En zo kwam het uiteindelijk, de eerste echte trailer voor Superman . We hebben eerder verschillende teasers gezien, die geen enkel idee hebben gegeven van het uitgangspunt van de film (hoewel ik mijn vermoedens heb na het lezen van het stripboek waarop het is gebaseerd), en hoe DC het bedoeld had om het nieuwe universum te lanceren.

En... Ik ben nu bijna positiever dan voorheen. Het verslaan van Christopher Reeve en Henry Cavill is natuurlijk bijna onmogelijk, maar ook niet noodzakelijk om een goede Superman-ervaring te zijn. David Corenswet ziet er echt uit als de Superman die ik zo vaak in stripboeken heb leren kennen, en het is duidelijk dat wat we nu voorgeschoteld krijgen dichter bij de held staat die in de jaren 60 vrouwen redde van treinsporen en die later werd verfilmd met Reeves.

Het is een beetje warmer, een beetje bescheidener en Superman zelf lijkt zowel menselijk als empathisch te zijn - ver verwijderd van de gekwelde en sombere held die we ontmoetten in de Synderverse (zei zonder kritiek, het had zijn verdiensten). Ik geloof en hoop op een gezellig avontuur dat gewoon "feelgood" aanvoelt ondanks en dankzij Ståli's ingebouwde cheesiness. 

Er zal waarschijnlijk minder noodlottige mythologie en grandioze symboliek zijn dan in de Snyderverse, waar Gunns visie meer karaktergedreven en ook persoonlijk aanvoelt. Het gaat niet in de eerste plaats om het redden van de wereld, maar om waarom het de moeite waard is om ervoor te vechten.

Wordt het een tijdloze klassieker en meesterwerk? Twijfelachtig, maar ik denk dat het vermakelijk, gezellig en aangenaam zal zijn - en dat gaat een lange weg. Koop dit als je het origineel wilt lezen.

Er zijn maar weinig dingen die ik zo waardeer als wanneer ondersteuning en klantenservice werken zoals ze zouden moeten. Soms ben ik het die een fout heeft gemaakt en sneakers heeft gekocht die helemaal niet passen, soms is het de winkel die een fout heeft gemaakt en iets heeft beloofd dat niet klopte. Dan is het fijn om gewoon even contact op te kunnen nemen met de winkel en het te laten repareren.

In de VS zijn de meeste bedrijven hier buitengewoon goed in, ik herinner me een keer dat ik Sketchers in de VS kocht en een klein foutje opliep toen ik thuiskwam. Een telefoontje naar Sketchers - en ze stuurden me een paar gloednieuwe schoenen naar Zweden zonder dat ik de mijne hoefde terug te sturen. Soortgelijke voorbeelden zijn natuurlijk ook hier thuis te vinden, waar bijvoorbeeld Clas Ohlson, Elgiganten en Ikea altijd schitteren.

Maar zowel Bastard Burgers als McDonalds zijn meestal aardig als er iets misgaat. Ze compenseren direct en zonder poespas, waarna de zaak wordt opgelost en ik een tevreden klant word die ze graag nog eens bezoekt (en dat doe ik vaak, ik kan geen genoeg krijgen van hamburgers). Maar dan hebben we Max...

Ze hebben de laatste tijd veel kritiek gekregen na onthullingen over slechte hygiëne, en er is veel discussie over hoe goed hun eten is. Vroeger was ik niet zo enthousiast, maar nadat ze krokante kipburgers begonnen te serveren, heb ik het heroverwogen. Daarnaast vind ik hun dipsauzen het lekkerst en vind ik hun frietjes fenomenaal, en ik waardeer het natuurlijk dat het een Zweedse keten is.

Toch voel ik me op dit moment nogal onwillig om terug te gaan. Aanleiding is een bezoek op 8 april. Ik en mijn partner hadden twee hamburgers met bijgerechten besteld, waar ik hun Västerbotten-sticks nam en de tante chilikaas. Maar die laatste ontbrak helaas in de tas toen we thuiskwamen.

Triest, maar niet de hele wereld, en ik belde Max om het op te lossen. De persoon bij de kassa vond echter dat ik dit in plaats daarvan moest gaan ophalen. Als ik niet letterlijk in hetzelfde huis woon als Max, zou dat betekenen dat ik de hamburgers thuis moet laten om het koud te krijgen, naar Max's moet gaan, op het eten moet wachten en terug naar huis moet gaan. Optimistisch berekend een kwartier waar ik ook woon in de buurt van Max. Als ik op fossiele brandstoffen rijd, zou de reis waarschijnlijk ook meer hebben gekost dan een pakje chilikaas.

