Mass Effect: Andromeda hands-on

De ruimte is nog steeds voor velen het grote onbekende. Er zijn mensen onder ons die nog steeds naar de sterren staren en de wonderen en/of verschrikkingen die daar op ons liggen te wachten, als we onze eerste stappen buiten ons eigen vertrouwde zonnestelsel treden, proberen voor te stellen. Games geven ons de kans om dit grote en mysterieuze geheel dat ons al zo lang bezighoudt te ontdekken en de titels die dat goed doen worden gretig ontvangen. De oorspronkelijke Mass Effect-trilogie is hier een uitstekend voorbeeld van.

In deze geest pakt Mass Effect: Andromeda de geavanceerde ruimtevaardige soorten uit onze eigen Melkweg en stuurt deze het onbekende in. In dit geval op een gevaarlijke reis naar onze dichtstbijzijnde galactische buren in het Andromeda-stelsel. Deze nieuwe actie-rpg van Bioware is gebouwd rond het thema van verkenning en het is duidelijk dat de makers hunkeren om terug te keren naar diezelfde essentie - het gevoel van ontdekking - dat de eerste Mass Effect-game zo speciaal maakte.

"We wilden terugkeren naar dat gevoel van space opera", vertelt producer Fabrice Condominas ons nadat we voor het eerst Andromeda hebben gespeeld op EA's Britse kantoor. Om dit te bereiken richt de studio zich wederom niet alleen op een breder verhaal, maar ook op de personages die dat verhaal tot leven brengen. Hier hebben delen de mensen die je tegenkomt dezelfde drang naar avontuur, ieder heeft zijn eigen beweegredenen om hun oude thuis te verlaten en op een 600-jarige reis te gaan naar een nieuw, onbekend sterrenstelsel. Dit is in principe een enkele reis en om het echter te maken kan het zo zijn dat de lokale bewoners niet blij zijn om ons te zien. In Andromeda zijn wij immers de buitenaardse dreiging.

Je denkt misschien dat het deelnemen aan deze massale migratie en het zoeken naar een nieuwe thuisplek op reeds bevolkte werelden in Adromeda overeenkomsten toont met onze eigen kolonisatiegeschiedenis (dat kan nog steeds het geval zijn, maar gezien Bioware's focus op gelijkheid en diversiteit gaan we er van uit dat de discussie van deze thema's op een subtiele manier zou worden behandeld), maar Condominas verzekerde ons als snel dat dit niet het geval is. Hij geeft aan dat we in Andromeda terecht kunnen komen in situaties waar wij niet de meeste ontwikkelde of meest krachtige partij zijn. Eenmaal in dit nieuwe sterrenstelsel trekken de mensheid en zijn bondgenoten er op uit om de aangetroffen werelden in de Heleus Cluster te verkennen, ons startpunt en speelterrein voor dit eerste avontuur.

Om de game geloofwaardig te houden heeft Bioware het European Space Agency geconsulteerd. Dit is misschien science fiction, maar er is moeite gestoken om dingen plausibel te maken en dat moet het ook zijn als we ons in een wereld werpen die volgens Bioware hun grootste ooit is (om een idee van de grootte te geven, sommige planten zijn, op zichzelf, groter dan heel Dragon Age: Inquisition). De Heleus Cluster bestaat uit veel plekken om te verkennen, waaronder enkele verhalende planeten. Deze bevatten missies die verbonden zijn aan de hoofdverhaallijn, plus een handjevol zijmissies voor diegene die van het pad willen afstappen. Daarbij kunnen spelers loyaliteitsmissies aanpakken - deze zijn verbonden aan het nieuwe loyaliteitssysteem - waarbij je crew je leert respecteren of juist niet. Blijkbaar is het een lastige taak om iedereen tevreden te houden, wat wijst op enkele mogelijke lastige beslissingen die je moet maken in je rol als Pathfinder.

Wellicht maakt je wat mensen ontevreden, maar wellicht slaag je er ook in om enkele glimlachen tevoorschijn te toveren. Dit is mogelijk dankzij meer complexe en genuanceerde relaties binnen je crew. Dit is Bioware, dus je weet dat er enkele ook de nodige seksuele relaties mogelijk zijn als daar interesse voor is. De studio heeft dit echter uitgewerkt en verschillende soorten intieme interacties toegevoegd, van lichtelijk flirten tot diepgaande relaties en zelfs one-night stands. De meeste van deze interacties spelen zich af aan boord van de Tempest, je huis-van-huis onder de onontdekte sterren. Wat betreft het schip zijn er enkele belangrijke veranderingen in vergelijking met de Normandy, de meest opvallende is dat het veel kleiner is. Hier spendeer je, tussen de missies, het meeste tijd aan het opbouwen van relaties met je collega's en het onderhouden van alle zaken.

