De castingbeslissingen die de filmgeschiedenis veranderden

Er zijn natuurlijk veel dingen die op hun plaats moeten vallen om van een film of tv-serie een tijdloze klassieker en een popcultuurfenomeen te maken. Een van die dingen zijn natuurlijk de acteurs. Het is bijna moeilijk om je iemand anders voor te stellen dan Sylvester Stallone als Rambo, Harrison Ford als Indiana Jones of Sigourney Weaver als Ellen Ripley. Het zou meteen iets heel anders zijn geworden, en hoogstwaarschijnlijk ook erger.

Natuurlijk is het moeilijk om deze perfecte casts te krijgen, en het feit is dat het heel anders had kunnen zijn. Talloze van degenen die we nu als voor de hand liggende rollen beschouwen, zijn eigenlijk niet de eerste keuze, maar hadden vanaf het begin iemand heel anders in gedachten. Gelukkig is dat niet gebeurd, maar hier zijn enkele voorbeelden van hoe het had kunnen gaan

Eric Stoltz als Marty McFly (Terug naar de toekomst)

Michael J. Fox die Marty McFly speelt, is nu net zo duidelijk als de aarde die rond is, maar het feit is dat hij de rol niet kreeg, het ging in plaats daarvan naar Eric Stoltz en het filmen begon. Maar Stoltz miste komische timing en na een maand realiseerde de productie zich dat het niet helemaal werkte. Michael J. Fox werd in plaats daarvan gecast en de rest is geschiedenis.

Frank Sinatra als John McClane (Die Hard)

Zoals je wellicht weet, is de film Die Hard gebaseerd op de roman Nothing Lasts Forever, waarin Gruber in de kersttijd de controle over een wolkenkrabber in Los Angeles overneemt. Het was echter boek nummer twee in de serie, waarvan de eerste The Detective heette. Het was al lang daarvoor gefilmd met Frank Sinatra in de hoofdrol, en toen het tijd was voor Die Hard, werd Sinatra gevraagd of hij hier ook de hoofdrol wilde spelen. Dat deed hij niet en de productie zocht iemand die meer hardgekookt was voor de rol, zoals Al Pacino, James Caan of Paul Newman. Willis, vooral bekend van zijn romcom Moonlighting, stond helemaal onderaan de lijst - maar kreeg uiteindelijk toch de rol - en dat is maar goed ook, want de kans is groot dat we anders nooit van de uitdrukking Yippee ki-yay zouden hebben leren houden.

Brad Pitt, Leonardo DiCaprio of Will Smith als Neo (Matrix)

Als de filmploeg hun zin had gekregen, zou Brad Pitt of Leonardo DiCaprio Neo hebben gespeeld in The Matrix. En het gebeurde bijna, want beide acteurs zeiden aanvankelijk ja. Maar om verschillende redenen haakten ze af (Brad was moe na de flop van Seven Years in Tibet en Leo wilde na Titanic niet nog een special effects-festijn doen). Will Smith kreeg ook de kans om Neo te spelen, maar wees het af, en Keanu Reeves kreeg gelukkig de kans om filmgeschiedenis te schrijven.

Tom Selleck als Indiana Jones (Raiders of the Lost Ark)

Misschien wel de meest iconische naam op de lijst, Harrison Ford als Indiana Jones, was eigenlijk niet de eerste keuze toen Stephen Spielberg begon met het filmen van Raiders of the Lost Ark. In plaats daarvan was het Tom "Magnum P.I." Selleck, die ook geïnteresseerd was. Maar hij had het druk met zijn succesvolle tv-serie, die hij niet kon laten vallen, en de planningsconflicten konden niet worden opgelost. In plaats daarvan was het de beurt aan Ford, en waarschijnlijk rouwt helemaal niemand daarom.

Al Pacino als Han Solo (Star Wars: A New Hope)

George Lucas had al eerder met Harrison Ford gewerkt, maar voor de rol van Han Solo was het niet Ford die hij in gedachten had. Aanvankelijk ging de rol naar Al Pacino, die later in interviews zei dat hij zoveel geld kreeg, maar dat hij het script niet begreep. Hij heeft ook gezegd dat hij Ford op deze manier een carrière heeft gegeven. We zijn het er allemaal over eens dat Pacino een fenomenale acteur is, maar zou Star Wars zijn wat het nu is zonder de met tegenzin goedhartige smokkelaar van Harrison Ford? Het is discutabel...

Nicolas Cage of Russell Crowe als Aragorn (In de ban van de ring)

Viggo Mortensen leek zeker geknipt voor de rol van Aragorn, maar feit was dat Peter Jackson en de bende vooraf verschillende andere zwaargewichten in gedachten hadden. Een van hen was Nicolas Cage, maar om persoonlijke redenen vond hij het moeilijk om jarenlang naar Nieuw-Zeeland te gaan, dus wees hij het af. Russell Crowe werd ook gevraagd, maar Crowe heeft sindsdien gezegd dat hij zich er niet van harte over verkocht voelde van Jackson's kant, dus wees hij het ook af.

John Travolta als Forrest Gump (Forrest Gump)

We kunnen Quentin Tarantino bedanken dat hij Tom Hanks in 1994 de kans heeft gegeven om echt filmgeschiedenis te schrijven met Forrest Gump, aangezien regisseur Robert Zemeckis wilde dat Travolta de hoofdrol zou spelen, maar hij had het te druk met het filmen van Pulp Fiction. Dus Tom Hanks kreeg in plaats daarvan de rol. Ironisch genoeg werden zowel Travolta als Hanks genomineerd voor de Academy Award voor Beste Acteur van dit jaar, waarbij de laatste won voor de rol die Travolta afwees.

Sean Connery als Gandalf (In de Ban van de Ring)

Misschien wel de beste acteerprestatie in de hele Lord of the Rings-trilogie werd gegeven door Ian McKellen als Gandalf. Maar voordat hij het kreeg, was het idee dat Sean Connery in plaats daarvan de fantasietovenaar zou spelen. De oude Mi5-agent met het recht om te doden begreep het niet helemaal en wees het af, en leek er niet bitter over te zijn. Op typisch Britse wijze zei wijlen de heer Connery dat hij de fantastische prestatie van McKellen nog steeds niet had kunnen overtreffen.

Mel Gibson als Maximus (gladiator)

Een van de meest iconische uitvoeringen aller tijden voor mij is Russell Crowe als de gladiator Maximus Decimus Meridius, wat ertoe heeft bijgedragen dat de film een van mijn favorieten is geworden. Maar Ridley Scott was oorspronkelijk van plan om Mel Gibson de hoofdrol te laten spelen en de gesprekken begonnen. Gibson was toen echter 43 jaar oud en dacht dat hij te oud was, wat eerlijk genoeg is. Dus de Nieuw-Zeelander Crowe mocht in plaats daarvan Maximus spelen en er werd filmgeschiedenis geschreven.