Bounty Star Hands-On Preview: Titanfall ontmoet Dog the Bounty Hunter?

Het jaar ligt ergens in de toekomst. Mechs bestaan naast krachtige drones en wapens die oorlogsvoering tot een ander beest maken. Als Clem hebben we onze oorlogen achter ons gelaten, maar kunnen we onze vaardigheden als veteraan in de strijd alleen gebruiken en geld verdienen door op premies te jagen in de woestijnwoestenij. Dat is de opzet voor Bounty Star, het nieuwe actie-avontuur van Dinogod met een beetje basisopbouw voor de goede orde.

We hebben onlangs het allereerste begin van het spel gespeeld, een dag uit het leven van Clem. Na een kort filmpje van onze hoofdpersoon die zich klaarmaakt voor de dag, kunnen we onze boerderij verkennen, water verzamelen voor onze planten, maaltijden maken om de dag door te komen, onze Raptor-mecha van hydraulische energie voorzien, wapens kopen en munitie maken voordat we een premie kiezen en op pad gaan in de mech. Het klinkt misschien als veel om te doen, maar het duurt niet lang om de hoeve te verkennen en jezelf klaar te maken voor een dag vol mech-gevechten. Er is niet veel van een proces voor de mechanica van de boerderij, althans niet in het begin. Je drukt gewoon op een knop om te doen wat je moet doen. Er is bijvoorbeeld geen minigame om te koken, alleen een filmpje dat verschijnt zodra je een recept hebt geselecteerd.

Aan de ene kant betekent dit dat je niet kreunt omdat je onnodige minuten moet besteden aan wat in feite een karwei is, maar tegelijkertijd zorgt het ervoor dat dat ochtendritueel voordat je eropuit trekt een beetje zinloos aanvoelt. Het meest interessante deel was het controleren van de e-mail en het ontdekken van wat meer over de wereld. Dinogod heeft in zijn uiteenzetting gekozen voor een langzamere aanpak. Je krijgt niet alleen een spreiding van informatie zoals een Star Wars-introrol, maar in plaats daarvan krijg je een infuus van personages, facties en kennis door wat je kunt vinden en de stukjes die je in elkaar kunt zetten. In slechts 30 minuten of zo gameplay konden we niet al te diep in het verhaal duiken, maar na het testen van de rest van het spel blijft het het meest interessant in Bounty Star.

Laten we dan naar de echte ster van de show gaan, de mech. Je mecha wordt in Bounty Star een Raptor genoemd, wat enigszins doet denken aan de door mensen bestuurde versterkte mobiliteitsplatforms uit de Avatar-films van James Cameron, maar met veel meer aanpassingen. Je kunt melee- en afstandswapens, streepjes, centrale kernen en speciale vaardigheden uitrusten met je Raptor, die allemaal dienen rond een evenwichtsoefening die wordt geïntroduceerd via het Heat-mechanisme. Als je mecha te heet wordt, werkt hij niet, en dus wil je hem tijdens je premiemissies op een goede plek tussen koud en warm houden door ervoor te zorgen dat elk onderdeel van je mecha dat de hitte verhoogt, een teller is om het te verminderen. Het was vrij gemakkelijk om te balanceren in de vroege stadia van de demo, omdat we een streepje hadden dat ons afkoelde, maar het is een interessant concept als het verder wordt onderzocht in het spel.

De missies zetten je neer in een afgesloten woestijnomgeving en laten je vechten tegen mensen, mechs en enkele robotvijanden met je melee- en afstandsgereedschappen. Het is arcade-achtige actie, met enkele flitsende effecten maar heel weinig gewicht. Vooral in de melee vliegen de vonken over en exploderen robots, maar om te zeggen dat je het gevoel hebt dat je er ooit aan hebt deelgenomen, zou oneerlijk zijn. Er is een gebrek aan impact en gewicht aan deze gevechten, en ik kan de ervaring meestal vergelijken met Saints Row 3 van alle dingen, maar zonder de lachwekkende cartoonachtige aard die je laat weten dat je een parodie speelt. Voor de geaarde toon van Bounty Star zou je hopen op gevechten die aanvoelen alsof je in een gevecht zit.

De omgevingen blijven grotendeels flauw. Er zijn kisten te vinden, maar omdat de woestijn zo op elkaar lijkt, kan het lastig zijn om je een weg te banen door zelfs de beperkte aangeboden ruimte. Zelfs het opsporen van je doelen kan een beetje een uitdaging zijn, omdat ze zich kunnen verstoppen in zakken van de kaart. Niet opzettelijk reageren op je aankomst, maar gewoon verborgen worden door het levelontwerp dat niet echt een ander doel heeft dan je een kleine zandbak te laten zien. Het is hard, en het is niet eerlijk om te zeggen dat de game helemaal zonder flair is of iets dat opvalt. De flitsende animaties voor het annuleren van een melee-combo in een afstandsaanval zijn erg leuk, en er is een goed gevoel alsof je een mech in de beweging bestuurt.

Helaas voelt Bounty Star op dit moment alsof het gewoon niet genoeg doet om indruk te maken. Er is een intrigerend verhaal te vinden als je onder het vuil graaft, maar helaas voelen de andere kernpijlers van Dinogods mech-actiespel generiek aan in een tijd waarin er heel weinig vergevingsgezindheid voor is. Bounty Star is in geen van zijn aspecten slecht, maar de paar stukjes die wel opvallen, worden overschaduwd door een lus die je niet verleidt.