Beyond Galaxyland

Doug heeft een behoorlijk zware avond achter de rug. Nadat hij met zijn schoolvriendin Rosie thuiskomt bij zijn ouders, ontsnapt zijn cavia Boom Boom. Doug rent het huis uit om zijn huisdier te vinden en wordt vervolgens achtervolgd door een buitenaards zombie-achtig ding voordat hij zichzelf met zijn hoofd in een portaal gooit als de enige ontsnapping. Hij krijgt dan te horen dat de aarde verloren is gegaan aan een kracht genaamd The End, dat hij een van de weinige menselijke overlevenden is en dat hij nu een bewoner is van Galaxyland - een collectief van buitenaardse soorten die leven in een netwerk van planeten dat is ontworpen om hun bewoners tevreden te houden.

Zoals ik al zei, zware nacht voor Doug, maar een redelijk goede setup voor Beyond Galaxyland. Een moderne RPG met alle charme van een klassiek Final Fantasy-spel, Beyond Galaxyland maakt meteen indruk met zijn gepixelde beelden en bopping soundtrack. Van de donkere uithoeken van de hoofdplaneet Neo tot de heldere boswereld van Erros, er zijn tal van prachtige omgevingen om te verkennen en het is leuk om er gewoon omheen te springen. Als een side-scrolling RPG opent Beyond Galaxyland zichzelf niet helemaal, maar er zijn tal van verborgen hoekjes en gaatjes om te verkennen, naast extra speurtochten waarin je allerlei gekke avonturen beleeft. Alles, van The Thing meets Murder on the Orient Express tot een sci-fi Arthur-avontuur, is te vinden in de zijmissies van het spel.

Net als RPG's van weleer is Beyond Galaxyland vrij eenvoudig in zijn gameplay. Tenminste, in het begin. Je kunt verkennen en je kunt vechten. Verkenning en de puzzelmechanica zijn eenvoudig, maar leuk en lonend om bij betrokken te raken. Door optimaal gebruik te maken van de verschillende omgevingen, komen de puzzels uniek over, zelfs als ze er grotendeels toe leiden dat je iets verplaatst naar waar het zou moeten zijn of in de juiste volgorde op knoppen drukt. De bewegingen zijn bevredigend en ritmisch, mooi onderbroken door de gevechten.

De verscheidenheid aan vijanden en je vaardigheden zijn beide opvallende successen in de gevechten van Beyond Galaxyland. Het ene moment vecht je tegen roofvogels, het volgende moment pak je een enorm mensachtig varken aan of komt een roulettewiel tot leven. Het is allemaal zo maf als dit ruimtevarende avontuur zou moeten zijn (vooral als je bedenkt dat je wordt vergezeld door een cavia die binnen enkele minuten door duizenden jaren evolutie wordt gedwongen) en stelt je in staat om jezelf in het universum van Beyond Galaxyland te werpen. Net als bij andere klassieke RPG's zijn de gevechten turn-based en heb je de mogelijkheid om aan te vallen, een vaardigheid te gebruiken, een item te gebruiken of op te roepen in het menu. Door aan te vallen bouw je je vaardigheidspunten op, en het gebruik van vaardigheden kost ze, maar er zit een addertje onder het gras.

In Beyond Galaxyland kun je je aanvallen missen. Vijanden kunnen je ook missen en je kunt blokkeren met een QTE voor minder schade, maar het missen van je kant voelt grotendeels willekeurig. Je drukt voor elke aanval op een knop op je toetsenbord of controller, maar er is altijd een kans dat je mist, zelfs als je het ritme perfect te pakken hebt. Als je mist, verlies je 2 Ability Points. Toen ik mijn run beëindigde met 13 vaardigheidspunten en de meeste sterkere vaardigheden 7 of meer kosten, kunnen je aanvallen een gevoel van willekeur toevoegen dat onnodig straffend overkomt. Oké, omdat de RNG-goden besloten dat ik drie aanvallen zou missen, kan ik nu niet de vaardigheid gebruiken die ik nodig had en loop ik het risico het gevecht te verliezen. Het is niet tactisch en voegt niet veel toe aan de ervaring, behalve het toevoegen van items die je nauwkeurigheid vergroten. Gevechten bleken over het algemeen gemakkelijk genoeg, zelfs met de willekeur erin, maar het voelde als een vreemde keuze.

