Tot september was er maar één game die me zelfs maar een marginale Game of the Year -vibe had achtergelaten. Dat was Final Fantasy VII: Rebirth. Ik was niet zo onder de indruk van de game als andere GOTY-titels van voorgaande jaren, maar voor de normen van 2024 voelde het een stap boven de rest. Toen kwam september en Team Asobi debuteerde een platformgame die me deed herinneren waarom ik zo dol ben op platformgames. Astro Bot had alle kwaliteiten en alle charme om er mijn stevige, onbetwiste GOTY van te maken, een mening die velen lijken te delen en die een extra groot deel worstelt om te kiezen tussen dit en het ook fantastische (maar naar mijn mening niet zo fantastisch) Metaphor: ReFantazio.
Astro Bot is het spel dat 2024 nodig had. Het was een complete, mooie, excentrieke en gevarieerde platformgame die erin slaagde fans te blijven verrassen en wegblazen ondanks het behouden van een strakke en verteerbare lengte en duur. Je kon elk onderdeel van dit spel ruim binnen een tijdsbestek van 20 uur ervaren, iets dat ik persoonlijk ontdekte binnen een weekend waarin Astro Bot erin slaagde me terug te veranderen in mijn voormalige tiener-goblin-zelf, voor twee dagen ononderbroken Astro actie. Het was gelukzaligheid, het was nostalgie op zijn best, en toch was het tegelijkertijd moderne, geïnspireerde en verfrissende platformactie die eens te meer bewijst dat Team Asobi duidelijk de enige ontwikkelaar is die enig idee heeft hoe hij de geweldige functies die in de DualSense-controller zijn ingebed, volledig kan benutten.
Net als de Super Mario Bros. Wonder van vorig jaar, waar het voelde alsof bijna elk level een dwaze en interessante gimmick had om te ontdekken en van te genieten, slaagde Astro Bot er ook in om bij bijna elke bocht te imponeren. Of het nu gaat om een interessante levelstructuur en ontwerp, boeiende power-ups, leuke interacties, PlayStation-cameo's en een hilarische en heerlijke toon, Astro Bot bewezen en bleven bewijzen dat videogames in de eerste plaats leuk kunnen en moeten zijn. In een tijdperk dat vaak wordt bepaald door grindende en eindeloze live-projecten en uitgestrekte JRPG's van honderd uur, diende Team Asobi als het licht aan het einde van de tunnel, een licht waarvan ik nog steeds sterk hoop dat meer ontwikkelaars het volgen en willen weerspiegelen.
Er zijn delen van het spel waar een kleine verbetering of nadruk op de richting een lange weg zou kunnen gaan, zoals in de verschillende sterrenstelsels die geen goede thematisering hebben en sommige PlayStation-levels die een beetje plat vallen. Maar de soundtrack blijft een van de beste in de branche, het audio-ontwerp en de art direction zorgen ervoor dat er een grote glimlach op je gezicht wordt getoverd, en het speelgemak en het reactievermogen van Astro betekenen allemaal dat deze titel dit jaar met kop en schouders boven de concurrentie uitsteekt.
PlayStation heeft een aantal fantastische platformiconen in zijn IP-schatkamer, en hoewel Ratchet & Clank blijven slagen, valt niet te ontkennen dat de jaren 2020 het tijdperk zijn van Astro, en zoals het er nu uitziet, is dit allemaal gewoon de wereld van Astro Bot en we leven er gewoon in.