In de nasleep van een verkiezing waarbij het conservatieve blok het hoogste stemaandeel behaalde, ondanks het feit dat ze hun op één na slechtste naoorlogse resultaat behaalden, dringt Friedrich Merz energiek aan op versnelde coalitiebesprekingen met een mix van vastberadenheid en een vleugje lichtzinnigheid.
De nieuw opkomende strategie voorziet in het starten van besprekingen in slechts een paar dagen, met de ambitie om tegen Pasen een regering te hebben, terwijl we navigeren door een politiek geladen landschap met een historische golf van extreemrechtse facties en voorzichtige maar hoopvolle signalen van de sociaaldemocraten.
Merz benadrukt de noodzaak om de Europese eenheid te versterken en geleidelijk de overmatige afhankelijkheid van de Verenigde Staten te verminderen, en lijkt klaar om zowel economische uitdagingen als binnenlandse kwesties zoals immigratie aan te pakken met snelle hervormingen.
Het zich ontwikkelende scenario – waarin politieke allianties net zo onvoorspelbaar verschuiven als het weer in Berlijn – vormt de basis voor een regering die resoluut moet optreden te midden van wereldwijde druk en interne verdeeldheid.