Becoming Led Zeppelin

Als je me 's nachts uit een diepe slaap wekt, agressief mijn schouders schudt en eist te weten wat de beste bende aller tijden is, zal ik tien van de tien keer hetzelfde antwoorden; Led Zeppelin. Ik ben een super fan van Led Zeppelin's, een echte fanboy, een toegewijde Zeppelin-gek. Ik bezit cd's, lp's, posters, boeken, handtekeningen en alles daartussenin, en heb hier naast me een ingelijst portret van John "Bonzo" Bonham aan de muur van mijn kantoor. Zeppelin zijn mijn huisgoden en ik beschouw Physical Graffiti als het beste rockalbum aller tijden in nauwe concurrentie met Synchronicity van The Police.

Toen Sony afgelopen najaar aankondigde dat ze bezig waren met de eerste echte, officiële, echte, diepgaande documentaire over hoe Zeppelin tot stand kwam, begon ik hevig te zweten. Ik begon de dagen af te tellen en nu Becoming Led Zeppelin eindelijk te huur is via verschillende Video on Demand-services, heb ik het gezien. Twee keer zelfs. Dus, hoe goed is het? Geen superhit, precies. Het spijt me te moeten zeggen, maar het is No Ramble On... Of Immigrant Song, als je wilt. Dit is naar mijn mening meer Going to California dan Stairway to Heaven. Een beetje matig en helaas behoorlijk vergeetbaar.

Becoming Led Zeppelin is gebaseerd op The Yardbirds en Jimmy Page's vroege jaren in de band met gitaargod Jeff Beck. Toen de funky rockers uit elkaar gingen en Page, samen met John Paul Jones en Bonzo, Zeppelin vormde en deuntjes als Communication Breakdown en anderen begon te produceren, kan ik als kijker volgen via interviews met alle drie de levende bandleden, evenals oude, luidruchtige, korrelige, flikkerende archiefbeelden van een aantal optredens uit de jaren 60. Vooral de gesprekken met Page zijn altijd interessant en hier leren wij als fans wat meer over het eerste platencontract van de band met Atlantic en hoe het kwam dat Britse debutanten een van Amerika's grootste platenmaatschappijen papieren lieten ondertekenen waarin ze beloofden zich helemaal niet te bemoeien met de muziek of producties van de band. Dit was geweldig, en iets dat ik, ondanks het lezen van verschillende biografische boeken, niet echt kende, maar de rest van deze documentaire is helaas gewoon oud nieuws.

Becoming Led Zeppelin voelt, net als zoveel andere moderne "documentaires", meer aan als een echte documentaire. Drie mannen vertellen over een paar oude herinneringen en archiefbeelden van de band die we al ontelbare keren tegelijk gespeeld zien. Het komt nooit echt tot leven, we krijgen nooit een groot inzicht en de manier waarop ze Bonham en de erfenis die hij achterliet gewoon verdoezelen, irriteert me. Over het algemeen is twee uur met de beste band ter wereld nooit slecht gebruikte tijd, maar hoe gehyped deze film ook is geweest, ik had zeker meer verwacht.