Er werd een telefoontje voor de week en een vergoeding beloofd. Maar geen van hen kwam ooit in contact. Pas twee weken later kreeg ik weer trek in Max en realiseerde ik me dat ze nooit contact hadden opgenomen, wat zelfs voor een ding nog steeds behoorlijk slordig is (ik zou graag willen krijgen waar ik voor betaal, het is geen onredelijk standpunt). In plaats daarvan snel een formulier op de website van Max ingevuld en de situatie uitgelegd en documentatie bijgevoegd (ontvangstgegevens).

Nu kwam er razendsnel een antwoord met een verontschuldiging. Nu zouden ze contact opnemen. Geweldig, dacht ik en liet het zijn. Maar... Nogmaals, niemand nam contact op. Hier begon ik een beetje nieuwsgierig te worden naar hoe het echt werkt, mensen kunnen grotere problemen hebben dan ik. Hoe goed is de klantenservice? Na acht dagen stuurde ik ze weer een e-mail met hun kant-en-klare sjabloon. Niemand nam contact op. 

Ik wachtte nog een week en een hele maand nadat ik de eerste keer had geklaagd dat ik een nieuw formulier had ingestuurd... Maar geen antwoord. Hier raakte mijn geduld op, dus twee dagen later schreef ik ook een handmatige brief naar de klantenservice. Nu kreeg ik een antwoord waarbij Max het jammer vond dat ik geen antwoord had gekregen en een toezegging dat ze contact zouden opnemen.

Plezier. Maar... Natuurlijk nam ook deze keer niemand contact op. Natuurlijk is het de moeite niet waard die ik heb gestoken in het zoeken naar een vervanger voor chilikaas, maar op dit moment voelt het meer als een stijlstudie in echt slechte klantenservice die ik nu met enige fascinatie volg. Nu is het amper een week geleden dat ze voor de vierde keer een schadevergoeding beloofden, waarop ik ze opnieuw mailde.

Ik maak me geen illusies, en denk dat Max nu gewoon een systeem heeft opgezet dat klagende klanten het zwijgen moet worden opgelegd totdat ze hun verontrustende klachten opgeven - en nu wil ik vooral onderzoeken hoe lang ze kunnen doorgaan. Ik heb eigenlijk al enige tijd eerder zonder grote problemen een vergoeding van hen ontvangen, maar sindsdien zijn de routines duidelijk veranderd, en iedereen die vandaag de dag voor goederen bij Max betaalt zonder ze te ontvangen, heeft blijkbaar gewoon zichzelf de schuld.

De klantenservice van Max behoort tot de slechtste die ik heb meegemaakt bij grotere bedrijven. Ik kom terug op dit verhaal als het uiteindelijk tot een einde komt.

Er waren gisteren drie behoorlijk spectaculaire nieuwtjes met betrekking tot de Fallout-serie. Twee daarvan waren dat er een derde seizoen van de serie komt en dat het tweede seizoen in december in première gaat. Goed nieuws allebei, want de serie is fantastisch en ik wil meer, het liefst gisteren al. 

Maar... We zouden je ook kunnen vertellen dat er plannen zijn voor maximaal zes seizoenen. Ik hoop dat dit niet waar blijkt te zijn. De streamingmarkt is extreem humeurig en het is meer regel dan uitzondering dat series gewoon naar de streamingdiensten worden gedropt zonder deals te krijgen. Als het publiek begint te wijken, is er een duidelijk risico dat we Lucy MacLean ergens in de wildernis moeten achterlaten zonder haar verhaal over de eindstreep te brengen.

Het zou onwaardig hebben gevoeld. Maar het risico is dat ze toch niet de hele reis kan begeleiden. In het huidige tempo zou het tot twaalf jaar duren om zes seizoenen te maken. We kunnen waarschijnlijk vergeten dat de acteurs zo lang intact zouden moeten blijven. Mensen zullen afhaken en moeten worden vervangen of onvoldoende worden ontslagen met een vergezochte verklaring.

Bijna nog erger is echter dat ik denk dat het script het script niet zal overleven. Zelfs achter de camera zullen mensen vertrekken en contact maken, waardoor het moeilijk wordt om enige vorm van originele visie vast te houden. Vooral omdat het politieke klimaat in de wereld zo lang zal veranderen en de geschiedenis zal kleuren.

Kortom, ik hoop echt dat de zes seizoenen niet plaatsvinden, anders dan als spin-offs. Laat dit verhaal liever na drie of mogelijk vier seizoenen eindigen en begin aan iets nieuws. De wereld van Fallout kan er zeker tegen, en het biedt ook mogelijkheden om andere soorten omgevingen te laten zien dan degene die we tot nu toe zijn tegengekomen. 

De Fallout-serie is veel te mooi om aan stukken te worden gemolken en in absurdum naar buiten te worden gesleept. Kwaliteit boven kwantiteit. Kijk naar Game of Thrones of The Boys hoe te veel seizoenen helaas vaak leiden tot een erosie van de kwaliteit.

