Nederlands
Gamereactor
previews
Wolfenstein II: The New Colossus

Wolfenstein II: The New Colossus hands-on

Met Machine Games' shooter in het vizier, reizen we af naar het land van rock 'n roll.

HQ

In navolging van onze eerste hands-on met Wolfenstein II: The New Colossus op de E3 deze zomer werden we uitgenodigd op het kantoor van Bethesda in Londen om door een ander level te spelen van de aankomende op nazi-gebaseerde shooter. De eerste helft van de demonstratie was het vorige segment dat we al speelden in L.A., dus deze preview richt zich alleen op het nieuwe level dat we hebben gespeeld: een die zich afspeelt in Roswell, New Mexico.

De missie begint met een tussenfilmpje die BJ Blazkowicz met het verzet toont in hun schuilplaats. Een van de eerste dingen die we opmerken is een vrij gezette Duitse vrouw; Sigrun Engel, dochter van Frau Irene Engel, een van de belangrijkste schurken in The New Order. Zij is te zien aan het einde van het eerste level, waar ze schoorvoetend de arm van Fergus afhakt om bevel van haar moeder. Dat ze in de gangen van het hoofdkwartier opduikt impliceert dat ze een andere kijk op het regime heeft en er voor kiest om tegen de nazi's te vechten. Een nieuw personage, een donkere vrouw wiens naam nog onbekend is, maar de leiding lijkt te hebben, is duidelijk geïrriteerd door haar aanwezigheid, en insinueert dat ze een dubbelagent is en ze aan de nazi's rapporteert. Dit zorgt er voor dat Sigrun in tranen uitbarst en wegloopt.

Net als in The New Order lijken tussenfilmpjes op een high-budget film in plaats van een traditionele videogame. Emoties en gevoel worden effectief overgebracht, terwijl de omgevingen erg gedetailleerd zijn en de belichting weinig te wensen laat. Het is een cliché, maar de verhaalvertelling in Wolfenstein II is de belichaming van cinematografie; zelfs tot maximale 30-frames per seconden tijdens de tussenfilmpjes - of het er nou beter of slechter door wordt.

Wolfenstein II: The New Colossus
Dit is een ad:

Gameplay begint op een hoofdstraat van Roswell, tijdens een levendige en patriottische parade, ondanks dat deze is beïnvloed door het naziregime. BJ's missie is om contact te zoeken met een informant die een typische lokale Amerikaanse diner heeft en een pad veilig te stellen naar het beruchte Area 52. Eenmaal daar moet BJ een kleine nucleaire bom plaatsten die hij bij zich draagt en deze tot ontploffing brengen, aangezien dat een van de plekken is waar de nazi's hun uitvalsbasis naar hebben verplaatst.

Vermomd als brandweerman, om geen argwaan te wekken, kronkelt BJ over de hoofdstraat door de menigte van feestvierder en nazi's, terwijl hij hun gesprekken afluistert. Meteen vanaf het begin zie je twee mensen gekleed in de typische witte gewaden van de KKK in gesprek met een nazi-officier over hoe ze enkele standaard Duitse zinnen moeten uitspreken. Middels een omweg naar rechts, door een steegje achter een winkel, tref je een dronken man die wartaal uitkraamt tussen enkele afvalbakken. Steek de weg over en we zien een andere Duitse officier een Amerikaanse meisje te versieren door "Ich liebe dich" te zeggen, terwijl zij zich bedeesd opstelt.

Aan het einde van de straat is de diner, dezelfde die getoond werd op de E3. Net als we zagen in de trailer, vraagt de nazi-officier naar BJ's identiteitspapieren. Dit verloopt soepel tot hij wegloopt en BJ's gezicht op een Wanted-poster naast de deur ziet staan. Hij probeert onze hoofdrolspeler aan te houden, maar voordat hij bij ons is schiet de man achter de toonbank een kogel door zijn hoofd. BJ daalt vervolgens af naar de kelder en gaat met de eigenaar van de diner in gesprek over Area 52. Na enige discussie dat het allemaal draait om buitenaardse geheimen toont hij BJ een tunnel die direct naar een depot leidt waar treinen worden gevuld die richting de militaire basis afreizen.

HQ
Dit is een ad:
HQ

Hier krijgen we de eerste glimp van echt gevechten, na het eerste rolstoel-level. Vier wapen upgrade kits waren beschikbaar om gebruikt te worden voor verschillende modificaties zoals dempers, 'scopes' en 'foregrips'; afhankelijk van hoe jij de missie wil aanpakken. We kozen om voor een stealthy-aanpak, plaatsen een geluidsdemper op ons pistool en een scope op onze assault rifle, waarmee het verandert in een 'single-shot' rifle voor op lange afstanden. Het wierp ons echter geen vruchten af, waar het pistool meerdere schoten vereiste, zelfs op het hoofd, om vijanden uit te schakelen. Het missen van een enkel schot zorgde dat ze ons door hadden en de andere troepen alarmeerden. Na slechts enkele bewakers werden we al ontdekt en moesten we met brute kracht een weg banen naar de gezagvoerder; de bewaker die keer op keer hulptroepen opriep.

