Xbox One X review

De Xbox One heeft een moeizamere weg bewandeld dan de meeste consoles durven te betrachten, maar het feit dat Microsoft wederom een toevoeging aan de hardware-familie biedt toont ons hoe robuust de community is die rondom het Xbox-merk is opgebouwd. Natuurlijk heeft het platform betere, meer populaire, tijden gekend, maar Microsoft is er nog en concurreert met Sony en Nintendo, en maakt dit hier een goed gevecht van ondanks dat beide Japanse bedrijven in topvorm verkeren met de PlayStation 4 en Nintendo Switch.

Vrijwel alles bij de launch van de Xbox One was een puinhoop. De onfortuinlijke beslissingen die werelden gemaakt rond de release van Microsoft's 360-opvolger zijn wel bekend en we hoeven dit hier niet nog eens na te gaan, maar het voldoet om te zeggen dat Don Mattrick's team meerdere malen steken heeft laten vallen. Het was pas bij de aanstelling van Phil Spencer en het achterlaten van de Kinect (en andere dingen) dat de Xbox One echt zijn draait begon te vinden. Wellicht blijkt de schade die toen al gedaan was op termijn fataal, als we de gebeurtenissen vanaf een grote afstand kunnen bekijken dan we nu kunnen, maar Spencer's vriendelijke open aanpak en enkele goede strategische beslissingen hebben de koers van het bedrijf rechtgetrokken. Als er een ommekeer plaatsvindt waarbij de toekomstige Xbox-console hetzelfde succes weet de behalen als de 360 dan komt dat door de veranderingen sinds het vertrek van Mattrick.

Onderdeel van Spencer's visie voor de Xbox One bevatte enkele grote beleidsverschuivingen, waaronder het verlaten van de generatiecyclus. Door het opvoeren van backwards compatibility met meer 360-games en nu ook originele Xbox-titel; het introduceren van Early Access; Windows 10 Play Anywhere; en cross-platform-play; is de Xbox-familie uitgebreider en veelomvattender dan ooit tevoren. Ironisch genoeg benaderen we nu juist de oorspronkelijke visie van Mattrick, maar deze is nu verfijnder en voelt minder zakelijk en meer gericht op de consument.

Echter brengt een visie je tegenwoordig niet ver en moet je die visie ook waar kunnen maken als je het tegen de wereld wilt opnemen. De vraag is daarom of Microsoft dit met de Xbox One X wel of niet weet waar te maken. Het antwoord is in feite veel ingewikkelder dan de vraag, maar in de volgende alinea's pogen we dit raadsel te ontrafelen en daaruit een conclusie te trekken.

De Xbox One X heeft echter twee kanten, gezien het feit dat dit een stapsgewijze upgrade is en dat alle Xbox One-games op het platform werken, de software is daarom niet te vergelijken met die bij een standaard console release. Net als de PS4 Pro hier voor neemt de Xbox One X een selectie van bestaande titels en moderniseert deze met super-gedetailleerde 4K-textures, verbeterde framerates en algehele prestatie-boosts - dit geeft een extra afwerking aan de games en dat brengt wat oudere games zoals Quantum Break naar de hedendaagse standaard vanuit een visueel perspectief. De andere kant van de Xbox One X is de hardware zelf. Dit is waarschijnlijk dan ook de beste plek om deze evolutie te beginnen.

De console zelf ziet er fantastisch uit. In vergelijking met de originele Xbox One, die mensen belachelijk maakten bij de release omdat deze op een VHS-speler zou lijken, is de X een elegant apparaat. Hij is niet heel veel anders dan de PS2, wat op zich al herinneringen aanwakkert van een van de meest geliefde consoles allertijden. De matzwarte behuizing en solide bouw maakt het de best-uitziende Xbox sinds de tweede generatie van de Xbox 360 en naast de Xbox One S is het moeilijk om niet onder de indruk te zijn bij de samenhangende visie die Microsoft heeft tewerkgesteld. Het is zelfs nog makkelijker om onder de indruk te zijn als je nagaat hoeveel ze in het apparaat hebben gestopt (de kleinste Xbox tot heden), waaronder het beruchte stekkerblok die de eerste generatie Xbox One's voorzag van elektriciteit.

De technici bij Microsoft verdienen ook een gezamenlijk schouderklopje voor hun werk betreffende het bouwen van de Xbox One X in het algemeen. Alles van de 8-core custom-built AMD-cpu (geklokt op 2.3GHz) tot de kolossale 12GB aan GDDR5 graphics geheugen wijst op een machine die gebouwd met het doel om hoogwaardige graphics te bieden met een zeer stabiele prestatie. Op dat gebied, en gezien de prijs van de Xbox One X, het moeilijk om iets aan te merken op wat Microsoft heeft afgeleverd; dit is het dichtste dat je in de buurt komt van een high-end pc-gaming voor een redelijke betaalbare prijs.

