Deliver at All Costs Preview: Crazy Taxi ontmoet Destroy All Humans!

Toen ik een paar weken geleden naar Londen ging om een triple-header van Konami-projecten te spelen, waaronder Silent Hill 2 Remake en Metal Gear Solid Δ: Snake Eater, had ik echt niet verwacht dat de nieuwe IP degene zou zijn die me het meest zou wegblazen.

De mensen van Far Out Games hebben het ingenieuze concept bedacht om een Crazy Taxi -achtige ervaring te maken waarbij je in plaats van mensen door een moderne stad te vervoeren, een bezorger bent die in een fictieve Amerikaanse stad uit de jaren 1950 woont. Dit spel staat bekend als Deliver at All Costs, en zoals de naam al aangeeft, is het doel om je leveringsdoel te bereiken, ongeacht de situatie, en geloof me, er zullen momenten zijn waarop je gewoon woorden verliest voor wat er gebeurt.

Deliver at All Costs speelt vanuit een isometrisch perspectief, een beetje zoals Diablo bijvoorbeeld, en het idee is dat je achter het stuur van een auto kruipt en de wereld verscheurt om de klus te klaren zonder rekening te houden met de impact op het milieu. Oh, en er zal een impact op het milieu zijn, aangezien de spelwereld volledig vernietigbaar is, wat betekent dat je door elk gebouw kunt ploegen, elke auto kunt vernielen, elke pijpleiding kunt vernietigen of elke voetganger kunt aanrijden. Het is een beetje alsof Grand Theft Auto op deze manier Destroy All Humans! ontmoet, maar het belangrijkste verschil is dat er in Deliver at All Costs niet echt gevolgen zijn voor je acties. Als je genoeg ravage aanricht, trek je misschien de aandacht van de lokale politie, maar ze zijn geen partij voor je rijtalenten en nadat je de zichtlijn hebt verbroken, kun je uit je auto springen, in een afvalcontainer springen en wachten tot de hitte afneemt.

Je hebt waarschijnlijk de vermelding gezien dat je je auto kunt verlaten en vond het een beetje verrassend en dat is het ook een beetje. Maar de reden hierachter is dat de wereld bezaaid is met hoekjes en gaatjes met verborgen geheimen en aanbieders van zijmissies, waarvan de meeste net zo bizar en vreemd zijn als de belangrijkste leveringsdoelstellingen. Waarom zou je de moeite nemen om dit te doen naast het simpelweg jagen op de ongrijpbare 100%? Omdat deze vaak het maken van onderdelen of blauwdrukken belonen die je kunt gebruiken om je auto te verbeteren en te veranderen door een kraan toe te voegen om te helpen bij bezorgtaken of door ophangdeuren toe te voegen die handmatig kunnen worden opengeklapt wanneer je de wereld rondzoomt om een nietsvermoedende burger uit te schakelen en in de stratosfeer te lanceren.

Hoe dan ook, hoe zit het met sommige van die wilde bezorgtaken die ik blijf noemen. Wat begon als een eenvoudige kist met zeer vluchtig vuurwerk dat explodeerde terwijl ik het tussen een paar van de verschillende regio's van de wereldkaart vervoerde, veranderde al snel in het afleveren van een levende marlijn die groter was dan mijn auto, 80 rottende watermeloenen die elk afzonderlijk aan de natuurkunde gehoorzaamden, en een machine voor het maken van ballonnen die ervoor zorgde dat mijn auto af en toe een paar seconden van de grond kwam. Elke bezorgtaak was enorm anders dan de vorige, en je bent echt, echt nooit voorbereid op wat Deliver at All Costs je hierna zal gooien.

Ik zal zeggen dat de wereld een beetje basaal leek. Hoewel er verschillende unieke gebieden zijn, elk met hun eigen biomen en stijlen om te bezoeken, wordt er bij het verkennen vooral van je verwacht dat je gewoon kratten met gele kruisen kapot slaat om het gevonden geld te plunderen, of kisten te ontdekken en te openen om extra knutseluitrusting en blauwdrukken te vinden. Nogmaals, het is in dit opzicht ook een beetje Destroy All Humans!, en minder Maneater, waar Tripwire erin slaagde hun vreemde wereld interessant te houden met extra taken en uitdagingen.

Over DAH en Maneater gesproken, Deliver at All Costs heeft een vergelijkbaar gevoel voor humor, met een zeer satirische komische toon die ook bij het thema van de gameplay past. Het zorgt ervoor dat je meer geneigd bent om meer te weten te komen over de verschillende personages en hun motivaties, ook al lijkt het verhaal vooral te draaien om het personage van Winston Green die gewoon probeert te overleven nadat hij is ontslagen van zijn geliefde en indrukwekkendere baan als raketingenieur.

Maar het punt is dat er een onmiskenbaar leuke uitstraling en esthetiek is met Deliver at All Costs. Deze game is eerlijk gezegd moeiteloos leuk om op te pakken en te spelen, en met een hoofdverhaal van ongeveer 11 uur - met completionists die daar nog eens vijf uur aan toevoegen - een puur singleplayer-ontwerp en een set gameplay-mechanica en vernietigingsengine die de semi-open wereld tot een echte speeltuin maakt, zijn er veel redenen om enthousiast te zijn over deze game. Ik geloof echt dat de gekke aard ervoor zal zorgen dat deze game fris aanvoelt naarmate de uren verstrijken, en wat dat betreft zal ik zeker terugkeren naar St. Monique voor meer Deliver at All Costs wanneer het uiteindelijk debuteert op pc en consoles.