Al gauw lieten enkele mechs hun lelijke gezicht zien. Kleiner dan alle mechs uit de vorige game, bewapend met LaserKraftWerks; zwarte, tweehandige energiewapens die, als je ze van een robotkadaver wist te grijpen, door vrijwel alle vijanden heen scheuren. Als je geen dekking zoek in gevecht met de mechs zorgen ze voor totale verwoesting. Hun andere aanval is een dreigende charge die gebruikt maakt van hun 'thruster packs', waarmee ze ons meerdere malen wisten te pakken. Het geluid van een brandende thruster pack gevolgd door een laser in je rug, als je niet goed op je omgeving let, is hartverscheurend.

Wolfenstein II: The New ColossusWolfenstein II: The New Colossus

De volgende sectie vond plaats op de trein die naar Area 52 onderweg is en dit zorgde voor een veel ingesloten ervaring dan voorheen, met nauwe gangen en hoeken en bewakers die ieder gebied patrouilleren. De stealthy aanpak en achter iedere vijand te sluipen leek de meest logische keuze, maar een grote belemmering is dat je geen lichamen kan bewegen en ook niet ergens anders verstoppen als je ze hebt vermoord. Uiteindelijk was het rondsluipen op de trein onmogelijk doordat er langzaam een stapel aan lichamen opstapelde. Iets anders dat opviel is dat de kunstmatige intelligentie niet bijzonder bijster bleek; ze waren al niet de slimste in The New Order, en dit kan ook zijn doordat we slechts speelde op de tweede moeilijkheidsgraad (wat aanbevolen werd door het ontbreken van optimalisatie op hogere moeilijkheidsgraden in de build), maar ze kwamen herhaaldelijk vast te zitten in deuropeningen en op andere vijanden, naast het rennen en draaien in de verkeerde richting een enkele keer.

Ondanks dat de treinsectie overduidelijk erg rechtdoorzee was, met het doel om van de ene kant naar de andere kant te gaan, waren er nog steeds meerdere mogelijkheden betreffende de routes die je kunt nemen. Bij de eerste splitsing naar beneden gaan leidt je naar een schacht, waarmee je onder de trein kunt kruipen, hiermee sla je het eerste grote stuk over, of je kan naar boven gaan om direct in het gevecht te duiken. Er is ook een buitensectie waar je onder de loopbruggen kunt blijven en zo de meeste confrontatie kunt vermijden, afgezien van enkele stealth-kills, of er voor kiezen om boven op je een weg door de kogels te vechten.

Dit was ook het punt, toen we van boord gingen op onze bestemming, dat onze game vastliep en we onze save niet meer konden laden door een bug. We werden er van verzekerd dat dit bij de uiteindelijke release verholpen zou zijn en het gaf ons de kans op het level met een andere strategie te lijf te gaan. We gebruikte onze upgrade kits om ons pistool en assault rifle krachtiger te maken, om vervolgens al schietend door het level te gaan. Dit voelde als de echte manier om de game te beleven; weinig tot geen problemen met de kunstmatige intelligentie, de geweren voelen gewichten en deelde aanzienlijke schade uit, en rennen van en naar dekking terwijl we alle nazi's op ons pad afslachten was veel bevredigender dan het allemaal stealthy te doen. Nieuw in The New Colossus is de mogelijkheid om twee verschillende wapens te 'dual-wielden'; je bent niet langer gebonden aan twee dezelfde, dus je kan een shotgun kiezen en een assault rifle in de andere hand. Realistisch? Nee. Heel vet? Voor 100 procent ja.

We vervolgen onze schietende aanpak tot het einde van het level, waar een enorme mech opduikt. Zoals gebruikelijk in de vernieuwde Wolfenstein-games, in plaats van het gevecht met de grote lelijkerd aan te gaan, door het gebrek aan ammunitie dankzij onze schietescapades, kiezen we er voor om direct naar de uitgang te springen en de enorme nazi-robot en zijn vrienden achter te laten. We hadden graag de tijd genomen om het tegen de mech op te nemen, maar door de crash van eerder zaten we al over onze speeltijd heen.

The New Colossus lijkt alles te gaan worden wat we er van verwachten en meer. 'Collectibles' zijn in ieder hoekje te vinden, van krantenknipsels tot speelkaarten, er is dan ook geen reden om niet alles te verkennen. Het schieten voelt net zo vloeiend als altijd, terwijl de stealth-secties gespannen zijn en zenuwslopend. Het brute vermoorden van nazi's voelde nooit eerder zo bevredigend en we kunnen niet wachten om er achter te komen hoe BJ Blazkowicz en het verzet het nazi-Amerika ten val zullen brengen.

HQ