Nioh

Conceptueel lijkt Nioh op maat gesneden te zijn voor mij: Zwaardvechtkunst uit het Verre Oosten speelbaar gemaakt in een veeleisend, hedendaagse jasje. Een actie-rpg als Dark Souls met bovennatuurlijke geesten, demonische krachten en vliegensvlugge zwaardgevechten bij zonsondergang. Ik ben geen bijzonder grote liefhebber van Japan, toh spreken deze onderwerpen mijn enorm aan. Eindelijk kreeg ik de kans om Team Ninja's nieuwste avontuur in levende lijven te testen en mezelf te bewijzen als een ware Ronin.

Nioh vertelt het verhaal van William en zijn strijd tegen de demonen. Rond 1600 zijn Spanje en Groot-Brittannië verwikkelt in een strijd om wereldheerschappij, waarbij ze gebruikmaken van de mysterieuze energiebron Amrita. Deze kristallen dienen ongelofelijke schade toe en vormen een bedreiging voor de hele wereld. Iets wat niemand eigenlijk wilt toegeven. William is een piraat die onder de Britse vlag zeilt, maar zijn reist voert hem uiteindelijk naar het feodale Japan. In het land van de rijzende zon volgt hij een vreemdeling, die zijn beschermgeest: Saoirse heeft ontvoert - en zo komt hij terecht in een conflict tussen twee rivaliserende krijgsheren.

Tussen de missies vertelt Nioh uitgebreid en vrijwel uitsluitend het verhaal middels tussenfilmpjes. Verborgen voorwerpen en geplande ontmoetingen bieden regelmatige interessante achtergrondinformatie, op een zeer sfeervolle manier. Op zijn avontuur ontdekt William verschillende gebieden van Japan, die we via de wereldkaart kunnen verkennen. De verschillende gebieden worden in de loop van de game meerdere malen opnieuw bezocht - met geringe veranderingen. Helaas verliest de opzet van de missies bij deze optionele activiteiten vaak compleet zijn charme, Nioh richt zich in dit opzicht uitsluitend op de gameplay. En daarmee lijkt het in alle opzichten op een titel: Dark Souls.

De befaamde actie-rpg dient overduidelijk als inspiratiebron voor Nioh. Leveldesign, moeilijkheidsgraad en met name de gameplay zijn zeer nauw aan de gietvorm van From Software. Dat kan wellicht een fan van de reeks afschrikken, maar Nioh geeft hier geheel zijn eigen draai aan. Er zijn meer dan een paar verschillen tussen de twee titels, die veel omvangrijker zijn dan op het eerste gezicht lijkt.

Iedereen die enige kennis heeft van de samoerai en hun zwaardkunst, komen er al snel achter, dat de Aziatische krijgers geen schilden gebruiken om zichzelf te beschermen tegen aanvallen. Dat er geen echte schilden zijn betekent ook niet automatisch dat Nioh lijkt op Bloodborne. William is zo ongelofelijk goed met een zwaard, dat hij normale aanvallen van dichtbij en afstand pareert. Zo lang hij niet uitgeput raakt, krijgt hij ook geen schade toegediend.

Nioh's meest karakteristieke eigenschap zijn de drie gevechtsposities. Een hoog gehouden zwaard veroorzaakt meer schade en laat krachtige technieken toe. De middelste variant is makkelijk in gebruik en ondersteunt de verdediging. De diepste houding maakt het makkelijker om te ontwijken en snelle aanvallen uit te delen, en verbruikt minder KI (vergelijkbaar met uithoudingsvermogen). Deze KI komt vrij in de vorm van blauwe lichtjes, en deze kunnen weer worden opgenomen, door een juiste timing.

Deze techniek wordt in Nioh Ki Pulse genoemd en speelt een sleutelrol op het slagveld. Yokai's maken soms zwarte dodenzones die onze wereld met die van de geesten verbindt. Daarin krijgen de kwaadaardige demonen een aanvalsbonus en blokkeren ze het terugkrijgen van Ki. Met een succesvolle Ki Pulse wordt deze poort opgeruimd, wordt uithoudingsvermogen teruggewonnen en kunnen er extra stappen gemaakt worden. Elke rake klap op een vijand vult onze Amrita-energie. Als deze balk helemaal vol is gelopen kunnen we onze beschermgeest activeren en het huidige geselecteerde wapen doen herleven. Deze speciale aanvalsmodus maakt ons voor een korte periode onoverwinnelijk en maakt onze aanvallen sterker. De beschermgeest treedt ook actief op in de strijd als dat moet, alleen verkort dit wel de duur van de Amrita-modus. Als we geraakt worden, dan loopt de balk ook leeg.

