Delta Force: Black Hawk naar beneden (2025)

Hoewel Ridley Scott's vertolking van de Battle of Mogadishu nooit dezelfde hoogten bereikt als Saving Private Ryan in het bijzonder, is het een van de beste oorlogsfilms ooit gemaakt. Het aangrijpende boek van Mark Bowden werd omgezet in een krachtig script dat een zandbruine dwarsdoorsnede werd van een van de vele bloedige veldslagen voor Somalië, doordrenkt van karakter, intensiteit, aanwezigheid en explosiviteit. Ik hou echt van Black Hawk Down en ik herinner me dat ik het origineel uit 2003Delta Force: Black Hawk Down (ontwikkeld door Novalogic) erg leuk vond. Dus om te zeggen dat de verwachtingen voor de gehypte remake van Chinese Team Jade uit 2025 hooggespannen waren, zou een overdrijving van behoorlijk proporties zijn.

Deze recensie gaat (zoals de titel duidelijk suggereert) alleen over het op licenties gebaseerde, verhaalgestuurde coöpgedeelte van de nieuwe Delta Force en bevat niet de op Battlefield geïnspireerde multiplayer-component die afzonderlijk zal worden beoordeeld. Hier spelen we de film van Ridley Scott in de rol van sergeant Matt Eversmann en Team Jade heeft verschillende keren gesproken over hoe ze worstelden om de beste delen van de film na te bootsen en opnieuw te creëren. Terwijl het mutiplayer-gedeelte van de nieuwe Delta Force is gebaseerd op een aangepaste versie van Unreal Engine 4 en de speler uitgestrekte, grote, open omgevingen biedt, is het Black Hawk Down -gedeelte extreem claustrofobisch in termen van het ontwerp en de structuur van de levels, en neemt het mij en drie vrienden mee door wat in feite gangen zijn, en dus erg doet denken aan 15-jarige Call of Duty zendingen.

Team Jade heeft zelf gezegd dat ze grote, grote fans zijn van het origineel van Novalogic uit 2003 en dat ze ook grote fans zijn van de film van Scott. Het is echter relatief moeilijk om dit te zien als je drie vrienden door deze missies sleept, omdat relatief weinig herkenbaar is, of bijzonder representatief aanvoelt voor hoe het bronmateriaal eruit ziet. Scott's dichte, donkere, zware, serieuze gevechten en natuurlijke chaos (oorlog is een hel, en zo) zijn hier verloren gegaan, omdat deze game meer aanvoelt als een nogal afgestompte schiettent uit 2001. Het enige dat modern aanvoelt, zijn de graphics, die tot en met Unreal Engine 5 vaak briljant zijn.

Call of Duty herschreef de regels voor dit soort oorlogsspellen met Modern Warfare (2007) en, om eerlijk te zijn, het is sindsdien niet veranderd. De game van vorig jaar Black Ops 6 voelt net zo gangachtig aan als 15 jaar geleden en naar mijn mening is dit niet iets dat andere concurrerende ontwikkelaars zouden moeten navolgen. Toch is dat precies wat Team Jade heeft gedaan, met Modern Warfare (2007) als sjabloon en het gieten van dezelfde soort arcade-schietgalerijgangen in dezelfde soort hersendode Michael Bay-geest die Infinity Ward al die jaren geleden deed. Voor mij voelt dit oud, oud, stijf, dom en eerlijk gezegd echt dom. Ik en mijn vierkoppige team worden heen en weer geslingerd tussen verschillende delen van de Somalische hoofdstad, waarbij ik vijanden neerschiet die ofwel zo dom zijn dat ze niet merken dat ik achter hen sta met het pistool op ongeveer negen centimeter van hun achterhoofd, of die me op 400 meter afstand in het pikkedonker van de nacht zien (zonder nachtkijker) en met hun roestige AK-47's erin slagen 100% van hun schoten te raken, ook al beweeg ik me als een pittige wezel tussen dekking en obstakels, en soms zelfs ondanks dat ik achter een betonnen muur zit.

Wat het probleem nog groter maakt, is het feit dat de spelmechanica rigide en beperkt aanvoelt. Er is hier geen melee-aanval, een fout die naar mijn mening in de jaren 90 thuishoort en sommige vijandelijke ontmoetingen ronduit bizar maakt. De wapens zijn meestal in orde, maar er is een gebrek aan realisme in de manier waarop ze worden geportretteerd, en die arcade-glans schijnt door en schaadt het gevoel van intensiteit en aanwezigheid. Ik heb ook een probleem met het feit dat je deze missies niet alleen kunt spelen, zelfs niet met computergestuurde bondgenoten. Je moet drie vrienden bij je hebben, in coöp, anders start het spel niet. Voor ons duurde het vier uur en zeven minuten om alle zeven hoofdstukken te spelen en uiteindelijk kan ik niet zeggen dat het bijzonder vermakelijk, opwindend of moeilijk was. In ieder geval niet op een goede manier uitdagend, afgezien van het feit dat sommige vijanden haviksogen hebben...

Prachtige Unreal Engine 5 graphics en een dure filmlicentie voorkomen zeker niet dat Delta Force: Black Hawk Down een van de grootste teleurstellingen van het jaar tot nu toe is.