Andor: Seizoen 2 (Disney +)

Het is alweer een tijdje geleden dat Luther Cassian Andor rekruteerde, en als we het titelpersonage opnieuw bekijken, heeft hij zich gevestigd in zijn rol als de topspion van de rebellengroep. Samen met de getraumatiseerde Brix proberen ze allebei een doel te vinden in de chaos die ze samen hebben gecreëerd, terwijl Mon Mothma zich een weg probeert te banen door een politieke hel van bloedige proporties. Ondertussen bedenkt het rijk een duivels plan wanneer Orson Krennic in beeld komt, en carrièreklimmer Dedra wordt gedwongen haar doelen aan te passen nadat ze er niet in is geslaagd de rebellencellen te vinden...

Ik was nooit een grote fan van het spin-offavontuur Rogue One toen het voor het eerst uitkwam. Het had het juiste doel om het ironisch kleine Star Wars-universum uit te breiden, maar ik dacht dat de film zelf een fanservice-sandwich was die geen stoom meer had - ondanks een spectaculair einde. Toen Bourne-man Tony Gilroy besloot om deze rebellensaga uit te breiden met het Andor TV-project om alles verder te contextualiseren, is Rogue One eigenlijk op mij gegroeid. Met het tweede en laatste seizoen van Andor is Gilroy's meesterwerk eindelijk voltooid, en Rogue One kan nu worden gezien als een grootse seizoensfinale van het allerbeste werk van de franchise tot nu toe.

Ja, het tweede seizoen van Andor is echt een overwinning voor het huiveringwekkende Star Wars-universum. Precies zoals verwacht. Als het eerste seizoen een verfrissend inzicht was in de bureaucratische radertjes van het rijk, is het tweede seizoen een bloedige weergave van hoe duivels de heerschappij van Palpatine werkelijk is. Seizoen 2 heeft minstens zo'n onheilspellend gevoel als Revenge of the Sith, waar we weten wat de meeste van onze helden te wachten staat. We weten wat Krennic in petto heeft, we weten wat er met Andor gebeurt in Rogue One. Toch slagen de makers van de serie erin om een werkelijk zenuwslopende sfeer te creëren wanneer de focus verschuift naar de bezetting van de planeet Ghorman door het rijk en de pas ontwaakte opstand, die te schande wordt gemaakt door de effectieve propaganda van de ISB. Revolutie en vrijheid hebben een hoge prijs, en Gilroy verpakt een zwaar karaktergedreven drama in twaalf weelderige afleveringen die ruimte en nuance geven aan zijn personages. Dit seizoen is een verraderlijk bloedbad op Game of Thrones-niveau, maar het bevat ook een ongelooflijke hoeveelheid hart.

Hoewel Andor een vrij droge en zeer politieke slowburner is, slaagt het er toch in om te bewegen. Soms is het ronduit verwoestend. Verwoestend. De serie is trots op zijn ongepolijste verfijning, waardoor de kleine momenten waarop de personages instorten wat meer opvallen. Vooral de afleveringen van Tony en Dan Gilroy zijn ronduit meesterlijk, en in de tiende aflevering was het moeilijk om de tranen in te houden toen het allemaal tot een hoogtepunt kwam. Star Wars is niet meer zo interessant geweest sinds, nou ja, het eerste seizoen van Andor, en het kijken naar de hartverscheurende slotscène van de serie verzegelde Andor als niet alleen een van de scherpste tv-ervaringen van het jaar, het is ook een van de absolute topniveaus van deze serie.

Het enige wat ik echt niet leuk vind aan het seizoen is dat het structureel veel springeriger aanvoelt. Er zitten minstens drie jaar tussen de vele evenementen van de show, waardoor je het gevoel hebt dat je een aantal belangrijke verhaalbeats mist op de meest cruciale momenten van de show. Er is ook een gedeelte over het drugsprobleem van Brix, dat ik nogal saai vond. Maar als je bedenkt hoe goed en strak de serie verder is geschreven, kan het worden vergeven. Bijna alles aan deze show is leuk, en ik zou het eigenlijk niet erg vinden om nog een seizoen van grijs spionagedrama te hebben. Ik was vooral geïnteresseerd in het heldencomplex van Syril en de politieke intriges van Mon Mothma, wiens vrijheid zich als een wurggreep aanspant. De ster van het seizoen is echter Elizabeth Dulau als Kleya Marki, de mysterieuze assistent van Luthen, die onverwacht centraal komt te staan.

Het echte succes van Andor ligt niet alleen in de uitstekende verhalen, maar ook in hoe geloofwaardig het is in zijn tijdloosheid. De geschiedenis herhaalt zich, zoals ze zeggen, en Andor schildert vakkundig dit menselijke patroon van onderdrukking, wanhoop en de vasthoudende wil om te vechten die in ons gloeit. Achter de legendarische overwinning van Luke Skywalker staan mensen die bereid zijn de grens over te steken en alles op te offeren in naam van de vrijheid - namen die na verloop van tijd snel worden vergeten. De echte revolutionaire verhalen zijn nauwelijks zonneschijnverhalen, die duidelijk de inspiratie vormden voor Andor's laatste tragedie. Er valt echt niet veel meer te zeggen dan dat het tweede seizoen van Andor zeker wat meer gewicht en respect heeft gegeven aan de nu versleten Star Wars-naam. Seizoen 2 gaat in première op streaming op 22 april.