Hoe zie je Fallout en het aantal seizoenen (afbeelding van Prime Video)?

Dat Disney's interpretaties van Star Wars zijn... ongelijk, ik denk dat we het er allemaal mee eens kunnen zijn. Ik ben van mening dat de aankoop nog goed was omdat Lucas totaal niet geïnteresseerd was in het fenomeen, maar je kunt natuurlijk twee gedachten in de lucht hebben en denken dat de kwaliteitscontrole beter had moeten zijn.

Niet alleen waren sommige producties ronduit ondermaats (geheel of gedeeltelijk, het feit dat The Last Jedi min of meer gaat over een ruimteschip dat vuilnisbakken in een totaal vacuüm krijgt, is bijna schokkend dom, net als de borstelig geurende scène waarin de kleine Leia ontsnapt aan rovers in het bos), ze zijn ook niet verlegen geweest om iconische dingen volledig te verwaarlozen. Zo kregen we nooit de scène waarin Han Solo, Luke en Leia Veigar elkaar ontmoetten - en een keiharde kerel als Boba Fett verloor alle vorm van mysterie in zijn eigen serie.

Goed. Dat is ook opgevangen. Ik hield van zowel de Solo-reel als Rogue One (die ik zelfs naast de originele trilogie plaatste), en het eerste seizoen van The Mandalorian was ongelooflijk, en ik vond ook Ahsoka leuk. Maar... dan hebben we Andor.

Het eerste seizoen was zo ongelooflijk goed dat al het andere naar de hoek van schaamte moest worden verbannen, maar het tweede seizoen (waar ik nu negen van de twaalf afleveringen heb gezien) is een heel niveau beter. Het is zo verschrikkelijk goed dat ik denk dat het in de toekomst misschien nog moeilijker wordt om Star Wars te maken. Dit is hoe goed het kan zijn in de juiste handen, dus stop met het leveren van dingen als The Book of Boba Fett en The Acolyte. Star Wars verdient het, en de fans ook.

Woensdag komen de laatste drie afleveringen uit en ik heb er zin in. Ik zal Rogue One meteen daarna opnieuw bekijken om het hele verhaal verteld te krijgen, en daarna zal ik in de toekomst veel kieskeuriger zijn. Verhoog het niveau.

Waanzinnig goed. Ik hou echt van Rogue One, en dit is bijna nog beter.

Ik haat sporten, maar zoals ik al eerder heb geschreven, heb ik diabetes en cystische fibrose, dus er gaat niet veel boven sporten. De oplossing moest zijn om een crosstrainer te kopen, die ik met tegenzin een paar keer per week hardloop, meestal met zoveel weerstand als ik kan gedurende 22 minuten - wat de lengte is van een sitcom-aflevering die mag rollen terwijl ik door de sessie heen lijd.

Op dit moment kijk ik voor misschien de derde of vierde keer door Seinfeld en vind ik de serie nog steeds net zo mooi. Dus met dat in het achterhoofd heb ik nu mijn drie favoriete afleveringen gekozen.

• The Hamptons (Seizoen 5, Aflevering 21)  - Een van de meest klassieke afleveringen, dus misschien een saaie keuze, maar er zijn zoveel vermakelijke, kleine en bizarre dingen die Seinfeld echt schreeuwen.  Elaine worstelt met een lelijke baby en Jerry heeft onverwachte problemen met zijn bedrijf. Het is verlegenheid, sociale regels en passieve agressie in zijn puurste Seinfeld-vorm.

•  The Airport (Seizoen 4, Aflevering 12)  - Ik hou van reizen en geniet fenomenaal van vliegen. Maar... Daar zijn problemen mee, iets waarvan ik denk dat deze aflevering perfect vastlegt. Er is een briljante snit tussen Jerry in de eerste klas (champagne en supermodellen) en Elaine achterin het vliegtuig (waardeloze service, waardeloze medepassagiers, drukte). De aflevering maakt daarom accuraat gebruik van klassenverschillen en vliegreizen op een manier die tot op de dag van vandaag nog herkenbaar is.

•  4. The Junior Mint (Seizoen 4, Aflevering 20)  - Een perfect voorbeeld van de vaak absurde humor van Seinfeld. Een chocolademunttablet (Junior Mint is heel gebruikelijk in de VS, "ze zijn erg verfrissend") die tijdens een operatie per ongeluk in een open buik terechtkomt, terwijl Jerry uitgaat met een vrouw waarvan hij de naam niet weet, maar te ver in de relatie is om het te vragen. Heerlijk geschroefd.

Dus... Welke Seinfeld-aflevering vind je het leukst?