Full Throttle: Een reis door F1 22's MyTeam

De afgelopen jaren ben ik steeds meer geïnteresseerd geraakt in autosport en simracing, met name de wereld van het Formuleracen. Die interesse groeide vorig jaar aanzienlijk toen de aangrijpende titelstrijd tussen Lewis Hamilton en Max Verstappen aan de gang was, en ook toen Codemasters het ronduit briljante F1 2021 serveerde. Hier begon ik echt te verkennen simracing en het begrijpen van de fijne kneepjes van het besturen van Formule 1-auto's zoals ze bedoeld zijn om te worden bestuurd, of dat nu rekening houdt met bandentemperaturen en -banden, differentieel- en downforce-instellingen, en natuurlijk de juiste setup hebben voordat ik naar binnen ga
parc fermé en een race. Maar het leren van dat alles ging ten koste van het leren rijden zonder racelijnen en ook zonder alle assists uitgeschakeld, iets waar ik de afgelopen weken mijn zinnen op heb gezet in F1 22, de aflevering van dit jaar in de serie. Het is helemaal niet gemakkelijk geweest en sommige circuits en auto's zijn moeilijker aan te passen dan andere, maar de reden achter mijn verlangen om mezelf te pushen is omdat ik ernaar streefde om een MyTeam-seizoen goed te simuleren en om te zien hoe goed ik als principal en coureur echt in-game kan zijn. Deze artikelenreeks is een beetje een kroniek van mijn ervaring, die ongetwijfeld tjokvol rampen en mislukkingen zal zitten, maar hopelijk ook af en toe een beetje succes.

Beginnen betekent natuurlijk het creëren van een team en het ontwerpen van een auto en het aanpakken van alle andere stilistische systemen die nodig zijn voordat je naar de eerste Grand Prix van het seizoen gaat. Voor mezelf betekende dat het creëren van een auto met zwarte, witte en gele accenten, om de eenvoudige reden dat ik mezelf altijd heb geassocieerd met dat kleurenschema in andere videogames, met de inspiratie uit de tijd van het gebruik van het wespenembleem in Halo: Reach en het matchen van mijn pantserkleurenpalet om hetzelfde insect te weerspiegelen dat me altijd op scherp zet als er een door mijn raam kruipt. Ik denk graag dat het een vergelijkbare situatie en effect is als wat vleermuizen deden voor Bruce Wayne.

Dus, met dit het geval, werd het kleurenschema ingesteld, waardoor ik gewoon een aantal sponsors sloeg die goed voelden, om de auto die echt professionele uitstraling te geven. Daarna kwam het ontwerpen van een embleem (dat helaas geen wesp kon zijn in F1 22), voordat een coureur werd gecreëerd om in de cockpit te blijven en het team naar het beloofde land te leiden wanneer de startlichten uitgaan. Eerlijk gezegd voelden het embleem, de coureur en de sponsors nooit echt zo belangrijk in vergelijking met het eigenlijke ontwerpproces van de auto en ook de naamgeving van het team, waar ik uiteindelijk genoegen mee nam: MBF Racing, toepasselijk vernoemd naar mijn hoofdcoureur en teameigenaar Beanie McBeanFace (vandaar de MBF-initialen).

Vervolgens kwam het kiezen van een hoofdsponsor, een sponsor met een redelijk en aannemelijk doel dat bereikt kan worden zodat de maximale eindeseizoensbetaaldag gegarandeerd is. En dan natuurlijk ook nog zorgen dat de auto is uitgerust met een motor uit een van de vier beschikbare opties. Ik ben uiteindelijk voor de Mercedes-krachtbron gegaan, omdat ik hoop dat de betrouwbaarheid een enorme hulp zal worden naarmate het seizoen vordert. Uiteindelijk koos ik een back-upcoureur, en vanwege het feit dat ik toegang had tot het Icons-pakket, nam ik uiteindelijk genoegen met mede-Brit Jenson Button - omdat de voormalige wereldkampioen een mooie balans aan statistieken heeft en ook een redelijk salaris heeft - een perfect individu om je op een racedag te ondersteunen.

