De games die een beter lot verdienden

Gekke Max

Het verkocht nooit zo goed als het had moeten zijn. Warner Bros. Interactive bracht Avalanche Studios ' ambitieuze filmlicentietitel uit op dezelfde dag dat Konami Metal Gear Solid V uitbracht, wat natuurlijk Mad Max: The Game en alles wat daarmee te maken had volledig verpestte. Kortom, het was een slimme mix van Just Cause 's open wereldaspecten en een strakkere benadering van filmische verhalen, en zowel de graphics als de spelmechanica ontbraken zeker niet. Mad Max had een gedigitaliseerde Tom Hardy in de hoofdrol en zijn inbreng als stemacteur moeten hebben, plus Furiosa had als personage moeten worden opgenomen, maar afgezien daarvan en Warner's publicatieblunders, is dit een game die een veel beter lot verdiende.

Singulariteit

Gelukkig is Raven Software vandaag de dag niet verdwenen of vergeten. Integendeel, ze zijn de hoofdontwikkelaar van 's werelds op drie na populairste game, Call of Duty: Warzone, en zijn een ontwikkelaar waar je op kunt rekenen. Natuurlijk is er een vreugde dat oude actieveteranen zoals id Software, Raven Software en Epic Games het nog steeds goed doen (over de hele linie), maar er is ook een verdriet dat Raven vandaag de dag alleen werkt aan het onderhouden van Call of Duty. Ze hebben tenslotte hun eigen bibliotheek met gedenkwaardige, prachtige actiegames die ze nieuw leven kunnen inblazen, innoveren en uitbreiden - niet in de laatste plaats de zeer onderschatte Singularity. Die game was en is nog steeds fenomenaal en verdiende het nauwelijks om vergeten, weggegooid en gewoon te verdwijnen, terwijl andere, duidelijk minder ambitieuze of conceptueel interessante games van dezelfde consolegeneratie 30 verschillende sequels kregen.

Dagen voorbij

De ambitieuze zombietitel van Sony Bend was nooit perfect. Integendeel, het was gebrekkig en uitgebracht in de nasleep van The Last of Us, wat natuurlijk betekende dat het oneerlijk werd vergeleken met het meesterwerk van Naughty Dog en dus in één adem werd afgewezen. Er kwam nooit een vervolg, de DLC-missies kwamen nooit uit en Days Gone werd vergeten zo snel als de hoofdpersoon Deacon de motor van zijn motorfiets kon laten draaien. Maar het verdiende natuurlijk een beter lot. Het verdiende betere karakters dan het kreeg, en het verdiende het om meer te zijn. Want zelfs als je dacht dat de hoofdpersoon een beetje saai was, en zelfs als je dacht dat de dialoog lange tijd traag was, was er zoveel potentieel in de wereldopbouw die Bend had gedaan, en Days Gone verdiende een veel beter lot.

Deus Ex: De mensheid verdeeld

Het is niet alleen omdat een direct vervolg op Mankind Divided schijnbaar werd geschrapt op Eidos Montreal door eigenaren Embracer Group, het is omdat de studio met zowel het eerste als vooral het tweede hoofdstuk van deze opnieuw opgestarte serie een meeslepende sim-formule heeft gevonden die we onszelf gemakkelijk keer op keer hadden kunnen zien verkennen. Ja, de game werd de deur uit gejaagd en vertelde daarom op zijn zachtst gezegd een onvoltooid verhaal, maar de structuur, het ontwerp, de mechanica - het zong allemaal zo'n zachtaardig, samenhangend deuntje dat het ronduit hartverscheurend was dat het niet de miljard exemplaren verkocht Square Enix duidelijk verwachtte.

Brute legende

Sinds de lancering van Brutal Legend heeft ontwikkelaar Double Fine een reeks behoorlijk solide hits gemaakt die ongetwijfeld een beeld schetsen van een studio die gedijt bij het maken van iets kleinere projecten. De door Jack Black geleide game was de centrale poging van de studio om iets te doen dat leek op een AAA-productie, en zoals velen opmerkten, waren er enkele vrij duidelijke gebreken. Toch zou het leuk zijn geweest om Double Fine aan de AAA-tafel te hebben zitten, al was het maar omdat ze ongetwijfeld buiten de gebaande paden denken. Brutal verdiende beter omdat het een nogal ander idee had van wat games zouden moeten zijn. In plaats daarvan werd het een beetje een flop, en dat is triest.

