Chernobylite 2: Exclusion Zone Early Access Preview: moeilijk aan te bevelen

Ik heb in de loop der jaren veel Early Access-games geprobeerd en de ervaringen waren erg gemengd, precies zoals verwacht. Sommige games voelen bijna af, waarbij je nauwelijks beseft dat ze nog in ontwikkeling zijn. Anderen zijn zo onvoltooid dat ze in de eerste plaats nooit beschikbaar hadden mogen worden gesteld. Maar met Chernobylite 2: Exclusion Zone hebben we een geheel nieuwe standaard bereikt voor hoe vroeg een game kan worden uitgebracht. Het is zo gênant dat ik weiger er een eindscore op te plakken.

Ik speelde de eerste Chernobylite, en hoewel het niet perfect was, was ik er best blij mee. Het was een unieke mix van survivalhorror, base-building en RPG-elementen, gekruid met een intrigerend sci-fi-verhaal over een natuurkundige die terugkeert naar de Tsjernobyl-zone om zijn vermiste verloofde te vinden. Dus ik was nieuwsgierig toen ik hoorde over een vervolg, dat niet op de traditionele manier werd aangekondigd, maar eerder als een Kickstarter project waarbij de ontwikkelaars financiële steun zochten om het spel te maken.

Maar de vraag is nu of Chernobylite 2: Exclusion Zone de moeite waard is om in zijn huidige, onvoltooide vorm te spelen, of is het een van die Early Access-spellen waar je ver weg moet blijven totdat het meer afgerond is? Laten we in het spel duiken en erachter komen.

Chernobylite 2 gaat verder waar het vervolg ophield en brengt ons terug naar de zogenaamde "zone", het radioactieve gebied rond de reactor van Tsjernobyl. Maar deze keer is er iets anders. Het gebied is nu omgeven door een mysterieuze barrière genaamd "The Dome" die het onmogelijk maakt om de zone te verlaten. Tegelijkertijd heeft het groene radioactieve kristal Tsjernobyliet zich nog verder verspreid en is het gemuteerd in een nog gevaarlijkere stof die niet alleen schadelijk is voor de mens, maar ook de werkelijkheid vervormt. De zone is een nog meedogenlozere en claustrofobische hel geworden waar overleving niet gegarandeerd is.

Je speelt als Cole, een personage dat na een ramp vanuit een ruimtestation in de zone neerstort, een drastische verandering ten opzichte van de eerste game waarin je speelde als een natuurkundige op zoek naar de waarheid over zijn verleden. Na de crash ontdekt Cole dat hij het vermogen heeft om via portalen tussen parallelle realiteiten te reizen, waardoor hij een Realm Walker wordt.

Op papier klinkt dit misschien spannend, maar in de praktijk wordt het verhaal al snel rommelig en ongericht. Het spel gooit je in een wereld waar je bijna geen informatie krijgt, en wat wordt uitgelegd, wordt op een halfbakken manier gedaan. Het duurt niet lang of je wordt gevangengenomen door een mysterieuze man met een gasmasker die je de les leest dat jij de "uitverkorene" bent om de zone te redden. Het is nog niet eerder gezien... Van daaruit heb je de taak om allianties te smeden met verschillende facties door beslissingen te nemen die van invloed zijn op hoe zij je zien.

Je neemt uiteindelijk je intrek in een verlaten pakhuis, dat ook als uitvalsbasis dient. Hier kun je machines bouwen, verbeteringen aanbrengen en bondgenoten rekruteren. Elke dag word je de zone in gestuurd om missies te voltooien, om middelen te krijgen, mensen te rekruteren of het verhaal vooruit te helpen. Daarnaast kun je ook je bondgenoten op missies sturen, net als in de eerste game, en het werkt nog steeds redelijk goed.

