Shadow Tactics: Blades of the Shogun

Shadow Tactics: Blades of the Shogun is een singleplayer, real-time stealth strategiegame dat zich afspeelt tijdens de Sengoku-periode in Japan. Een periode met binnenlandse crises, oorlogvoering en sociale chaos gedurende de mid-15e eeuw tot en met het begin van de 17e eeuw. De spelers bestuurt meer dan vijf verschillende personages om enkele doeleinden op een map te behalen, dit terwijl de bewoners hun dagelijkse routines volgen. De hoofddoelen zijn vaak vrij duidelijk en rechttoe rechtaan, maar er zijn op iedere map enkele unieke verborgen doelen die de speler ontdekt tijdens het spelen. Het voltooien van iedere map toont de verbogen missies die niet zijn ontdekt, en er zijn drie moeilijkheidsniveaus, die er samen voor zorgen dat de map later opnieuw gespeeld en anders benaderd kan worden.

Met behulp van point-and-click besturing en en contextuele activering, kan een personage door bosjes sluipen, van daken springen om vijanden te grazen te nemen, vaten om ver werpen, stenen gooien en andere acties die verschillen per omgeving en personage. Daarbij kan ieder personage ook vijf unieke hotkeys instellen. Deze aanvallen bestaan uit niet-dodelijke aanvallen van specifieke aanvallen en enkele aanvallen die beter werken tegen bepaalde vijanden. De niet-dodelijke aanvallen zijn handig tijdens missies waarbij geen vijanden vermoord moeten worden. Hierbij moet er rekening mee gehouden worden dat vijanden ook weer redelijk snel bijkomen van deze aanvallen.

De zichtlijn speelt een belangrijke rol in Shadow Tactics. Patrouilles tonen een veld dat toont of een speler gezien wordt, waarbij de buitenkanten van het zichtveld ruimte biedt om gebukt ongezien verder te sluipen. Van ieder vijand kan ook apart het zichtveld bekeken worden. Om er zeker van te zijn dat wanneer een bepaald gebied in een zichtveld licht kan de speler ook stukken markeren. Het vermoorden van een personage in het veld van een bewaker, een hard geluid maken, een lichaam niet op tijd verbergen, of gezien worden zorgt ervoor dat bewakers alarm slaan en hulp inschakelen. Wat volgt is een zoektocht, waarbij het lang duurt voordat deze staakt wordt. Voorkomen is beter dan verhelpen in dit geval.

Net als bij de meeste stealthgames is geduld een deugd in Shadow Tactics. Het observeren van omgevingen en looproutes en niet zomaar iedere vijand vermoorden is wellicht niet voor iedereen weggelegd. Er zijn echter ook enkele momenten waarbij dit niet nodig is. De game biedt plaats voor goed geplande acties waarbij de het team van de speler met een enkele druk op de knop tegelijkertijd meerdere vijanden kan uitschakelen. Bij het verkennen van de game en het verzinnen van problemen is er een optie die interactieve elementen laat oplichten en de personages geven vaak kleine hints in hun gesprekken.

Het kenmerk van een goede stealth game, volgens ons, is hoe flexibel het spel is met de blunders en onconventionele oplossingen van spelers. Shadow Tactics geeft ruimte voor een creatieve oplossingen en geïmproviseerde acties tijdens het plannen. De game is echter verre van een digitale zandbak en kan heel meedogenloos zijn. Zelfs op de laagste moeilijkheidsgraad. De game vaak opslaan en regelmatig deze opnieuw laden is een onderdeel van het spel.

