Mega Man Legacy Collection 2

Toen Digital Eclipse een jaar geleden de eerste Mega Man Collection uitbracht was ik teleurgesteld dat de laatste vier delen van de oorspronkelijke reeks niet te bekennen waren. Blijkbaar waren er meer spelers teleurgesteld, want Mega Man Legacy Collection 2 heeft de delen van 7 tot en met 10 in een fijn pakketje. We kunnen speculeren waarom deze games niet in de originele verzameling zaten, maar dat maakt eigenlijk niet uit: ze zijn er nu!

Mega Man 7 werd in 1995 uitgebracht op de Super Nintendo, een jaar na de release van de eerste Mega Man X. Ik herinner me dat ik de game een lange tijd verafschuwde en ik heb de game voor deze verzameling ook vrijwel niet gespeeld. De reden voor mijn afschuw was de grafische stijl. De game bevatte zulke mierzoete kleuren en vooral Mega Man zelf had een vervelende grimas. Daarnaast was de 'sprite' van Mega Man gigantisch en nam het een groot deel in van het speelveld. Om die redenen heb ik de game nooit langer gespeeld dan enkele 'stages'.

Maar mensen veranderen. Nadat ik mijn oorspronkelijke irritaties overboord gooide begon ik Mega Man 7 steeds leuker te vinden. De stages zijn uitstekend ontworpen, de eindbazen fantasierijk en de besturing uitstekend gevarieerd. De stages hebben veel verschillende geheimen en 'collectibles' zoals in Mega Man X en je kunt naar ze terugkeren op ieder moment nadat je ze hebt doorgespeeld, zelfs tijdens de Wily-stages. Het enige stompzinnige is de Shop, die verstopt zit onder de Select-knop zonder dat de game naar het bestaan van een winkel verwijst. Maar ik verraste mezelf, daar ik de game steeds leuker en leuker begon te vinden. Zelfs de soundtrack is voortreffelijk.

In de tijdsperiode van de release van Mega Man 7 was het 32-bit tijdperk op handen en de Super Nintendo maakte langzaam plaats voor nieuwere consoles. Daarom kreeg de Mega Man-reeks in 1996 een achtste deel op de Sony PlayStation en Sega Saturn. Qua stijl schudde Mega Man 8 de mierzoete stijl van 7 van zich af en keerde het terug naar de stijl van de X-reeks, enkele uitzonderingen daargelaten. De game staat tegenwoordig bekend om zijn tussenfilmpjes, wat behoorlijk 'goedkope' en slecht nagesynchroniseerde animé is. De animaties hebben voor de nodige hilariteit gezorgd en zijn daarom alleen al het bekijken waard.

Als een game volgt 8 nauw de voetstappen van 7, met een uitstekende toevoeging. In deze game kan Mega Man zijn speciale wapens op hetzelfde moment gebruiken als zijn vertrouwde Mega Buster. Het leveldesign is niet op hetzelfde niveau als de beste uit de reeks en de besturing is enigszins aangepast. Vreemd genoeg voelt de achtste Mega Man niet echt als een Mega Man-game, al is het in zijn geheel een goede game. De basis is daar, maar het voelt alsof er iets mist.

Na Mega Man 8 lijkt de oorspronkelijk reeks ten einde te komen. Capcom richtte zich meer op de X-reeks en andere spin-offs. De klassieke Mega Man-actie kon nog alleen teruggevonden worden in enkele compilaties en re-releases. In 2008 veranderde dit verrassend genoeg: Mega Man 9 verscheen in de digitale winkels op verschillende consoles en op de pc. Het negende deel was een terugkeer naar de roots van de reeks. Klassieke graphics, besturing, soundtrack... het was een perfecte combinatie van nostalgie en nieuwe ideeën. Maar om bepaalde redenen, waren sommige goede ideeën uit het verleden in geen velden te bespeuren. Bijvoorbeeld kan Mega Man niet meer glijden of zijn Mega Buster opladen.

Ondanks dat is 9 nog steeds een goede game. De uitdagingen geven de game een goede herspeelwaarde en de game in zijn kern is geweldig. De optie om als Proto Man te spelen is ook fijn. Het is niet het beste deel uit de reeks, maar zondermeer een goede speelervaring. Mega Man 10 werd twee jaar na het negende deel uitgebracht en was eigenlijk meer van hetzelfde. Virtueel niets was veranderend sinds Mega Man 9, maar het leveldesign was iets zwakker. Voor nieuwe spelers heeft Mega Man 10 een Easy-modus om uit te proberen, maar die is veel te makkelijk voor iemand anders.

De eerste zes games zijn nog steeds beter dan deze vier, maar ze zijn zeker goede games en de moeite om te spelen. Mega Man 7 en 8 zijn ook vrij prijzig om op de oorspronkelijke systemen aan te schaffen, dus deze vier games voor 15 euro is een prima deal. De productie is van goede kwaliteit en de extra uitdagingen zijn een leuke toevoeging. Om een of andere reden is het hoofdmenu onveranderd slecht. Je kan niet terugkeren naar het menu zonder de volledige game af te sluiten en opslaan is alleen mogelijk bij checkpoints. Ook mist de verzameling Mega Man & Bass, een game die niet heel veel spelers hebben beleefd: een gemiste kans.

Het blijft fijn om deze games te spelen en de goede oude dagen te herinneren. Hopelijk brengt Digital Eclipse in de toekomst nog meer verzamelingen uit, want de avonturen van Mega Man bevatten nog veel verhalen om te vertellen en er zijn nog genoeg uitstekende games om te spelen.