Er zijn verschillende terminals op het schip die je toegang geven tot verschillende aspecten van de game. De meest voor de hand liggende is de sterrenkaart, waarmee je je schip in de cluster kan navigeren, planeten kan scannen en soortgelijke bezigheden. Je kan elders terecht om te praten met je crew, die in klassieke Bioware-stijl elk hun eigen kleine hoekje hebben op het schip. Er zijn andere terminals die bijvoorbeeld zijn verbonden aan het multiplayergedeelte van de game, en er is een vergaderruimte om met je team de avonturen te bespreken. We konden nog niet aan de slag met de multiplayer. Wel konden we twee missies uitproberen: een aan het begin van de game en een ander dat zich al enkele uren in het verhaal afspeelde.

In tegenstelling tot de Mass Effect Trilogy, waar je kies tussen een mannelijke of vrouwelijke Shepard, zijn Andromeda's hoofdpersonen broer en zus. Diegene die je niet kiest speelt ook nog een rol in het verhaal. Het begint echter met het kiezen van je personage - Scott of Sarah Ryder - die ontwijkt uit cryoslaap. Het is opstaan is ruw (en niet heel verschillend aan de openingsscène van Star Wars: Knights of the Old Republic) en leidt een missie in dat zich afspeelt op een planeet die wordt gezien als een potentiële 'Nieuwe Aarde'. Natuurlijk zou het geen avontuur zijn als de planeet zomaar ingenomen kon worden. Het probleem is dat de planeet wordt omringd door donkere materie. De Ark Hyperion, die 20,000 mensen naar hun nieuwe thuis vervoert, raakt gevangen in dit web van zwarte koraalachtige energie (of wat het ook is, we hadden geen tijd om het te checken), en de Pathfinder en zijn crew dalen af naar het oppervlakte van de planeet om te kijken wat er aan de hand is en om contact met iemand - of iets - te maken.

Zoals je waarschijnlijk al kon raden duurt het niet lang voordat er wapens worden getrokken en er geweld aan ten pas komt. Een vreedzame introductie is hier geen optie. We ontmoeten een nieuwe vijand, de Kett, een vreemd-uitziend tweevoetig ras met botten op plekken waar wij huid hebben. Bioware heeft geprobeerd de gevechten "meer toegankelijk" te maken in Andromeda, door verbeterde physics en het toevoegen van meer verticaliteit met een nieuw springmechanisme. Je kan zo veel als je wilt in de lucht boosten, maar pas op: vijanden springen ook.

Direct voelen de gevechten in Andromeda bekend en nieuw. Ryder plakt zich automatisch tegen beschutting (cover) aan als hij/zij iets bruikbaars treft. De geweren - het ziet er naar uit dat er veel van zullen zijn - voelen gewichtig genoeg. In latere schermutselingen konden we gebruik maken van 'biotics' om onze tactische opties uit te breiden, vijanden in de lucht trekken en ze makkelijke doelwitten maken, of 'charge' gebruiken om in warpspeed tegen vijanden aan te beuken. Je biotische krachten, evenals Ryder's verschillende gevechtsvaardigheden, kunnen op meerdere manieren gecombineerd worden, en we kijken er naar uit om hiermee in de uiteindelijke game te experimenteren.

De oneindige boost helpt bij de variatie in de gevechten en zorgt voor nieuwe gameplay-opties. In combinatie met de dash is het makkelijk om tussen verschillende hoogteniveaus te bewegen en snel open ruimtes te doorkruizen (de biotische krachten helpen hier ook bij). Net als in voorgaande Mass Effect-games kun je enkele personages met je meenemen in de gevechten en met de vierpuntsdruktoets opdrachten geven. Zo kunnen ze bijvoorbeeld verdedigende dekking bieden of een knelpunt vasthouden.

Onze eerste indruk na het spelen van de eerste missie, zonder details en de uitkomst te verklappen, was erg positief. De omgevingen die we verkenden zagen er fantastisch uit en de setting was interessant door de visuele effecten die met het verhaal te maken hadden. De personages zien er ook uitstekend uit, met indrukwekkende waarheidsgetrouwe weergave, al zagen de ogen - hier heeft Bioware al eerder moeite meegehad - er nog wat leeg en onnatuurlijk uit op sommige momenten. Het is een klein puntje, en ondanks enkele bugs (er werd er op gehamerd dat dit niet de uiteindelijke versie was) ziet er allemaal erg goed uit.

De tweede missie bracht ons naar een totaal andere planeet, waar we dit keer opzoek zijn naar een spion. We krijgen de beschikking over een Level 15 Ryder (we speelden de eerste missie als Sara en Scott in de tweede) en een save waarbij de game voor 9 procent voltooid was na drie gespeelde uren (weliswaar gespeeld door iemand die duidelijk wist wat die deed). Dit gedeelte van de game begint op de Kadara Market, een nederzetting in een bergachtige wereld en een schuilplaats voor Nexus-bannelingen en piraten. We krijgen weinig tijd om het achterliggende verhaal te ontdekken, maar we hebben het idee dat niet alles soepel is verlopen sinds onze aankomst in Andromeda, en dat de galactische expeditie enigszins is uiteengevallen, waardoor er nieuwe groepen zijn onderstaand met verschillende motieven.

