Nederlands
Gamereactor
reviews
Anthem

Anthem

Bioware is terug met een gloednieuw scifi-avontuur en we hebben de vreemde nieuwe wereld van de studio uitgepluisd.

HQ
HQ

Na een week aan betaalde Early Access op de pc (en een proefperiode van 10 uur op de Xbox One) is Anthem eindelijk verkrijgbaar en inmiddels ook geüpdatet met de belangrijke Day One-patch. We hebben heel de week gespeeld, zowel voor en na de bug-verpletterende update, en het is eindelijk tijd om onze ervaringen samen te vatten over een game die bijna evenveel indruk maakt als teleurstelt. Eerst even een opfrissertje van het geheugen, mocht je onze 'review in progress' eerder deze week hebben gemist.

Anthem is EA's inleg voor het 'social shooter'-genre. Volgens in de voetsporen van games als Destiny 2 en Warframe, heeft Bioware een 'third-person' scifi-shooter vervaardigd die ontworpen met één gedachte: spelers meesleuren in een vrijwel eindeloze 'gameplayloop' van schieten en 'looten'. In sommige opzichten is Anthem daar enorm succesvol in en er zijn momenten waarin je door de lucht vliegt met je gemechaniseerde oorlogspak - hier een Javelin genoemd - en vijanden van boven bestookt, waarbij het lastig is niet onder de indruk te zijn van hetgene wat de studio heeft klaargespeeld. Er zijn momenten waar het vechten hemels voelt.

Het ziet er ook fantastisch uit. Anthem is een prachtige game boordevol elegant ontworpen locaties om te verkennen, zowel open uitgestrekte gebieden als kleinere plekjes die verstopt zitten in een gigantische 'sandbox' die is gemaakt om de mysterieuze wereld te bekrachtigen. Het ziet er allemaal schitterend uit: de vijanden zijn apart, wonderlijk en dreigend; de Javelins zijn stoer en het rondvliegen is een genot; en de personages waarmee je praat zijn - afgezien van een paar krakkemikkige animaties midden in het gesprek - realistisch en innemend. Bioware heeft zonder twijfel een game gemaakt die er voortreffelijk uitziet en we hebben er vanuit een visueel perspectief zeker van genoten. De productiewaarde is in feite algeheel tiptop. Alles is gelikt: van de eerder genoemde graphics tot de zinderende soundtrack en klasse werk van de cast. Hier is geen sprake van Andromeda-achtige frivoliteiten.

Dit is een ad:
Anthem

Het verhaal plaatst je in de schoenen van een naamloze Freelancer die de wereld moet redden, niets minder dan dat - of tenminste, het voltooien van Act 01 van dit verhaal. Met een kleurrijke cast van personages aan je zijde en in je oor, wordt iedere speler op een avontuur gestuurd waarbij de mensen die op deze vreemde planeet wonen afhankelijk zijn op jouw strijdmacht van zwaarbepantserde supersoldaten, de Freelancers. In dit verhaal is een oude vijand teruggekeerd en, niet verrassend, zijn ze vastberaden om de wereld over te nemen door het gebruiken van de mysterieuze 'Anthem of Creation'. Natuurlijk moet jij daar een stokje voor steken.

We hebben het vechten al aangestipt, maar er valt genoeg te vertellen. Er zijn vier verschillende soorten Javelins om uit te kiezen en deze speel je gaandeweg vrij. Wij hebben het leeuwendeel voor de gulden middenweg gekozen met de Ranger-'class', maar je kunt voor een zwaarder of lichter variant kiezen, of een met een cape waarbij je tegenstanders vanuit de lucht met vuur en ijs bestookt. Ondanks hun verschillende uitgangsposities kunnen de Javelins in redelijke mate worden gepersonaliseerd, met ruimte om je granaten, twee wapens, een Ultimate-aanval en een enkele 'slots' voor extra upgrades te kiezen. Plus de aanpassingsopties en je kunt het je uitrusting bewerken met verschillende materialen en kleuren - allemaal te vinden in een prominent aanwezige winkel voor cosmetische voorwerpen.

