Nederlands
Gamereactor
previews
Ghost Recon: Wildlands

Tom Clancy's Ghost Recon: Wildlands

Het duurt nog een maand voordat Tom Clancy's Ghost Recon: Wildlands verschijnt. Dorí en Katrine gingen samen aan de slag met de coöperatieve shooter.

HQ
HQ

De Ghost Recon-franchise heeft veel meegemaakt in zijn bestaan. Van free-to-play, handheld, online en nog veel meer. Met Ghost Recon: Wildlands bevindt Ubisoft opnieuw op onbekend terrein. De franchise kan nu ook "open wereld co-op shooter" van het lijstje afvinken. Afgezien van de veranderingen die de reeks doormaakt, er is altijd één element geweest die centraal staat in de serie: de tactiek. Toen we uitgenodigd werden om naar Parijs te komen om met de game aan de haal te gaan, was ik bijzonder benieuwd of het nieuwste lid in de Ghost Recon-familie deze tactiek weet te behouden en, ondanks alle nieuwe toevoegingen, de ziel van de franchise in leven weet te houden.

Het is voor de Ghosts geen volledig nieuw terrein waar Wildlands zich in begeeft. In 2004 werd in Ghost Recon: Jungle Storm de speciale eenheid er al op uitgestuurd om een Colombiaans drugskartel te sluiten, dit keer wordt hen een gelijksoortige taak gegeven. De organisatie, Santa Blance, waar ze mee geconfronteerd worden is echter geen doorsnee drugsorganisatie. Het is een drugskartel met een droom. De leider, de baas der bazen die schuilgaat onder de naam El Sueño is met een visie naar Bolivia gekomen. Een wens om het een land te maken dat draait rond om drugshandel, waar de handhavers van de wet de andere kant opkijken en de overheid beheerst wordt door de kartels. Een plek waar ze hun zaken vrij kunnen uitoefenen zonder problemen met de wet. Dit prachtige drugsparadijs houdt echter geen rekening met de burgers van het land. Vanaf het moment dat Santa Blanca Bolivia overnam leven de bevolking in angst. Hierom wordt de speciale eenheid Ghosts inschakelt om het drugskartel met de grond gelijk te maken en de vrede terug te laten keren in Bolivia.

Hoewel ik maar enkele uren heb doorgebracht met de game en in een kamer zat vol met andere luidruchtige gameliefhebbers, kreeg ik de indruk dat de game de speler in een zeer authentieke omgeving en de juiste stemming plaatst. Je voelde de rust van het lokale leven in de kleine dorpjes, waar dorpelingen hun dagelijkse routines volgen. De angst was duidelijk merkbaar als er een lid van Santa Blanca werd gespot en via enkele brute tussenfilmpjes werd getoond hoe afschuwelijk het kartel werkelijk is. De toon is dan ook duidelijk gezet als de Ghosts arriveren en het ontbreekt zeker niet aan motivatie om het kartel met de grond gelijk te maken.

Dit is een ad:

De sfeer is grotendeels ook te danken aan de echte hoofdpersoon van de game: Bolivia. We hebben al vaak gehoord dat de spelwereld in Wildlands de grootste is die Ubisoft ooit heeft gemaakt en dat he 26 bazen, 21 regio's en 11 ecosystemen bevat. Al deze omgevingen zijn niet alleen prachtig canvas voor de intense shootouts, maar zijn ook belangrijk bij de tactische aanpak van je missies. Wanneer je je in een overwoekerd moeras bevindt is de aanpak heel anders dan wanneer je in een grote open woestijn staat. Dat is tenminste de gedachte. We hebben dit jammer genoeg niet uitgebreid kunnen testen, daar we enkel toegang hadden tot twee gebieden in de game: Itacua, een van de eerste gebieden in de game en Montuyoc, dat zich later in de game bevindt en meer uitdaging biedt. De twee gebieden lijken echter verrassend veel op elkaar: beide erg stoffig, rotsachtig en zanderig. We hadden graag aan de slag gegaan in de moerassen, bergen beklommen of verschillende dorpjes gezien. Voorlopig moeten we vertrouwen op de beelden die Ubisoft daarvan heeft vrijgegeven.

Ghost Recon: Wildlands
Ghost Recon: Wildlands

Op voorhand maakte ik me vooral zorgen op de open wereld van Wildlands. Daar ik van mening ben dat er steeds vaker zonder echte reden van het concept gebruik wordt gemaakt en niet zo zeer omdat het echt iets toevoegt aan de game. De grote vraag die ik dan ook had was of Ubisoft in staat zou zijn de spelwereld te voorzien van voldoende interessante quests, objectives en meer. Iets om de speler meer beweegredenen te geven om de gebieden te verkennen en zodat de wereld niet een grote lege container is. Na enkele uren met de game aan de slag te zijn gegaan zijn deze twijfels niet helemaal verdwenen, maar enigszins bedaard. De omgevingen zien er zo authentiek uit dat ik er zeker van ben dat het uiterst vermakelijk is om verschillende dorpen en regio's te bezoeken en op zijmissies te gaan. De zijmissies die ik speelde bestonden uit het helpen van lokale rebellen door het markeren van verschillende hulpmiddelen onderweg, het praten met de lokale bevolking om informatie te verzamelen over Santa Blanca of radiostations van de kartels uit te schakelen om zo hun communicatiemogelijkheden te beperken. Deze kwam ik in enkele uren tegen en zorgden voor genoeg vermaak, maar te ervaring was nog te kort om hier een goed oordeel over te vellen.