De planeet waarop we zijn wordt geplaagd door giftig water, wat het een slechte plek maakt om neer te strijken. Daarnaast wordt het ook al bewoond door de Angarans. We duiken direct in de lokale politiek en nemen van beide kanten missies aan. Er is de Collective, een piratenpartij, en de Outcasts een factie geleid door de Charlatan (een gezichtloos personage wiens personage gehuld gaat in mysterie, en ons een klein beetje doet denken aan de Shadow Broker uit de originele trilogie). Het lijkt er op dat je voor je bij beide kanten kan aansluiten, afhankelijk van je eigen voorkeur.

Tijdens de tweede missie kunnen we onze handen leggen op de Nomad, een nieuwe versie van de Mako. Het voertuig is makkelijk te besturen, maar heeft moeite om steil rotsterrein te beklimmen, en het voelt aan de lichte kant (een wezen - een zuurspuwende Rylkor wist het voertuig met een klap van ze staart om te gooien). Er is een boost die ons helpt lastige stukjes te overkomen, je kan het voertuig een klein sprongetje laten maken, en er zijn twee type banden waar tussen je kan wisselen. Er zijn ook twee vaste locaties op de kaart vanaf waar je de Nomad kan oproepen. Het instappen in je voertuig is makkelijk, maar helaas is er geen animatie voor deze handeling, in plaats daarvan switcht de camera direct van de third-person view naar een camera achter het voertuig.

Nadat we de hoofdmissie (die we weer niet zullen verklappen) hebben voltooid beginnen we met de lokale bevolking te praten en verzamelen zo enkele zijmissies. Enkele hiervan zijn fantastisch, zoals een waarbij we enkele moorden moeten oplossen. Ryder heeft een scanner die gebruikt kan worden om voorwerpen te onderzoeken. Deze wordt gebruikt - en werkt een klein beetje zoals Geralt's Witcher-sense of Batman's detective vision - om hints te analyseren die je vindt in de omgeving. Door dit te doen volg je een vrij duidelijk spoor aan broodkruimels die ons uiteindelijk bij de moordenaar brengen, wat uitmondt in een heftig gevecht.

Gedurende het avontuur komen we meer dan genoeg NPC's tegen. De dialoogopties werken zoals je gewend bent, maar bevatten net iets meer humor waardoor de toon wat lichter aanvoelt dan de eerste trilogie. Het helpt ook niet dat voice-actor die Scott speelt (Tom Taylorson) een beetje klinkt als Nolan North, waardoor teksten soms wat sarcastisch klinken - bijna als Drake uit Uncharterd - maar misschien is dit zo bedoeld. Het script bevat echter veel ironie, zoals een moment waarbij we enkele mensen zien die een lijkt bestelen - en ons personage uiterst serieus, nadat we enkele seconde geleden hetzelfde hebben gedaan, zeggen dat "looting niet oke is". Ach ja.

Tijdens onze hands-on sessie hebben we ook meer dan genoeg tijd gehad om de opties in de menu's te bekijken. Er is veel om vrij te spelen en meerdere manieren om Ryder te upgraden. Het verdienen van Andromeda Viability Points (AVP) levert perks op die helpen de Nexus te verbeteren met behulpzame specialisten. Er zijn ook drie soorten Research-punten die verdeeld kunnen worden over drie verschillende tech-trees: Milky Way, Heleus en Remnant. Je kan wapens ontwikkelen op basis van verschillende tech-trees, blauwdrukken vrijspelen via onderzoek en deze craften in het Development-menu. Nieuwe items, die je kan voorzien van verschillende uitbreidingen, kunnen voorafgaand aan een missie geselecteerd worden.

Bioware noemt dit een open-ended class systeem en ze willen dat dit flexibeler is dan in Mass Effect 3. Alle vaardigheden kunnen vrijgespeeld worden, het maakt niet uit hoe je Ryder hebt gemakt, maar de focus ligt nog steeds op het gebied dat je voorkeur heeft gekregen. Als je meer vaardigheden van een bepaald type vrijspeelt - bijvoorbeeld gevechtsvaardigheden - worden nieuwe profielen vrijgespeeld waartussen je snel kan wisselen afhankelijk van de situatie waarin je je bevindt. Terwijl je beter wordt kan je je wapens, tech, biotische krachten upgraden en deze met nieuwe en passieve vaardigheden combineren.

Het is behoorlijk wat info om te verwerken, maar we hebben nog amper gezien wat Mass Effect: Andromeda allemaal te bieden heeft. Het enige waar we ons op dit moment zorgen over maken is de algehele afwerking, omdat we nog veel bugs tegenkwamen. De game zelf lijkt compleet en Bioware heeft tot 23 maart om zoveel mogelijk bugs te fixen (we voorspellen een flinke patch bij de release). Van wat we tot nu toe hebben gezien zijn we echter behoorlijk onder de indruk. Voorafgaand aan onze hands-on twijfelden we nog door het geheimzinnige gedoe rond de titel en dat de titel niet hetzelfde niveau zou bereiken als de voorgaande games. Na bijna vier uur met Mass Effect: Andromeda gespeeld te hebben zijn al die twijfels volledig verdwenen.