AnthemAnthem
Dit is een ad:

De gameplayloop is een vrij simpele, alhoewel er een verhaal is die je eerste 'playthrough' voortdrijft. Kortgezegd moet je naar een hotspot om daar alles af te maken en vervolgens de 'loot' die vijanden achterlaten verzamelen. Het is vrij simpel en niet bijzonder geïnspireerd, maar je weet in ieder geval wat je staat te wachten en natuurlijk ligt de nadruk op samenwerken en spelen met je vrienden. Dat gezegd hebbende, het sociale element werkt niet altijd in het voordeel van de spelerservaring en als je op een of andere reden achterop raakt wordt je meegesleurd naar het volgende gevecht, of je dit nu wilt of niet. Evenzo, als een teamgenoot (of teamleden) een van de lichte puzzels oplossen terwijl je niet oplet, heb je geen idee hoe je bij dat stukje verder moet komen.

Hoewel de wapens zelf in het algemeen vrij saai zijn dankzij hun alledaagse ontwerp (wat weleens een probleem kan worden gezien de nadruk op 'loot'; we gaan het zien), is de schietactie zelf geweldig. Je voelt je almachtig terwijl je over het slagveld zoeft en vijanden in stijl afmaakt. Gelukkig, want de algehele missiestructuur is weinig inspirerend en er is hier ook niet veel variatie te vinden. Dit is een vlak waarvan we kunnen voorstellen dat Bioware naarmate het meer content toevoegt meer creativiteit toont, maar bij de launch biedt het aanbod weinig nuance.

Hetzelfde kan gezegd worden over het verhaal, normaalgesproken de pijler van ieder Bioware-avontuur. Dit is hier vereenvoudig naar het allernoodzakelijkste, waaronder dialogen met twee keuzes in plaats van uittakkende gesprekken. Het is veel meer 'on-rails' ervaring dan we tot nu toe hebben gezien van de studio en, hoewel de oude aanpak onze voorkeur geniet, is deze nieuwe aanpak niet onverdienstelijk. Om te beginnen liggen er enkele leuke personages te wachten om ontdekt te worden en, ook al is je interactie met hen beperkt, ze zijn meestal goed geschreven en vakkundig uitgevoerd. Het laat Bioware ook meer het verhaal vertellen, maar het gevolg van deze aanpassing is dat spelers die invloed willen hebben op het verhaal dat in Anthem niet echt gaan vinden.

Anthem

Het verhaal vult de gaten tussen de actie en we hebben er grotendeels van genoten, maar de zijcontent dient meestal alleen als context voor het geweld dat je uitdeelt. Het helpt niet dat de hubwereld van Fort Tarsis een vrij nietszeggende plek is die, samen met alle laadschermen, het tempo uit de ervaring haalt. Vaak kun je alleen langzaam rondlopen en de mensen bezoeken die gewoon ergens staan te wachten om hun zinnetjes op te lezen. Het is niet alleen een plek om met je nieuwe vrienden te praten, maar je moet hier terugkeren na het voltooien van een missie, zelfs al wil je meteen weer aan de slag. De slakkengang door je basis om nieuwe missies te verzamelen is ook een beetje frustrerend. De hoofdcampaign heeft ook last van enkele tempoproblemen en het middenstuk is echt een 'grind', waarbij je een specifiek aantal doelen moet behalen (zoals het openen van kisten en voltooien van World Events) in Free Play om verder te gaan met het verhaal. Je kunt ook redetwisten dat de co-op opzet haaks staat op het verhaal over een eenzame held; we hebben diezelfde onsamenhangend opzet al vaak gezien, vooral in games zoals Destiny, maar de singleplayer hubwereld in Anthem versterkt dit gevoel alleen maar.

Het wordt beter in de tweede helft van de campaign en we waren redelijk tevreden na de aftiteling. Weliswaar moet het ook gezegd worden dat de studio meer van het achtergrond verhaal en de wereld op de voorgrond had kunnen zetten, in plaats van al het goede in codex-stukken weg te stoppen. Het is ook een schande dat het algehele speltempo een beetje wordt verpest door de laadschermen en alle drukdoenerij, maar we hebben grotendeels nog steeds van het verhaal genoten. Nadat het verhaal is afgelopen kun je, natuurlijk, de moeilijkheid omhoog schroeven naar Grandmaster en jagen op Legendary en zogeheten Masterwork-wapens. Deze zijn iets interessanter dan de standaard geweren, maar niet genoeg om constante 'replays' essentieel te maken. Anthem is zeker ontworpen om na de campaign meerdere keren opnieuw te spelen, inclusief nieuwe moeilijkheidsniveau om uit te proberen; twee nieuwe Strongholds om aan te pakken; nieuwe uitdagingen en herspeelbare versies van eerdere missies. Of je dit daadwerkelijk keer op keer wilt doen is een ander verhaal.