Prooi

Dit is helaas niet de enige meeslepende sim op de lijst, dus misschien is er iets met AAA-biedingen voor dit specifieke genre dat gewoon niet resoneert met een breed genoeg publiek. Prey was niet zonder problemen, en is dat tot op de dag van vandaag nog steeds niet. En nee, een vervolg zit er waarschijnlijk niet in nadat Arkane Austin onlangs werd stopgezet. Maar Prey bleek meer indruk te maken dan de meesten op het eerste gezicht hadden gedacht, en tot op de dag van vandaag is het een lichtend voorbeeld van waartoe het meeslepende simgenre in staat is.

Tot slaaf gemaakt: Odyssee naar het Westen

Tegenwoordig is de Britse studio Ninja Theory vooral bekend om het maken van de Hellblade-games, maar voordat Senua werd geboren en voordat ze door Microsoft werden gekocht, waren ze verantwoordelijk voor de Namco-game Enslaved, die in de herfst van 2010 werd uitgebracht en het jaar daarop werd vergeten. Enslaved presenteerde verschillende spelmechanica en verhalende ideeën die sindsdien een soort standaard in het genre zijn geworden, en het was zowel esthetisch als gedurfd in termen van baasgevechten, puzzels en omgevingsontwerp. Natuurlijk had het meerdere sequels moeten hebben, en een aantal van ons op de redactie zijn van mening dat het Enslaved en de personages Monkey + Trip zijn die hadden moeten voortleven, in plaats van enkele van de nieuwere personages van de studio.

Spec Ops: De lijn

Niet iedereen herkende aanvankelijk de grootsheid van Spec Ops. Uitgebracht als onderdeel van een stortvloed aan in de VS gevestigde oorlogstitels die allemaal probeerden een deel van de Call of Duty -vonk te vangen, werd de game ronduit afgewezen en op een duidelijk gebrekkige basis. Het effect dat de wending in dit fantastische actie-avontuur op velen zou blijken te hebben, was oogverblindend vanuit een verhalend oogpunt en leek behoorlijk innovatief voor gaming in het algemeen. Pas toen realiseerde je je dat Yager's memorabele mindfuck slim was ontworpen als een soort erkenning van hoe afgemat we als gamers zijn geworden. 12 jaar later verdient deze game het om geprezen te worden als een van de meest opmerkelijke game-ervaringen ooit uitgebracht.

Slapende honden

Sleeping Dogs was voor velen enigszins problematisch, en dan hebben we het niet alleen over het spel zelf, maar ook over de rommelige weg die het project moest afleggen voordat het klaar was en in augustus 2012 in de winkelrekken werd uitgerold. United Front Games begon met de ontwikkeling onder auspiciën van Activision toen het oorspronkelijk True Crime: Hong Kong zou heten, maar het project werd geannuleerd, de ontwikkelaars werden ontslagen, richtten een nieuwe studio op, kochten de rechten op hun eigen project terug, hernoemden het en herbouwden grote delen. Toen het eindelijk werd uitgebracht, na veel ups en downs, was het een nette open-wereld actiegame, vol details, leven, beweging en ruimtelijke gameplay, en dat het niet voortleefde in meer sequels is, achteraf gezien, gewoon triest.

Max Payne 3

Het is grappig om een game op deze lijst te plaatsen die minstens vier miljoen exemplaren wist te verkopen, een aantal waar veel ontwikkelaars en uitgevers een arm en een been voor zouden geven. Maar het probleem werd al snel duidelijk; voor een ontwikkelaar als Rockstar om het huisvesten van een IP op gelijke voet met Grand Theft Auto en Red Dead Redemption te rechtvaardigen, moeten de games meer doen dan Max Payne 3 deed. En dat is jammer, want Max Payne als IP verdient beter, en Rockstar had duidelijk de basis goed. We hopen dat de aankomende remakes van Remedy meer interesse zullen wekken.