De game moet iedere keer aan het begin het volledige level opstarten en dat duurt even. Het scherm toont een bericht dat een minuut aangeeft, maar oudere machines doen hier vaak veel langer over. Eenmaal geladen is iedere map gevuld met kleine details en doet het denken aan een David Macaulay-boek: een ingewikkelde machine die de speler stukje voor stukje moet uitvogelen of doorheen moet sluipen. De geluiden en muziek zijn suggestief, en wij gebruikten de Japanse stemmen met ondertitels, die beide prima in elkaar steken. Soms gebeurt het dat de titels niet alles wat er gezegd wordt weergeeft. Vooral aan het einde van een missie is dit vervelend, omdat gesprekken niet meer teruggelezen kunnen worden. Gelukkig levert dit niet al te veel problemen op, daar de persoonlijkheid van ieder personages deze al verheffen boven een oppervlakkige marionet.

Hoewel de game Shadow Tactics heet, vonden we het nemen van een strategische aanpak vaak beter werken dan de snelle tactische beslissingen. De laatste resulteerde vaak in onvoorziene gevolgen waardoor de missie opnieuw gespeeld moest worden. Er is niets mis mee, maar het kan frustrerend zijn om te denken dat je bijna klaar bent, maar toch nog een aantal obstakels moet omzeilen. Er dan even snel doorheen banjeren is er vaak niet bij. Er zijn later in het spel voorwerpen die dit wel mogelijk maken en enkele personage krijgt vaardigheden die een snellere aanpak toe laten. Soms is een adempauze echter een vereiste of is zelfs aan te raden om even helemaal te stoppen.

De volledig de draaien map werkt uitstekend, maar gebouwen en andere rekwisieten kunnen soms in de weg staan tijdens het klikken. Bepaalde acties veranderen hierdoor, wat vervelende momenten kan opleveren als een personage achtervolgt wordt. De camerawerking, die in steegjes ook verhoogd kan worden, is niet altijd even makkelijk om mee te spelen. Hetzelfde geldt voor het redden van personages en deze opdrachten te geven. Regelmatig gebeurt het dat een personage niet precies dat wat verlangd wordt en zichzelf precies in het zicht van een bewaker brengt. Evenzo kan het gebeuren dat een bepaalde actie, zoals hurken, niet geregistreerd wordt na bepaald acties. Dit keer op keer proberen zorgt ervoor dat de speler leert omgaan met deze eigenaardigheden, maar de combinatie van al deze elementen kan keer op keer voor de nodige frustratie zorgen

Naast enkele vervelende bugs tijdens de dialogen en bovenstaande ergernissen is Shadow Tactics vaak een spannend en ingenieus geheel. Wanneer het lukt om een team een missie te laten voltooien is dat erg bevredigend. De onderlinge gesprekken tijdens missies en korte tussenfilmpjes geven de personages leven. De verschillende krachten van ieder personage zorgen ervoor dat de speler vaak een voorkeur vormt. Zo is de fysieke samurai langzaam en ongenuanceerd, maar kan hij sterke vijanden en grote groepen te lijf gaan. Snellere personages zijn weer beter in klimmen, maar moeten de samurai hebben om sterke vijanden uit te schakelen.

De verschillende krachten zorgen ervoor dat iedere missie op meerdere manieren aangepakt kunnen worden. Zo kan een groep vijanden een voor een worden uitgeschakeld of gewoon volledig vermeden worden. Na de eerste lange laadtijd duurt het opnieuw starten slechts enkele seconden, en de quicksaves en handmatige saves zijn vaak een redding in veel situaties. De missies verschillen ook behoorlijk, en alhoewel er vijanden terugkeren, voegt iedere map extra uitdagingen toe die steeds iets meer vereist van de speler.

Shadow Tactics: Blades of Shogun is een geslaagde mix van actie en stealth die soms moeilijk is, maar nooit oneerlijk. De game vereist geduld en nieuwsgierigheid. En hoewel er enkele ergernissen zijn, houden de interessante uitdagingen, veranderende spelelementen en unieke voorwerpen spelers voldoende bezig. De specifieke aanpak van de game, waarbij niet 'alles' mogelijk is, is als een goed voorbereide maaltijd die na het voltooien keer op keer een verzadigd gevoel oplevert.