HQ

Er is een weelde aan informatie over je avonturen in je codex te vinden, maar dit gedeelte van Anthem wordt niet goed uitgelegd of op een betekenisvolle manier gebruikt. Dit kritiek geldt overigens voor vrijwel de hele game, er wordt heel veel aan spelers overgelaten om zelf te ontdekken. Die onduidelijkheid doet af aan de hele ervaring. De complexiteit van de game is onder het oppervlakte weggemoffeld om de basiservaring zo gestroomlijnd mogelijk te maken, maar dat vertaalt zich niet in diepgang. Het betekent eerder dat bepaalde gameplaysystemen in het ongewisse blijven.

Aangezien Anthem een 'social shooter' is ligt de nadruk erg op samenspel en samenwerken. Er is dan ook veel synergie om te ontdekken tussen de verschillende Javelins en het combineren van hun vaardigheden op het slagveld, het bombarderen van vijanden of het afwisselen van aanvallen terwijl je teamgenoten van de zijkant aanvallen. Op de standaard moeilijkheidsgraad kun je zonder al te veel moeite door de missies heen knallen, maar als je deze iets hoger instelt merk je zeker het voordeel van coördinatie en planning. Het uitschakelen van sommige van de grotere vijanden is een echte ploetertocht, vooral op de hogere moeilijkheidsniveaus waar de monsterlijke titanen en het bijhorende gajes echt kogels lijken te eten. Toch werkt het vechten prima en, hoewel de 'melee'-aanvallen iets meer nuance hadden mogen hebben, is het overduidelijk te merken dat Bioware de afgelopen jaren zijn kennis en expertise hierover heeft uitgebreid. De co-op porties van de laatste Mass Effect-games zijn hier een testament van en Anthem is de evolutie daarvan.

AnthemAnthem

Het voelt vreemd om het vechten in een Bioware-game de hemel in te prijzen, terwijl we verlangen naar een meer verhalende ervaringen. Dat is echter wel het geval na meer dan 30 uur met Anthem. De actie is razendsnel en meeslepend, en sommige van de gevechten zien er spectaculair uit. Het is jammer dat er niet iets meer variatie in de missies zit en het helpt ook niet dat er de nodige technische probleempjes te vinden zijn (zoals vastlopers, missies die niet goed laden en vreemde in-game 'bugs'). De eerdergenoemde onduidelijkheid helpt daar ook niet bij, evenals het algehele speltempo.

Mass Effect: Andromeda, met al diens tekortkomingen, was het tegenovergestelde van Anthem. De game laat minder aan kans over, maar heeft daardoor veel minder om het lijf. De DNA van Bioware is nog steeds te voelen in dit vreemde avontuur, waarbij het ontwerp van de wereld vaak de geest van Mass Effect naar boven haalt en het verhaal je meesleept en vermaakt, ook als is het een vrij vluchtige en onsamenhangende ervaring in vergelijking met het gebruikelijke werk van de studio. Het is echter verre van perfect, met enkele vreemde keuzes die elementen terughouden, evenals tempoproblemen die kernervaring onderdrukt. Het klinkt en ziet er wel fenomenaal uit en dankzij de vloeiende gevechten en de meeslepende wereld is er veel om van te houden. Het is dan ook een schande dat de studio heeft besloten diens kenmerkende stijl dusdanig te vermoffelen, want deze gameplay had in combinatie met betekenisvolle keuzes en iets meer variatie een ijzersterke comeback voor Bioware kunnen betekenen. Zoals het nu is moeten we vooral wachten en zien wat de toekomst Anthem brengt.

HQ
07 Gamereactor Netherlands
7 / 10
+
Audiovisueel geweldig; enkele leuke en goedgeschreven personages; de openwereld is echt interessante qua ontwerp; fantastische gevechten; rondvliegen als Iron Man is super tof.
-
Onsamenhangende verhaalvertelling; problemen met speltempo; technische problemen, zelfs na de Day One-patch; soms te onduidelijkheid.
overall score
Is onze netwerkscore. Wat is die van jou? Netwerkscore is een gemiddelde van de cijfers uit alle landen