DEATHSPRINT 66 Hands On: De wildste sportdag die we ooit hebben gezien

Als je ooit de klassieker The Running Man uit 1987 hebt gezien en dacht dat je er behoorlijk goed in zou zijn, wil je waarschijnlijk nog eens nadenken, want de race-actiegame van Sumo Newcastle en Secret Mode gaf ons een glimp van hoe onmogelijk het kan zijn om te overleven in een gewelddadige spelshow van de niet zo verre toekomst.

Tijdens onze tijd op Gamescom werden we voorover in de wereld van DEATHSPRINT 66 geslingerd, een dystopie waarin de wereld veel erger is dan nu, maar entertainment een interessante wending heeft genomen, aangezien klonen elke dag deel moeten nemen aan dodelijke races voor het kijkplezier van de mensheid. Helaas zijn we niet een van de weinige gelukkigen die naar deze races kijken en er waarschijnlijk op wedden, in plaats daarvan nemen we deel, wat weliswaar zorgt voor een veel beter spel.

DEATHSPRINT 66 is een gemakkelijk te leren, moeilijk te beheersen racer. Je begint met het indrukken van de trekker om vooruit te rennen en een andere te gebruiken om een hoek om te driften. Net als in Mario Kart krijg je snelheidsboosts door te driften en door aan het begin van de race precies op het juiste moment het gaspedaal in te drukken. Van daaruit maakten we in de tutorial voorzichtig kennis met extra mechanica, zoals glijden op rails of vastgrijpen aan kabelbanen. Er zijn ook power-ups om op te pikken tijdens een race, evenals tal van dodelijke obstakels om uit de weg te gaan. Toen ik eenmaal mijn ritme te pakken had in de zachte tutorial, werden ik en mijn trouwe cameraman Rafael Velasco voorover in een echte race gegooid, waar de chaos zich echt ontvouwde.

Zie je, wat de tutorial je niet laat zien, is dat er in een echte race andere concurrenten zijn die je van de koers kunnen duwen, zelfs van de baan en volledig tot je ondergang. Je zult ook in een veel hectischer tempo rennen, want er zijn nu tientallen obstakels, de een nog dodelijker dan de ander. Het is een geweldige wake-up slap. Een die je snel informeert over het type spel DEATHSPRINT 66 is. Onmiddellijk, toen ik zag hoe mijn personage uit elkaar werd gescheurd en dood viel, kon ik zien dat dit spel veel potentieel had om je geïnteresseerd te houden, zelfs als je absoluut gehavend raakte in de races waaraan je deelneemt.

Het leren van de parcoursen, weten wanneer je moet driften, wanneer je op de rem moet trappen en wanneer je moet sprinten bij een volle sprint is een kunstvorm op zich. In tegenstelling tot andere live-servicespellen, waar je kunt zien dat de lobby's snel worden gevuld door alleen degenen die de moeite hebben genomen om het spel te leren, betekent het duwende element van DEATHSPRINT 66 dat theoretisch, ongeacht hoeveel je een nummer kent, je nog steeds niet zomaar iedereen om je heen kunt slaan. Er is altijd een kans dat je wordt uitgeschakeld of in een cirkelzaag wordt gegooid die op je afkomt.

Ondanks de hoeveelheid dood die ik in het spel tegenkwam, voelde het nooit frustrerend of overdreven straffend. Zoals gezegd, heb je het gevoel dat je onderaan een heuvel staat als je begint in DEATHSPRINT 66. Je leert de vaardigheden en de sporen tijdens je lange klim, je hoeft alleen maar door te gaan. Ook helpt het ironische gevoel voor humor dat het spel heeft rond de dood je te begrijpen dat het allemaal deel uitmaakt van het proces. Het is de bedoeling dat je sterft in dit spel, de naam zegt het al. Als je meer dan 5 keer bent gestorven in een race, laat je zelfs je cosmetica vervangen door een crashtestdummy, wat zeker het kenmerk van een noob zal zijn wanneer het volgende maand wordt uitgebracht.

Naast de traditionele PvP-spelmodus, die de belangrijkste focus is van DEATHSPRINT 66, is er ook wat het Episodes noemt. Een PvE-spelmodus waarin het ontwikkelingsteam alles uit de kast kan halen met hun gekke ideeën, afleveringen niet worden beperkt door het traditionele ontwerp van de kaarten en echt gek kunnen worden met hoeveel dingen je te maken hebt. Er is een hele reeks mogelijkheden met deze modus, en er zijn ook AI-tegenstanders om ervoor te zorgen dat je geen race loopt zonder dat iemand je de afgrond in tackelt.

DEATHSPRINT 66 was een korte, leuke, verfrissende ervaring deze Gamescom. De tijd zal leren of hij de benen heeft om door te gaan. Het heeft zeker veel potentieel als gezelschapsspel, en voor degenen die graag hun vaardigheden op de proef stellen, zijn er ook genoeg mogelijkheden. Laten we hopen dat het de ogen krijgt die het nodig heeft om een marathon te blijven, en geen sprint.