Cleaner

Hoewel ik geen grote fan ben van Casino Royale, is het natuurlijk geen verrassing om te zien hoe ver Martin Campbell op de ranglijst is gezakt. Ooit de veelgeprezen, geliefde grote regisseur achter onder andere Golden Eye, die nu direct-to-streaming bagatellen als Dirty Angels, Memory en Cleaner produceert.

In deze slappe, domme, lethargische actiethriller met 0% originaliteit speelt een emo Daisy Ridley een opvliegende ex-soldaat die een baantje heeft aangenomen als glazenwasser voor een groot energiebedrijf. Ze rijdt aan touwen rond aan de buitenkant van een wolkenkrabber in het centrum van Londen en wrijft over panoramische ramen wanneer Clive Owen besluit zich voor te doen als Hans Gruber en een hele verdieping gijzelt om de 'vuile onderbuik' van de energiereus bloot te leggen. We hebben het allemaal eerder gezien, niet in de laatste plaats in Die Hard en alle 100 exemplaren van die klassieker die in de loop der jaren zijn geproduceerd.

Vanaf de allereerste scène geeft Cleaner een gevoel van 'slechte tv-show', omdat alles, van de fotografie tot de kostuums, het decorontwerp en het acteerwerk, zo B-achtig aanvoelt. Daisy is, zoals gewoonlijk, hopeloos eenzijdig en het meeste van wat ze doet bestaat uit het optrekken van haar wenkbrauwen en het blootleggen van alle tanden in haar mond. Allemaal tegelijkertijd. Net als bij haar Star Wars-inspanningen, is er hier geen nuance en een voelbaar gebrek aan aanwezigheid dat haar tot een zeer ongelukkige keuze van hoofdrolspeelster maakt. Owen is niet veel beter als de schurk en terrorist 'Smiling God'. Hij gaat hier door de bewegingen, komt moe en ongeïnspireerd over en om eerlijk te zijn denk ik ook niet dat iemand van ons hem de schuld kan geven. Niet met dit script.