Nederlands
Gamereactor
reviews
Arms

Arms

Nintendo hoopt met Arms het momentum van de Switch te behouden. Is dit wederom een succesverhaal voor de nieuwe console?

HQ
HQ

Laten we eerst kijken waar Nintendo's grote nieuwe ip omdraait. Arms is een vechtgame waar je het in 3d-arena's tegen één tegenstander opneemt en je elkaar een pak slaagt met combinatie-aanvallen, grepen, opgeladen stoten en... dat het is zo een beetje, tenminste op het eerste gezicht. Ieder personage heeft natuurlijk een unieke vechtstijl, bewegingspatroon, visueel design en een passend oninteressant achtergrondverhaal. En je kan een van deze 10 personages ook online; in een singleplayer Grand Prix-modus; of normale offline versus gevechten gebruiken.

Structureel gezien is de opzet van de aangeboden content vrij bekend, maar Arms probeert dit goed te maken door je verwachtingen te verdraaien. In Arms stoot je niet perse met je vuisten namelijk, nou ja... dat doe je, maar je vuurt eerder je vuisten als projectielen richting je tegenstander. Een klein elastisch touw is tussen je vuisten en de rest van je arm vastgebonden en dit zorgt er voor dat deze automatisch terugschieten als je ze afvuurt. Deze kleine mechanische toevoeging klinkt misschien niet als iets bijzonders, maar het verandert je aanpak van één-op-één gevechten fundamenteel. In plaats van direct het gevecht van dichtbij op te zoeken is het tactischer om een afstand te bewaren, waardoor je meer tijd hebt om een inkomende aanval te ontwijken of te blokkeren. Misschien maakt je tegenstander een fatale fout door zijn beide vuisten op je af te vuren en hier kan je gebruik van maken door de ontwijken of over de aanval heen te springen. Het voegt, aan de anders welbekende aanpak, een gigantische tactische dimensie toe en doet je vaak verbazen dat deze simpele toevoeging voor zo een andere ervaring zorgt.

Arms
Dit is een ad:

Nintendo toont ons wederom hoe innovatie werkt. Deze toevoegde diepgang bevat echter een leercurve en in Arms is er dan ook veel om te leren. Toen we voor het eerst de Grand Prix indoken kozen we optimistisch een moeilijkheidsinstelling van 4 van de 10. Na vier potjes zijn we gestopt. We werden tot moes geslagen en dat is nog zacht uitgedrukt.

In ons geval had het allemaal te maken met het kiezen van één specifiek personage, daaraan vasthouden en de verschillende aanvallen, combinaties en dergelijke te leren. Fans van vechtgames zullen dit beamen, het is lastig om met meerdere personages tegelijkertijd te spelen. Onze voorkeur ging uit naar een mummie in Arms, die volgens de standaard introductieteksten opzoek is naar zijn lang verloren familie (het is nog onduidelijk hoe meedoen aan een martial arts-toernooi dit probleem oplost), en zo ontstond een vruchtbare samenwerking. Na twee potjes begin je te wennen aan de opzet. Belangrijk is om meer verdedigend te spelen dan normaal; te kiezen voor een meer passieve strategie; zijwaarts door de arena te bewegen; en wachten tot je vijand een fout maakt. De computergestuurde vijanden doen echter hetzelfde en daarom is het belangrijk om te weten wanneer je moet toeslaan; niet te gretig zijn; maar te wachten op de ideale kans om korte aanvallen los te laten. Maar toch bleek de tegenpartij te goed te zijn voor ons en we kwamen er snel achter waarom.

In Arms worden je vuisten niet alleen als projectielen afgeschoten, ze zijn ook te verwisselen. Dit systeem maakt het mogelijk om je stijl naar iedere situatie aan te passen. Misschien wil je een linkervuist die drie kleine projectielen afvuurt, terwijl je rechterhand een laser afvuurt vanaf een veilige afstand. Er zij schilden, bewegingen die de tegenstander tijdelijk verdoven, vuisten met een wijder bereik, en veel meer. Er zijn veel vuisten om uit te kiezen en deze veranderen de wijze waarop je vecht behoorlijk. Deze zijn vrij te spelen door het verdienen van punten in verschillende modi en een klein aantal is te verdienen door het winnen van gevechten en meedoen in Grand Prix en dergelijke.

