Micro Machines: World Series hands-on

Codemasters' Micro Machines: World Series poogt het nostalgische vuur weer aan te wakkeren, als het in juni op de pc, PlayStation 4 en Xbox One verschijnt, en grijpt daarvoor terug naar de actie die voor het eerst in 1991 werd gezien (en deze introduceerde aan de opvolgende generaties met versies op de Mega Drive, PS2 en meer). Het brengt de klassieke actie terug naar een nieuwe consolegeneratie.

Er is met nostalgie altijd een balans tussen hetgene wat je moet houden en dat wat je niet moet houden uit het origineel. Micro Machines: World Series houdt de essentie min of meer hetzelfde: je racet in kleine auto's door een aantal modi waarbij normale huishoudelijke omgevingen, zoals tafels en tuinen, als onder- en achtergrond dienen. Deze opzet bevat dit keer klassieke gamemodi als Elimination en Battle: tevens de enige twee modi die we tijdens onze hands-on sessie gespeeld hebben.

Elimination laat vier racers het tegen elkaar opnemen, waarbij het doel is op het scherm te blijven. Het scherm volgt de speler op de eerste positie. Een aantal voorwerpen kunnen gebruikt worden om tegenstanders te hinderen, zoals bommen en een gigantische hamer, en er zijn ook omgevingselementen om te ontwijken, zoals fornuizen en een vliegenmepper, die het geheel nog chaotischer maken dan het al is. Aan het einde van iedere ronde is een lijn te zien die de voortgang van de spelers laat zien. Hoe beter je speelt, hoe verder je lijn voortbeweegt (je kan natuurlijk ook achteruit gaan), totdat er een algehele winnaar wordt uitgeroepen als een aantal overwinningen is behaald.

In Battle spelen we verschillende gamemodi online tegen een aantal andere spelers en computergestuurde tegenstanders. In een van deze moeten we een controlepunt veroveren die zich op bepaalde tijden in de arena verplaatst, een andere variant was gewoon 'capture the flag', en in de laatste variant die we spelen moeten we proberen een bom naar de basis van het andere team te brengen. Het principe blijft hetzelfde qua gameplay, je rijdt rondt met de autootjes, echter heeft iedereen wapens in de Battle-modus die verschillen per voertuig. Er zijn daarnaast ook nog speciale vaardigheden (zoals het plaatsen van muren of het tijdelijke bevriezen van tegenstanders) die toegepast kunnen worden.

Het was vooral het visuele aspect waarvan we het meest onder de indruk waren in Micro Machines: World Series. Zoals gezegd is het nog steeds duidelijk Micro Machines, vooral dankzij het perspectief en de huishoudelijke setting, maar de extra afwerking en details zijn indrukwekkend. Zo was de textuur van het poeltafelkleed en de kleine houtsplinters in de werkplaats duidelijk zichtbaar. Zelfs de auto's zijn voorzien van de kleinste details, waardoor Micro Machines echt naar de hedendaagse tijd is gebracht.

Om nog iets meer over de auto's uit te wijden: er zijn een dozijn om uit te kiezen en elke heeft zijn voor- en nadelen. Onze favoriet was de brandweerwagen, waarbij alles gebalanceerd leek en deze makkelijk te besturen was; de tank is langzamer en kan spelers wegbeuken; en de hovercraft is sneller maar glijdt meer over de oppervlaktes. De voertuigen zijn niet zo genuanceerd als de auto's die je in een meer traditionele racegame vindt, maar het verschil is merkbaar (vooral als ze voorzien zijn van wapens en vaardigheden in de Battle-modus). Er is voor ieder wat te vinden en sommige zijn geschikter voor bepaalde banen.

Over de gameplay is niet heel veel te zeggen. Als je bekend bent met Micro Machines (of top-down racer wat dat betreft) dan ken je deze game. Je kan gas geven, naar links en rechts met links en rechts op de analoge sticks, en er is een knop om de voorwerpen te activeren. Dat is het. De auto's reageren natuurgetrouw en vrijwel alles loopt soepel.

Een teken van kwaliteit bij Micro Machines: World Series is dat iemand die nog nooit een game uit de reeks heeft gespeeld dit direct kan oppakken en er na enkele minuten al plezier mee kan beleven. Het is een van die games waar de aantrekkingskracht zo simpel is dat het moeilijk is niet een rondje te racen en de actie is chaotisch genoeg om mensen die elkaar amper kennen naar het scherm te laten schreeuwen en naar elkaar. Het heeft ook dat 'nog één potje' gevoel en hoewel de races kort zijn, zitten er genoeg tussen waarbij het aankomt op de laatste seconden.

Micro Machines: World Series verandert weinig aan de Micro Machines-formule, maar dat is juist iets goeds. Het brengt een uitstekend idee naar de hedendaagse tijd met mooie nieuwe graphics, banen vol met details en geeft top-down racingfans een reden om uit te kijken naar het einde van juni. Het is makkelijk, toegankelijk en nog steeds erg vermakelijk.