Naast een eerbetoon aan oude RPG's zoals Final Fantasy, heeft Beyond Galaxyland ook zijn eigen Pokémon-eerbetoon, omdat je vijanden in het spel kunt vangen om ze later als dagvaarding te gebruiken, inclusief bazen. Deze summons hebben hun eigen bron en kunnen geweldige buffs voor je team, schadelijke vaardigheden en debuffs tegen de vijand opleveren. Zodra ik het meeste uit mijn oproep begon te halen, pakte het vechten goed uit. Het is goed dat gevechten niet te moeilijk zijn, aangezien het spel puur afhankelijk is van handmatige opslagen, dus als je sterft, kun je het beste hopen dat er een opslagpunt in de buurt was. Het is genereus genoeg met deze spaarpunten, dus je hoeft je echt geen zorgen te maken, zorg er gewoon voor dat je blijft sparen wanneer je kunt.

We komen nu bij wat volgens mij de grootste kracht en zwakte van Beyond Galaxyland in zijn verhaal is. De opening komt dik en snel op je af, waardoor je net zo ademloos bent als Doug als je te horen krijgt dat de hele aarde voorbij is. Een deel van de dialoog hier is een beetje formeel, en Doug moet ons eraan herinneren dat hij verdrietig is door een beetje te vaak te huilen, maar verder is het een geweldige haak. Deze ietwat vreemde of zwakkere karaktermomenten blijven soms bestaan, maar het universum dat hier is neergezet, houdt je op de been. Bergen vragen worden opgesteld bij elke introductie van een nieuw personage, elk nieuw stukje kennis dat op je pad komt. De bazen die je tegenkomt zijn elk ongelooflijk gedenkwaardig, zowel qua visuals als qua mechanica, en dus word je tijdens het avontuur meegesleurd naar Galaxyland, na Dougs zoektocht om terug te keren en zijn huis te repareren.

Tijdens mijn avontuur kom ik bij een bepaald baasgevecht. Ik denk dat dit de toegangspoort is tot een derde bedrijf vol actie. Ik ben tenslotte nog lang niet in de buurt van het maximale niveau voor het spel. Ik ben zelfs psuedo-buitengesloten van sommige gevechten omdat ik niet zo sterk ben. Tot mijn verbazing heb ik het spel echter verslagen als ik de baas versla en een filmpje krijg dat alleen maar dient om meer vragen te stellen dan te beantwoorden. Ik kan hier natuurlijk niet ingaan op spoilers, maar als je Beyond Galaxyland zelf speelt, weet ik zeker dat je een soortgelijk gevoel van verwarring zult voelen wanneer de aftiteling rolt. Er wordt niets beantwoord, er worden geen uiteindelijke winsten of verliezen gemaakt. Het verhaal eindigt niet op een manier die een vervolg opzet, het voelt alsof het gewoon halverwege stopt. Ik weet niet zeker of er meer verhaalinhoud of een ander spel gepland is, maar het verhaal snijdt zichzelf gewoon af. Het is niet eens zo dat er een verborgen einde is als je het maximale niveau bereikt en alle zij-inhoud doet, want je begint gewoon met New Game Plus of gaat terug voor de eindbaas. Het liet me echt verbijsterd achter, en betekende helaas dat Beyond Galaxyland niet helemaal de hoogten kon bereiken waartoe ik dacht dat het in staat was.

Ondanks een teleurstellend einde en enkele irritaties met de dialogen en gevechten, is Beyond Galaxyland een RPG die je zal herinneren aan de onstuimige dagen van je eerste Final Fantasy, vermengd met een Pokémon-mix. De wereld, traversal, puzzels en soundtrack zullen je het hele avontuur vermaken, en ik hoop alleen dat we er op een gegeven moment snel een verdere conclusie aan kunnen zien.