De gameplay is natuurlijk ontworpen om het spelers keer op keer lastig te maken. Zo zijn er vrijwel onzichtbare gaten in de grond, Yokai gecamoufleerd als muren en nare drukplaten die een val activeren. Gaan we dood, dan wordt er een zwaard achtergelaten op de plek waar we zijn gestorven. Doorgewinterde Souls-spelers kennen dit zondermeer.

Als je een extra uitdaging zoekt, kan je de zeer lastige Twilight-missies proberen. Yokai gebruiken de laagstaande zon om onze wereld binnen te dringen en daar chaos te veroorzaken. Eerder geklaarde missies krijgen zo een veel uitdagender niveau. Hiervoor worden vijanden sterker en opnieuw geplaatst, maar het level blijft verder identiek aan de oorspronkelijke missie. Toch zijn de uitdagingen de moeite, daar het loont dankzij de betere kans op zeldzame voorwerpen en het extra goud.

Veel van de levels zijn uitstekend ontworpen en de meeste paden zijn behoorlijk nauw, waardoor ze vaak alleen gebruikt kunnen worden om het tegen een vijand op te nemen. Natuurlijk worden we keer op keer geconfronteerd met meerdere vijanden tegelijk. De camera weet gelukkig een goede indruk achter te laten, en is vooral indrukwekkend in de open gebieden. De ontwikkelaar wilde een grote open-wereld tonen, iets waar men zeker in is geslaagd. Een slimme keuze, want Nioh mist wel echte eye-catchers.

Het design van de vijanden is zondermeer geweldig. De Yokai zijn het hoogtepunt hierin, vooral omdat we deze niet vaak in Europese media-uitingen treffen. De weerseffecten en het gebruikte lettertype geven de game een erg deftige stijl, maar afgezien daarvan biedt de game weinig bijzonders. Het kleurpalet bestaat vrijwel alleen uit de kleuren groen, bruin en heel af en toe rood. Op veel plekken is Nioh veel te donker om dat ook te kunnen zien. Hierbij komt ook het matige gebruik van shaders, een natte plastic-look en blur. Team Ninja heeft de game niet gemaakt als visueel paradepaardje, maar de game loopt in ieder geval uiterst vloeiend.

De Japanse samoerai-uitrusting is tevens indrukwekkend gemaakt en bevat veel accurate details. Bij de verschillende wapens geldt dat eveneens. Team Ninja heeft hier prima werkt geleverd. De uitrusting en wapens die door vijanden worden achtergelaten bestaan uit verschillende kwaliteitsniveaus. Aan het begin van mijn avontuur heb ik vrijwel iedere minuut in het Character-menu gekeken, maar later vermindert deze drang aanzienlijk. De meeste gevonden voorwerpen worden direct kapotgemaakt of verkocht, omdat de beloningen van de missies meestal altijd beter zijn.

Nioh gebruikt een ingewikkeld systeem om voorwerpen te upgraden. Bij de Black Smith kunnen de passieve neveneffecten van onze favoriete voorwerpen verhoogd worden. Tegelijk versterken we in onze beste uitrusting en wapens om deze te gebruiken op hogere levels. Helaas zijn de verschillen in het begin van de game heel klein, waardoor het vaak loont om simpelweg naar een andere uitrusting of wapen over te schakelen. Breng je veel tijd door met de zijmissies en aandacht hebt voor de gevonden voorwerpen dan kan het gesmeed vaak worden overgeslagen. Het verdiende goud is dan vaak genoeg om de beste voorwerpen te kopen.

De sfeer van het verre oosten is prachtig vertegenwoordigd in Nioh. Eer, dankbaarheid en vertrouwen speelt zo ook een grote rol bij zijmissies. Dit hoort bij de cultuur van het land en veel zijmissies bestaan dan ook uit "saaie" taken zoals het zoeken van een eeuwenoud voorwerp in donkere grotten, het verdedigen van een plek of het terugkrijgen van iemands zwaard. Het laatste komt verrassend vaak voor.

Na mijn previewsessies was ik een klein beetje ontdaan door de moeilijkheidsgraad van Nioh. Op dat moment delfde ik grandioos het onderspit. Iets wat ik nu begrijp, daar de missies bedoeld waren voor het einde van de game, terwijl mijn personage slechts level-50 was, wat de uitdaging extreem moeilijk maakte. Ik kan iedereen dan ook aanbevelen om aan het begin van de game de dojo regelmatig te bezoeken. Als je aan de slag gaat met Nioh verbeter zijn of haar eigen ervaring. Team Ninja slaagt er met Nioh in de ziel van de From Software-games tot hun eigen avontuur te vormen. De troon in het genre weet Nioh niet te bestijgen, vooral door het gebrek in de verhaalvertelling en de algehele presentatie. Dankzij de Aziatische sfeer en het design van de Yokai weet de game een goede indruk achter te laten.