Core Keeper

Vandaag wil ik mijn ervaring delen met een sandbox-avonturenspel dat me verraste en me de afgelopen dagen aan mijn pc-scherm gekluisterd heeft gehouden. Meestal begin ik elke keer dat ik een artikel schrijf met een korte inleiding. Maar deze keer ga ik de regels van het spel volgen.

En ik zeg dit omdat wanneer je Core Keeper begint, het eerste dat in je opkomt is: "Wat is er in godsnaam net gebeurd?". Het ene moment zit je in het spelmenu en seconden nadat je bent gestart, heb je het gevoel dat je in een donkere put bent gegooid zonder uitweg, gewapend met alleen een lantaarn en wat basisgereedschap. Je personage wordt wakker in een grot waar je niets kunt zien, en vanaf het begin realiseer je je dat er hier geen handleidingen of handleidingen zijn: jij bent het gewoon. Je eerste instinct is om overal fakkels te plaatsen (in mijn geval ben ik misschien een beetje overboord gegaan, zoals je op de foto's hieronder kunt zien). Het ontbreken van een gedetailleerde inleiding is natuurlijk opzettelijk, bedoeld om je meteen in verkenning te storten.

En over exploratie gesproken: de wereld van Core Keeper is uitgestrekt en vol met diverse biomen. U kunt plaatsen bezoeken zoals de Clay Caves, met hun aardse sfeer en rotsformaties. Het gevoel van het graven door aardlagen en het ontdekken van nieuwe gebieden geeft ongelooflijk veel voldoening. Er gaat niets boven de sensatie van het vinden van een ader van waardevolle mineralen of een geheime grot vol schatten.

Ja, ik zei schatten. Een van de eerste dingen die me verraste, was hoe de game bronnen benadrukt. Terwijl je graaft, schitteren mineralen en edelstenen op zo'n manier dat het onmogelijk is om je innerlijke Gollum niet naar boven te halen. Dit zorgt ervoor dat mijnbouw minder vervelend aanvoelt en meer aanvoelt als een constante jacht op steeds meer schatten.

Na een paar uur grondstoffen te hebben verzameld, realiseer je je echter dat het tijd is om een schuilplaats te bouwen. Dit is waar Core Keeper echt uitblinkt. De vrijheid om je basis te ontwerpen en te bouwen is indrukwekkend. Van een eenvoudige hut tot een compleet ondergronds fort, de mogelijkheden zijn bijna eindeloos.

Je gebruikt de materialen die je hebt verzameld, zoals hout en steen, en begint te experimenteren met verschillende combinaties. De mogelijkheid om je basis aan te passen is niet alleen leuk, maar geeft je ook een gevoel van eigenaarschap en haalt de bouwer in je naar boven.

Maar niet alles gaat over rozen: hoe leuk het bouwen ook is, er zijn ook momenten waarop het systeem wat omslachtig aanvoelt, vooral bij het zoeken naar de juiste materialen. Meer dan eens merkte ik dat ik wanhopig probeerde de juiste manier te vinden om een gereedschap of een item te maken. En hoewel de complexiteit diepte toevoegt aan het spel, kan het ook frustrerend zijn als je midden in een project zit en je realiseert dat je een onderdeel of materiaal mist.

Positief was dat een aspect dat me echt verraste, het kooksysteem was. De mogelijkheid om ingrediënten te combineren om verschillende soorten maaltijden te creëren is een leuke touch die een extra laag diepte toevoegt. Ik heb geëxperimenteerd met verschillende combinaties van ingrediënten die ik tijdens het verkennen heb gevonden, en elk gerecht heeft invloed op je statistieken. Het bereiden van een goede maaltijd kan het verschil maken op een gevaarlijke expeditie.

Koken is ook een manier om met het spel te experimenteren, recepten uit te proberen en te zien hoe ze je gezondheid en energie beïnvloeden. Hoewel het systeem relatief eenvoudig is, voegt het feit dat je maaltijden kunt bereiden die je specifieke bonussen geven in het spel een strategische diepgang toe die ik niet had verwacht (en die je normaal gesproken niet vindt in dit soort spellen).