ArmsArmsArms
Dit is een ad:

Als je genoeg punten verzameld hebt, bepaalt een korte schietoefening mini-game hoeveel nieuwe vuisten je kan vrijspelen. Dit systeem werkt goed voor het snel verwisselen van je set-up, maar biedt weinig tot geen aanpassingsmogelijkheden voor de personages. Wat betreft diversiteit heeft Nintendo geprobeerd het gemis aan structurele variatie te verlichten door kleine afleidingen tussen potjes te stoppen; waarbij spelers de kans krijgen om te basketballen en hun tegenstander moeten dunken door deze te grijpen; of volleybal te spelen waarbij je vuisten op de bal afgeschoten worden. Echter verbloemt het niet het feit dat Arms, afgezien van het toevoegen van nieuwe vuisten, in alle modi vrijwel dezelfde ervaring biedt. De 10 potjes van de Grand Prix zijn hetzelfde, iedere keer.

En zo belanden we bij de wortel van het probleem. Arms werkt namelijk briljant als een vechtgame, en na de leercurve doorlopen te hebben, was het enorm vermakelijk om de tactisch diepgaande ervaring in te duiken; met iedere uitdaging te groeien en uiteindelijk als winnaar op te staan. Het probleem is dat Arms een vechtgame is, en ondanks de overduidelijke innovatieve aanpak, verschijnt het naast games van hetzelfde soort die meer variatie, aanpassingsmogelijkheden en epische campaigns bieden. Als je een fan bent van het genre voelen deze als een groot gemis. En hoewel het vechten in Arms vermakelijk is blijft de opzet met dezelfde 10 personages die het keer op keer tegen elkaar opnemen onder dezelfde omstandigheden, frustrerend vaak, hetzelfde.

Een discussie voeren over wat wél de "juiste" aantal content is voor een vechtgame is in dit geval verleidelijk. De Grand Prix-modus is iedere keer hetzelfde, met dezelfde eindbaas. De Versus-modus zijn aparte gedeeltes van de Grand Prix-modus. Het aantal personages voelt erg klein, omdat je keer op keer tegen dezelfde tegenstanders vecht. Online is de game niet meer dan... online vechten. Het gemis aan variatie doet af aan de ervaring en ondanks de toevoeging van nieuwe vuisten, en dat onlinepotjes soms heel spannend zijn, mist Arms iets.

Arms

Je zal echter niet verveeld raken van het visuele uiterlijk, afgezien van het gemis qua content, is het het melden waard dat Nintendo er wederom in is geslaagd om een visueel stijl te vinden die kleur perfect gebruikt, prachtig is en daarbij plezier en creativiteit uitstraalt. De game loopt op een soepele framerate van 60fps, wat de standaard is voor vechtgame, maar Arms wel heel gelikt er uit laat zien.

Arms past perfect in het rijtje met games als Snipperclips: Cut it out, together! en Mario Kart 8 Deluxe. Het is een fantastische lokale multiplayergame en met een vriend is het enorm vermakelijk. Het is een ervaring die gemaakt is om te delen met anderen, maar Arms weifelt met het bieden van een gevarieerde ervaring die je aandacht meer dan enkele dagen kan vasthouden. Als je een paar uur hebt gespeeld, heb je alles wat de game te bieden heeft wel gezien en uitgeprobeerd. Er zijn geen aanpassingsmogelijkheden, 10 personages is te weinig, en er is geen enkele reden om de Grand Prix nog een keer te spelen. In dit geval slaagt Nintendo er misschien in om het genre te innoveren, maar faalt het door spelers voldoende te bieden.

HQ
ArmsArmsArms
07 Gamereactor Netherlands
7 / 10
+
Visuele stijl is top, tactische diepgang, solide gamemechanismes, perfect voor lokale multiplayer.
-
Niet genoeg variatie, geen aanpassingsmogelijkheden, geen rankingsysteem.
overall score
Is onze netwerkscore. Wat is die van jou? Netwerkscore is een gemiddelde van de cijfers uit alle landen