Toen dit allemaal was opgesloten, kwam het interview met Will Buxton aan het begin van het seizoen, waar de F1-journalist een aantal unieke vragen naar me gooide, waarop ik antwoord met nietszeggend PR-jargon, voordat hij naar het menu werd gestuurd om enkele vroege ontwikkelingsverzoeken in te dienen en om een secundaire sponsor te kiezen om wat meer geld binnen te harken om mijn team te kunnen financieren en ondersteunen. Uiteindelijk voelt dit echter aan het begin van het seizoen allemaal als een zinloze activiteit, omdat er geen echte manier is om te weten hoe het team en de auto het zullen doen totdat ze in Bahrein landen voor de eerste race van het seizoen.

Gelukkig duurde het niet al te lang voordat ik wat antwoorden begon te krijgen toen Bahrein kwam aankloppen. Toen ik de auto (die ik officieus de MBF 01 ga noemen) op het circuit nam voor Practice 1, was het duidelijk dat de Mercedes-krachtbron en het nieuwe tijdperk van auto-ontwerp zorgden voor een voertuig met een groot voordeel, zelfs als het aanzienlijk langzamer is dan de teams en auto's aan de voorkant van het peloton. Training 1 en het Track Acclimatisation-programma verliepen zonder problemen, net als practice 2 en het Tyre Management-programma, maar practice 3 was de echt belangrijke, omdat ik hier van plan was om het Qualifying Pace-programma aan te pakken, een test die een goed idee zou geven van waar ik me in de eigenlijke race op de startgrid zou kunnen bevinden. Uiteindelijk heb ik dit programma een paar keer moeten doen, vanwege een spin die het eerste resultaat weggooide, maar de tweede poging was veel beter en liet zien dat de auto 11e op de grid kon leveren, en hoger als ik een betere ronde kan samenstellen. Onnodig te zeggen dat ik vrij zelfverzekerd de kwalificatie inging, maar dat vertrouwen was uiteindelijk mijn ondergang, want ik ging diep in Bocht 10 en verloor meer dan een halve seconde, en eindigde als 21e nadat alles was gezegd en gedaan. Toch heeft de auto potentie, en de 21e was niet waar ik van plan was te zijn toen de geblokte vlag werd gezwaaid.

De racedag kwam en hier was het duidelijk dat het peloton (goed afgezien van Red Bull, Mercedes en Ferrari) dichterbij was dan ik had gehoopt, want het duurde slechts een paar bochten voordat ik besefte dat bijna-perfectie nodig zou zijn om het beoogde resultaat te behalen. Maar omdat dit een nieuwe auto was, werd het al snel duidelijk dat er op de een of andere manier fouten gingen gebeuren, omdat ik merkte dat ik nog steeds niet echt de grenzen begreep van wat ik dit voertuig kon doorstaan. Af en toe een lock-up en overstuur uit bochten maakten het steeds moeilijker om door de kanshebbers van het middenteam te duwen, en naarmate de race vorderde, werd het duidelijk dat terwijl de MBF 01 superieur was aan de Williams FW44 en de Aston Martin AMR22, de Haas VF-22, AlphaTauri AT03 en de Alfa Romeo C42 waarschijnlijk mijn grootste rivalen waren om het nu mee op te nemen. De McLaren MCL36 (met name die van Lando) en de Alpine A522 waren uitdagingen om nog een dag te overwinnen.

Toch hield ik mijn hoofd naar beneden, duwde ronde na ronde en deed wat ik kon om het best mogelijke resultaat te behalen tegen het einde van de race, die uiteindelijk 13e werd. Nog niet helemaal een puntenfinish, maar na een mislukte kwalificatie en met dit de eerste keer in de cockpit, is dat zeker een resultaat waar MBF Racing op kan voortbouwen en verbeteren als we naar Jeddah gaan voor ronde 2 van het seizoen 2022.