Van alle games die eind 2024 zouden uitkomen, leek Avowed degene die het minst waarschijnlijk vertraging zou oplopen. We hadden er eerder dit jaar veel van gezien en het zag er goed uit. S.T.A.L.K.E.R. 2: Heart of Chornobyl had nog steeds veel hindernissen, en Indiana Jones and the Great Circle bleef het grootste deel van het jaar een geest. Toch is Avowed de game die begin volgend jaar de duw krijgt, maar ons is verzekerd dat dit niets te maken heeft met het feit dat de productie van de game niet aan het schema voldoet.
De preview-build die we hebben doorgespit, voelt in ieder geval als een bewijs daarvan. In plaats van het korte segment ergens in het midden van het spel dat we op Gamescom te zien kregen, hebben we vanaf het begin de kans gekregen om er meteen in te duiken, ons eigen personage op te bouwen en naar de Living Lands te gaan om erachter te komen wat er precies aan de hand is met deze zielenplaag.
De personagemaker van Avowed is goed gedetailleerd en speelt kort en bondig in op de oorsprong van je personage. Je bent een godlike in dit spel, een wezen dat - om wat voor reden dan ook - gezegend is door een god in de baarmoeder. Hierdoor krijg je niet alleen het plotpantser en de krachten van een hoofdrolspeler, maar krijg je ook een aantal rare markeringen op je gezicht en hoofd. Je kunt deze onzichtbaar maken als je wilt, maar NPC's zullen er nog steeds opmerkingen over maken, dus ik dacht dat het het beste was om de mijne te laten zien, voor een druïdische look, compleet met takken die uit mijn hoofd groeien en een felroze baard. Je mag rommelen en je personage zo serieus of zo gek maken als je wilt, en hoewel het ingewikkelde detail van Dragon Age: The Veilguard misschien niet aanwezig is, is het meer dan je nodig hebt om je Envoy als de jouwe te laten voelen.
Als gezant van de keizer heb je de taak gekregen om naar de Living Lands te gaan en een zielenplaag op te lossen, die eigenlijk veel lijkt op het cordyceps-virus uit The Last of Us, in die zin dat paddenstoelen de oorzaak lijken te zijn van alle kwaad. Nadat je in de proloog uit een schipbreuk bent ontsnapt en de benodigde uitrusting hebt verzameld om als krijger, ranger of magiër te spelen, ben je vrij om Avowed te verkennen. De Living Lands zijn geen overweldigend grote ruimte, en hoewel dat sommige RPG-fans misschien teleurstelt, is het meteen duidelijk dat Obsidian meer detail in deze kleinere, beheersbare wereld heeft gestopt, waardoor het bij elke stap levendiger aanvoelt, in plaats van zich uit te strekken naar een saaie, wijdere wereld. Als iemand die steeds meer gefrustreerd raakt in de wetenschap dat hij misschien uren tijd moet besteden om van de ene locatie naar de andere te komen, krijgt dit type kaartontwerp veel meer de voorkeur.
The Living Lands is een kleine maar machtige kaart, met prachtige beelden. Avowed voelt ook goed geoptimaliseerd aan, waardoor mijn verouderde pc nog steeds hoge instellingen kan bereiken met weinig framedrops. Vooral de personagemodellen zijn goed gedetailleerd, en hoewel je niet naar je goddelijke kunt kijken terwijl je door de Living Lands zwerft, zijn er tal van dialoogonderbrekingen in hun gezicht, die in mijn geval fungeerden als constante jump scares. Sommige van de NPC-gezichten blijven vreemd en griezelig, maar hoe meer ik gewend ben geraakt aan de stijl die Obsidian gebruikt in Avowed, hoe meer ik de grote, vreemde ogen van de katachtige mensen of Kai's met hoektanden gevulde mond heb gewaardeerd. Er is een deel van mij dat wenste dat we van ons personage een van deze andere rassen hadden kunnen maken, maar er is genoeg maatwerk dat verder gaat dan alleen hoe je personage eruit ziet. In je achtergrond en vaardigheden zul je merken dat er tal van dialoogopties voor je opengaan, waarbij elk gesprek een hoog detailniveau heeft en je antwoorden niet alleen het gevoel hebben dat ze naar hetzelfde doel leiden.
Dat is allemaal te verwachten met Obsidian, maar nogmaals, ik vind dat de gevechten in Avowed het meest opvallen. Of je nu speelt met zware mêlee, pijl en boog of spreuken in overvloed, de op Vermintide geïnspireerde gevechten doen wonderen in Avowed. Het is snel, bevredigend en voelt perfect afgesteld aan. Ik hield van flitsende effecten en ging voornamelijk voor een Mage-build en was erg onder de indruk van hoe spreuken en elementaire schade werken. Het voelt geweldig om met een toverstok lichtflitsen naar vijanden te gooien voordat je ze in brand steekt met een spreuk uit een boekdeel, en je kunt zelfs het meeste uit je omgeving halen met de spreuken, zoals het leiden van een groep Xaurips in een grote plas voordat je er een dodelijke val van maakt met verlichting. De gevechten van Avowed beloont creativiteit, maar zelfs als je gewoon een zwaar wapen wilt oppakken en wilt verpletteren, hoef je niet per se alleen maar op je aanvalsknop te drukken om de dag te winnen.
Hoewel Avowed zich nog sterker toont dan een paar maanden geleden, zijn er nog steeds een paar aanhoudende zorgen, waarvan er één de game zelf niet de schuld kan geven. De eerste zorg draait om het hoofdverhaal van de game. Er is een interessante opzet van deze zielenplaag, en toch hoop ik dat het overkoepelende verhaal niet verloren gaat door de reikwijdte van de wereld en de focus op gevechten. Na het spelen van Pentiment en het gevoel dat Obsidian weer stevig achter het stuur zat voor meesterlijke verhalen, voelt Avowed tot nu toe een beetje vreemd als het gaat om het creëren van dat meeslepende verhaal dat je gewoon niet kunt neerleggen. Natuurlijk ben ik nog maar net echt aan mijn reis begonnen en kan ik hier niet te veel over zeggen, en ik weet zeker dat dit in de loop van de tijd zal veranderen, het is slechts een zorg van de gameplay-preview, omdat anders de gameplay-loop zelf bevredigender is dan zelfs de trailers het de eer geven.
De tweede zorg ligt rond de release van Avowed zelf. Het is, zoals ik aan het begin van deze preview al zei, teruggedrongen tot de muil van het beest dat februari 2025 is. Kingdom Come: Deliverance II en Assassin's Creed Shadows dreigen deze RPG op te slokken met een kleinere schaal, en dus hoop ik dat Avowed de sterke start die ik tot nu toe heb gezien voortzet, zodat het een kans maakt in zo'n drukke maand.