Dus nu denk je misschien: ik heb verkend, ik heb gebouwd, ik heb gekookt. Wat nu? Gemakkelijk! Nu vecht je! Toen ik me klaar genoeg voelde, besloot ik het op te nemen tegen enkele bazen van het spel. De gevechten zijn intens en vereisen zowel vaardigheid als strategie. Je neemt het op tegen wezens die niet alleen visueel indrukwekkend zijn, maar ook unieke aanvalspatronen hebben die je vaardigheden op de proef stellen.

Elke baas die je verslaat, levert je niet alleen waardevolle buit op, maar ontgrendelt ook nieuwe gebieden en middelen. Dit zorgt ervoor dat je meer wilt, want elke overwinning geeft een gevoel van vooruitgang en ontdekking. Het slijpen (dat wil zeggen, herhaaldelijk dezelfde taken moeten uitvoeren) om de materialen te verzamelen om de bazen op te roepen, kan echter soms vermoeiend zijn. De hoeveelheid benodigde middelen kan ervoor zorgen dat het spel in het laatste stuk repetitief aanvoelt.

Aan de andere kant is het verkennen van nieuwe biomen een van de meest opwindende onderdelen van het spel. Elk gebied heeft zijn eigen esthetiek en uitdagingen. Van de Desert of Beginnings tot de Sunken Sea, elk bioom voelt uniek aan en presenteert nieuwe vijanden en middelen. Als je je bijvoorbeeld in de Desert of Beginnings waagt, vind je een dor landschap en nieuwe wezens die je nog niet eerder hebt gezien. De overgang tussen biomen verandert niet alleen de omgeving visueel, maar introduceert ook nieuwe mechanica en middelen die de ervaring verrijken.

Ik denk dat een van de grootste genoegens van Core Keeper het spelen in coöpmodus zou zijn. Helaas moest ik Core Keeper solo spelen, maar ik denk dat spelen met vrienden de ervaring veel leuker en dynamischer zou maken. Samenwerken bij het bouwen, verkennen en vechten van bases zou een extra laag plezier toevoegen.

Wat de graphics betreft, is de visuele stijl van Core Keeper een charmante mix van pixelart die me doet denken aan de retro-games uit mijn jeugd. De keuze aan kleuren en dynamische verlichting brengen elk bioom tot leven en creëren een levendige en gedetailleerde ondergrondse wereld. De muziek en geluidseffecten vormen een perfecte aanvulling op de sfeer en creëren een meeslepende en boeiende ervaring.

Ondersteuning voor mods en seizoensgebonden thema-evenementen voegt een extra laag herspeelbaarheid toe. De mogelijkheid om het spel aan te passen en de ervaring aan te passen is een groot pluspunt. Hoewel integratie met platforms van derden voor mods voor sommigen een gedoe kan zijn (en sommige mods die ik heb geprobeerd werkten niet), is de mogelijkheid om te experimenteren met extra inhoud een aanzienlijk voordeel.

En hoewel mijn ervaring met Core Keeper grotendeels positief is geweest, is het niet zonder uitdagingen of elementen die ik zou veranderen. Het gebrek aan gedetailleerde tutorials kan een barrière zijn voor nieuwe spelers, en de procedureel gegenereerde wereld kan het moeilijk maken om bepaalde artefacten of bronnen te vinden zonder aanvullende begeleiding. Bovendien zou het vaardigheidssysteem, hoewel functioneel, baat kunnen hebben bij meer diepgang en variatie om de interesse op lange termijn vast te houden.

Samenvattend is Core Keeper een juweeltje in het sandbox-genre dat een rijke en gevarieerde ervaring biedt in een fascinerende ondergrondse omgeving. Ondanks enkele nadelen, zoals overmatig slijpen en een ietwat plat vaardigheidssysteem, blinkt de game uit in zijn vermogen om een meeslepende en leuke ervaring te bieden.

Als je van games houdt die verkenning, bouwen en vechten combineren met een retro-tintje, is Core Keeper een waardevolle toevoeging aan je collectie. Met zijn uitgestrekte ondergrondse wereld, de mogelijkheid om in coöpmodus te spelen en ondersteuning voor mods, heeft de game een groot potentieel om te blijven groeien en evolueren. Absoluut, een aanrader voor diegenen die op zoek zijn naar een uniek en boeiend avontuur in de uitgestrekte afgrond van Core Keeper.

Pak je houweel en maak je klaar voor een spannende verkenning in de diepte!