De dialoog is op zijn zachtst gezegd chaotisch. Sommige NPC's hebben voice-acting, andere schakelen plotseling over op AI-gelezen tekst-naar-spraak, waardoor ze klinken als een slechte GPS. Midden in een gesprek kan een personage één stem hebben, om in de volgende zin een heel andere stem te hebben. Dit verpestte mijn onderdompeling in het spel volledig, omdat het onmogelijk werd om de dialoog serieus te nemen. Ik weet dat dit Early Access is, maar ik zou verwachten dat de inhoud die beschikbaar is, opgenomen voice-acting is - de rest is gewoon niet goed genoeg.

En dan zijn er nog de opties, die op het eerste gezicht een grote impact op het spel zouden moeten hebben. Maar in de praktijk zijn ze jammerlijk. Een typisch voorbeeld: U wordt gevraagd om tien machineonderdelen te vinden in de zone rond de zendinggever. Als je terugkomt, kun je ervoor kiezen om ze te overhandigen aan de originele NPC of aan een willekeurige persoon die plotseling verschijnt en beweert dat hij ze meer nodig heeft en dat hij graag het dubbele van de prijs betaalt. Deze keuze heeft invloed op je relatie met de verschillende facties, maar de meeste gevolgen zijn zo vaag dat het nooit belangrijk voelt.

Hoewel Chernobylite 2: Exclusion Zone wordt verkocht als een Early Access-spel, is het moeilijk te verdedigen hoe onvoltooid het is. De graphics zijn een puinhoop. Op mijn RTX 4090 zou de game soepel moeten draaien, maar in plaats daarvan ervoer ik constante fluctuaties in de framesnelheid, flikkerende texturen en gebieden waar het licht willekeurig veranderde. Frame Generation maakte de zaken alleen maar erger, wat resulteerde in schaduwen en objecten die constant in en uit het bestaan kwamen, waardoor het bijna onmogelijk werd om je te concentreren op de sfeer van het spel. Bovendien voelde het alsof de texturen van de personages voor elk gesprek moesten stabiliseren, wat jammer is, want ze zien er eigenlijk best fatsoenlijk uit.

De camera wordt ook geplaagd door problemen. Tijdens gesprekken met NPC's kon het schakelen tussen camerahoeken ertoe leiden dat het ene personage met 40 fps werd getoond, terwijl het andere plotseling naar 60 fps sprong - alsof het spel constant worstelde om zichzelf bij elkaar te houden.
Ik begrijp dat Early Access-games vaak technische problemen hebben, maar dit voelt gewoon onaf, alsof het uit noodzaak is uitgebracht.

Ondanks de vele problemen van het spel, zijn er een paar dingen die echt werken. Het basisbeheersysteem is nog steeds interessant. Het verzamelen van bondgenoten en het bouwen van upgrades voegt wat diepte toe aan de gameplay en ik zie potentieel als dit aspect verder wordt ontwikkeld. De zone heeft ook een goede sfeer als deze niet wordt verpest door grafische glitches. Als alles werkt, voelt het gebied zowel dreigend als mysterieus aan, wat erg doet denken aan de S.T.A.L.K.E.R. -serie.

Oké, dus is Chernobylite 2: Exclusion Zone de moeite waard om te spelen? Nee, is het antwoord! Het spel is gewoon te onaf om op dit moment aan te bevelen. Zelfs als je een grote fan bent van de eerste game, zul je waarschijnlijk meer tijd besteden aan gefrustreerd raken door technische problemen dan aan het genieten van de game-inhoud. Als de ontwikkelaars erin slagen om het ergste van de puinhoop op te lossen, zou Chernobylite 2: Exclusion Zone mogelijk een waardig vervolg kunnen zijn. Maar zoals het er nu uitziet, is het een van de meest onvoltooide Early Access-ervaringen die ik heb gehad.

Dus tenzij je extreem geduld hebt of de ontwikkelaars gewoon financieel wilt steunen, moet je ver weg blijven. Misschien is het over zes maanden of een jaar de moeite waard om het eens te proberen. Maar nu? Vergeet het maar.