Meestal merk je de verbeteringen niet bewust, omdat de Xbox One al een erg capabele machine was. De laadtijden zijn sneller, de visuals zijn scherper, maar anderzijds blijft het grote plaatje grotendeels hetzelfde. Echter als je er iets dieper induikt, begint de echte kracht van de X zichzelf te onthullen: het zit allemaal in de details. De 4K-textures zijn bijvoorbeeld, op bepaalde momenten, verbluffend mooi. Assassin's Creed Origins spelen op een grote HDR-ready 4K-televisie is bijvoorbeeld een lust voor het oog en zelfs het aan- en uitzetten van de HDR (high dynamic range) onthult hoe veel extra dit biedt. Dat is geeneens een nieuwe optie, je kunt deze verbetering ook zien op de Xbox One S (waar Microsoft HDR introduceerde), maar terwijl je je verwonderd over hoeveel meer goud de woestijn op de X is, merk je waarschijnlijk ook op hoe knoestig en levensecht je kameel is; verwonder je over enkele volledig onnodige effecten in de verte; of zie je een klein detail op de rug van Bayek wat je voorheen nooit zag.

We hebben ongeveer een half dozijn aan games gespeeld sinds de console binnenkwam op het kantoor, maar wachten nog op meer die aan het downloaden zijn, voordat we ons laatste oordeel vellen. De bestandgroottes van de games zijn nu gigantisch en de meeste 'big budget'-games die we wilden bekijken zijn elk 100GB. Sommige minder groot, sommige groter, maar de 1TB harde schijf op de console begint al redelijk klein te voelen en we kunnen ons voorstellen dat het niet lang duurt voordat mensen beginnen te kijken naar externe oplossingen, vooral gezien de lange downloadtijden betekent dat je niet meer zomaar iets kan spelen zonder te wachten als je deze nog niet op je harde schijf hebt staan.

Dat betekent dat we, op het moment van schrijven, we een mix aan games van verschillende groottes hebben uitgeprobeerd. Assassin's Creed Origins wist enorm veel indruk op ons te maken, we hebben ook Quantum Break, ReCore, Elite Dangerous, Halo Wars 2, Forza Motorsport 7 en Minecraft bekeken. Tot dusver, in alle titels, zijn we slechts een behoorlijk smet tegengekomen en dat is een haperende framerate tijdens de in-game tussenfilmpjes in Remendy's tijdverbuigende actiegame Quantum Break, maar anderzijds presteerde elke titel geweldig, met snelle laadtijden en lustrijke visuals bij allemaal. De prestatie-boosts zouden echter wel iets subtieler kunnen, maar het verkennen van de 'map' in Halo Wars 2 bijvoorbeeld was enorm soepel en responsief, zelfs met hoge snelheid.

Forza Motorsport 7 is overduidelijk een van de belangrijke titels voor de Xbox One X bij de launch, gezien de releasedatum van de racegame. Turn 10's arcade-achtige simulatiegame ziet er behoorlijk goed uit op de Xbox One S, maar op de X ziet het er simpelweg sensationeel uit. De laadtijden zijn ook korter (wat, als je op de Xbox One speelde een godsgeschenk is), waardoor het een meer toegankelijke en gebruiksvriendelijke ervaring is. Microsoft wilde dat dit een console werd voor toegewijde enthousiastelingen, diegenen die de beste console-ervaring willen die er te koop is, en dat is ook wat ze hebben afgeleverd - zo lang je een scherm hebt die de ervaring van de X ook kan tonen.

Hetgene en waarschijnlijk enige wat je aan kunt merken op de Xbox One X, en een reden kan zijn om deze niet te kopen, is het aantal grote nieuwe exclusieve games die naar het platform komen. Forza is er al, Super Lucky's Tale was precies op tijd en Crackdown 3 is vertraagd naar 2018, waardoor de Xbox One X voelt als een stapsgewijze upgrade van de bestaande hardware en niet het aanbreken van een nieuwe generatie. Voor al die kracht onder de kap is er geen game om dit in volle glorie te ten toon stellen, geen 'system-seller' en de X moet zichzelf daardoor weren met dezelfde middelen als de Xbox One S betreffende diens games. Natuurlijk neemt dat niet weg dat er al enkele briljante titels beschikbaar zijn op de console, alleen betreffende platform-'exclusives' voelt het niet alsof Xbox evenveel in zijn mars heeft als voorheen.

We hebben een reeks aan games in de download staan (de mogelijkheid om games al op te starten voordat de volledige download is voltooid is hierbij behulpzaam, vooral gezien de eerder genoemde bestandsgroottes), dus we gaan dit artikel de komende dagen nog updaten met ervaringen van meer games en een meer afsluitende conclusie. Tot dan is dit een tijdelijke evaluatie en moeten we onze volledig oordeel over de console nog vormen.

Tot dusver heeft de Xbox One X echter indruk op ons weten te maken en de ervaring maakt Microsoft's visie waar. Onze eerste dagen met de console zijn uiterst bevredigend geweest. De console zelf is uitstekend gebouwd en ziet er van buiten prima uit. Het staat als een passend symbool voor Microsoft's visie voor de Xbox One. Nu moet het bedrijf deze uitbouwen. Deze upgrade heeft meer grote 'exclusives' nodig, uitgebreide third-party-ondersteuning; de nodige indie-titels; en in de toekomst zelfs meer hardware-upgrades.