Abigail

"Fuck deze fucking fuckshit en fuck you fucks. Neuken! Fuck het is vergrendeld, ik ben fucked en deze fucking vampier zal fucking mijn fucking hoofd eraf rukken." Ik heb sterk het vermoeden dat de dialoog in de horrorfilm Abigail is geschreven als onderdeel van een weddenschap. Ik wed dat je geen 2000 'fucks' in een script kunt proppen en het door Hollywood kunt laten produceren en publiceren! Weddenschap genomen. Laten we verdomme gaan, verdomme! Abigail was geboren.

Iedereen die de trailer heeft gezien, weet vrijwel precies waar deze film over gaat en wat er gaat gebeuren, tot het einde. Een stel mislukte dieven krijgt van een rijke magnaat de opdracht om een tienjarig meisje, de dochter van een gevreesde gangsterbaas, te ontvoeren en naar een landhuis op het platteland te vervoeren, waar ze het kind vervolgens 24 uur lang zullen bewaken. Makkelijk! Helaas blijkt dat het kleine meisje een van 's werelds oudste en meest gewelddadige vampiers is, en net als de dieven hun waakzaamheid laten verslappen, hun strakke leren jassen uittrekken en gratis drank beginnen te slurpen, is het tijd voor Abigail om haar ware aard te onthullen. "Fuck deze fucking vampier shit! Ik ga verdomme sterven in dit verdomde afgesloten herenhuis door een verdomde ballerina die vampier neukt. Dit is zo fucking fucked up dat het fucking krankzinnig is!"

Ik hou van het ondergewaardeerde gorefest van regisseursduo Olpin-Gilette Ready or Not. Het is een leuk, snel, losgeslagen juweeltje uit de B-film gedrenkt in bloed en verwrongen familierelaties. Ik hou echter niet van hun onhandige poging om Scream nieuw leven in te blazen (ze regisseerden deel vijf en zes) en ik hou echt niet van Abigail. Het basisidee van een stel meedogenloze tweedehands dieven die een koekje van eigen deeg krijgen in de vorm van een vleesetend vampierkind gekleed in het balletuniform van een tienjarige. Het had donker, grappig, bloederig en freaky kunnen zijn op dezelfde manier als Ready or Not, maar dan een beetje erger. Maar dat is het niet. De personages zijn zo flinterdun in hun stereotiepe persoonlijkheden dat het al snel zowel voorspelbaar als vooral onnozel wordt. Het acteerwerk is treurig en de sensatie om door de gangen van een rijk en elegant herenhuis te worden achtervolgd, ontbreekt volledig. Voor het grootste deel is dit gewoon pijnlijk slecht en saai.

Het enige dat echt werkt in deze slappe, luie, domme film is de hoeveelheid bloed die uit de lichamen wordt geschoten die tegen het einde uit elkaar worden gescheurd. Het is als een fontein van bloed die wordt aangeboden en in grimmig contrast met het nogal bloedeloos-deprimerende openingsuur, hebben we het hier over 200 liter donkerrood bloed dat de muren als niets anders beschildert en de acteurs er tegen het einde volledig in doordrenkt. Het is hier, voor een kort, kort moment, dat Abigail zo grappig is als ze had moeten zijn vanaf frame één. Maar zoals het nu is, gaat het vooral om onbenut potentieel en 2.000 tussengevoegde 'fucks'.