Completely Stretchy

Completely Stretchy is een van die echt zeldzame videogames die aankomen en zo gek en raar zijn dat je niet echt weet hoe je ze moet verwerken. Dat is helemaal geen slechte zaak, het is gewoon eigenaardig en ongebruikelijk, en leidt vaak tot zeer gedenkwaardige ervaringen, zoals een paar jaar geleden het geval was toen Bugsnax de ronde deed.

De premisse van Completely Stretchy is in principe onbeschrijfelijk vanwege zijn willekeurige aard. Je speelt als een vreemd personage dat na een laboratoriumongeluk verandert in een rekbaar en plakkerig blauw wezen, en het is aan jou om deze nieuwe fysieke vaardigheden te gebruiken om drie open niveaus te verkennen in een poging om Elektros te vinden, die in feite vage, zwarte wezens zijn die dienen als een stabiele krachtbron voor de thuiseilanden die bekend staan als de Grombli Isles. Ja, je bent op dit moment waarschijnlijk belachelijk in de war, en dat is zo'n beetje hoe Completely Stretchy je de hele ervaring laat voelen, want dit spel draait helemaal om het omarmen van het vreemde en het accepteren van het onnatuurlijke. En op de een of andere manier, dankzij de vermakelijke en simplistische gameplay, werkt het meestal.

Completely Stretchy werd verzonnen door een ontwikkelaar genaamd Dan Ferguson, die vervolgens de ontwikkelingsverantwoordelijkheden overdroeg aan de mensen van Warp Digital, die het over de lijn zagen. Het is een avontuur, maar er is niet per se een kernverhaal om te volgen, in plaats daarvan dwaal je gewoon rond de drie eilanden, praat je met de lokale bevolking, voltooi je taken en speurtochten voor hen, jaag je op gekke verwijzingen en geheimen en grijp je alle Elektros die je kunt vinden, allemaal om uiteindelijk de Grombi Isles hoofdstroomreactor te repareren en een manier te vinden om jezelf terug te brengen naar een niet-rekbare en niet-blauwe normaliteit. Er is geen ingesproken dialoog of serieuze speurtochten om te volgen, je verkent en communiceert gewoon met alles en leeft over het algemeen in een niet-serieuze speeltuin die het best kan worden omschreven als een droomtoestand of een gekke hallucinatie.

Dit is allemaal de reden waarom het beste deel van Completely Stretchy gewoon de gameplay en beweging is. Je gebruikt je krachtige armen om over de hele wereld te zwaaien en te slingeren, te klimmen en jezelf van alles af te gooien waar je bij kunt. Je kunt besluiten om het grootste gebouw van het eiland te beklimmen, of in plaats daarvan in diepe grotten te vallen om hun geheimen te ontdekken, maar wat je ook doet, de beweging verbetert de ervaring door je alle gereedschappen en vaardigheden te geven die nodig zijn om overal zonder problemen te reizen. De physics engine en de flow die uit de beweging komt zorgt er wel voor dat Completely Stretchy vermakelijk blijft, maar dit betekent niet dat het spel geen nadelen heeft.

Ten eerste betekent het ontbreken van een gecentraliseerd verhaal dat de game niet echt een richting heeft. Completely Stretchy is het spel dat je maakt, en wat ik daarmee bedoel is dat de speurtochten en het avontuur meestal is wat je bedenkt, omdat de meeste zijmissies op zijn best vluchtig en klein zijn. De eilanden, hoewel excentriek, zijn ook vrij leeg en missen dingen om je aandacht te trekken, iets wat ik nogal verrassend vond gezien hun kleinschaligheid. Ondanks verschillende gebouwen om binnen te gaan, trekkingen en kasten om te openen, bergen om te beklimmen, watervallen om achter te turen, zeecontainers om binnen te gaan... Er is zelden iets opmerkelijks te vinden, want voor het grootste deel kom je ofwel een Elektro tegen of vind je een domme grap of verwijzing naar popcultuur of, zoals meestal gebeurt, helemaal niets... De verwijzingen zijn misschien genoeg om een snelle giechel uit te lokken, maar de grap verdwijnt en wanneer dat gebeurt, begin je Completely Stretchy te zien als een nogal holle en beperkte ervaring.

Hoewel ik zal zeggen dat de prestaties van hoge kwaliteit zijn en dat ik geen technische problemen ben tegengekomen tijdens het bewegen over de Grombi Isles, leek de kaart niet te functioneren zoals bedoeld. Het werd uiteindelijk onhandig en stijf en moeilijk te manoeuvreren, wat enorm jammer is, want Warp Digital heeft duidelijk een grote nadruk gelegd op dit element door het te presenteren als een rijk en gedetailleerd live 3D-model van de spelwereld. Het is echt mooi, maar het werkt gewoon niet.

Dan hebben we ook nog de art direction die opvalt en perfect past bij deze game. Je zou kunnen zeggen dat het een beetje saai is, vooral in het kleurenpalet, maar ik denk dat het goed werkt om deze zeer excentrieke wereld daadwerkelijk te rooten en smakelijker te laten aanvoelen. De soundtrack doet ook zijn werk met klasse, wat vooral belangrijk is gezien het feit dat er geen dialoog of noemenswaardige audio is buiten de basisgeluidseffecten en de achtergrondmuziek.

Al met al laat Completely Stretchy me met gemengde gevoelens achter. Aan de ene kant houden het korte en strakke karakter van de ervaring, de excentriciteit en de leuke beweging je vermaakt en constant verrast. Maar tegelijkertijd komt het een beetje over als een one-trick pony, een spel dat diepgang en inhoudsvariatie veinst en in werkelijkheid worstelt om meer te zijn dan wat er aan de oppervlakte is. Ik zal me Completely Stretchy herinneren, zonder twijfel, omdat het geheel zo gek en uniek is, maar het lijkt me niet iets opmerkelijks dat de indiegeschiedenis zal ingaan.