Dit is een ad:

Naast zijmissies kan je ook op wapenupgrades stuiten tijdens het verkennen van het landschap. Op verschillende locaties bevinden zich kratten die gevuld zijn met upgrades voor je wapens en die wil je sowieso vinden. In Wildlands is het wederom mogelijk om je eigen wapen tot in de kleinste puntjes samen te stellen en door dit de doen ben je er zeker van dat deze helemaal bij je eigen speelstijl past. Zo koos Dorí er voor om de sluipschutter in ons team te spelen en verkoos ik voor de agressieve aanpak met mijn assault rifle en submachine gun.

En dat is precies waar Ghost Recon: Wildlands om draait: vrijheid. Ubisoft heeft dit zelf al meerdere malen aangekaart, maar dit was ook het gevoel dat we bij ieder onderdeel van de game kregen. Tijdens onze speelsessie was vrijwel ieder wapen voor ons beschikbaar en kon ik niet alleen mijn eigen speelstijl bijstaan, maar ook plannen wat handig was voor de volgende missie en de omstandigheden die daarbij kwamen kijken. Ik kon bovendien mijn personage volledig aanpassen naar mijn wil - niet alleen aan het begin van de game, maar ook tijdens de game door via een tech-tree mijn vaardigheden te upgraden. Tijdens de game zijn er verschillende hulpmiddelen te verzamelen waarmee je nieuwe vaardigheden kan kopen. Doordat te doen maak je je personage volledig zoals jij dat graag wilt.

Ghost Recon: Wildlands
Ghost Recon: WildlandsGhost Recon: Wildlands
Ghost Recon: WildlandsGhost Recon: WildlandsGhost Recon: Wildlands

Ons werd ook verteld dat spelers zelf kunnen kiezen hoe ze het hoofdverhaal aanpakken. Je kiest zelf welke missie je wilt doen en hoe je deze aanpakt. Tijdens onze preview speelden we twee verschillende hoofdmissies in de twee verschillende gebieden. Hier konden we kiezen welk stuk van de missie ons volgende doelwit werd. Het echte gevoel van vrijheid kreeg ik echter toen we eindelijk in teams gingen spelen en de coöperatieve modus konden uitproberen.

De game werkt goed als sologame. In plaats van drie vrienden aan mijn zijde had ik drie kunstmatige bestuurde personages die me tijdens shootouts bijstonden. Het voelde een beetje onhandig aan. Daar het vrij lastig was om drie verschillende soldaten precies te laten doen wat ik in gedachte had, wat uiteindelijk leidde tot enkele verwarrende gevechten. Ik denk dat dit vooral aankomt op oefening, daar de menu's die je gebruikt om je medesoldaten opdrachten te geven vrij makkelijk te besturen waren. Toen we echter wisselden naar de co-op was het verschil duidelijk merkbaar. Dit is wat de game moet zijn.

Hier voelde je echt een speciale soldaat op een missie. De communicatie tussen je team moet precies en snel zijn, en het is zeker een voordeel als je je teamgenoten ook echt kent. Welk dagdeel vallen we aan? Vanaf waar vallen we aan? Wie schiet welke vijand neer? Enzovoorts. Al deze vragen en details moeten jij en je team uitvogelen om een missie succesvol te beëindigen. Je kan vijanden markeren met cijfers waardoor je team weet in welke volgorde iets gedaan moet worden. Het uitvoeren van goed gecoördineerde headshots na een gezamenlijke countdown zorgt ervoor dat de vijand geeneens weet dat ze aangevallen worden. Het levert een speciaal gevoel op en dat is precies waar de game om draait. De tactiek is terug te vinden in het zorgvuldig plannen van iedere aanval en rekening te houden met het weer, de tijd, het gebruik van het landschap en alles tot in de puntje uitstippelen - dat is wat Wildlands is. Ik kan mezelf uren zien kwijtraken in de gigantische open wereld van Bolivia, maar dat wil ik dan wel doen met drie echte Ghosts.

Voordat het zo ver is hoop ik dat Ubisoft nog de tijd neemt om enkele glitches en problemen die we in de game aantroffen weg te werken. Aangezien dit een preview was is het niet vreemd dat er nog enkele hobbels in de weg zitten: zo hadden we vaak problemen met het vormen van een team, en kleine rare animatie glitches. Laten we hopen dat deze bij de uiteindelijk release zijn verdwenen.

Wat ik in Parijs zag was een game met veel potentieel. Een grote open wereld, die me van veel uren kan gaan beroven - mits het landschap gevuld is met voldoende diverse activiteiten om te ontdekken. Missies zijn zowel leuk als frustrerend (op een goede manier) en bieden zelfs ervaren Ghosts een uitdaging. Heftige tussenfilmpjes en achtergrondverhalen zorgen voor een goede motivatie. Het is een game die alle mogelijkheden heeft om een hele goede game te worden. Of dit gaat lukken weten we op 7 maart als de game verschijnt. Ik houd mijn vingers tot dan in ieder geval gekruist!

HQ
Ghost Recon: WildlandsGhost Recon: WildlandsGhost Recon: WildlandsGhost Recon: Wildlands