Dingen die gaming achter zich moet laten in 2025

2024, wat een jaar, hè? We hadden niet het constante bombardement van fantastische games om ons af te leiden van de meer negatieve kant van de industrie, en zelfs met de goede releases die we kregen, voelde het alsof er zo'n golf van discours omheen was dat het moeilijk werd om te beslissen of je de inhoud of het gesprek rond een titel echt leuk vond. Er was veel goeds in 2024, begrijp ons niet verkeerd, maar er zijn ook enkele dingen die we moeten achterlaten als we uitkijken naar 2025 en daarna, dus laten we eens kijken wat gaming stevig in zijn achteruitkijkspiegel moet achterlaten.

1. Toxiciteit/De Woke-oorlogen

Begonnen, zijn de wakkere oorlogen begonnen. Het lijkt erop dat 2024 - meer dan enig ander jaar in de recente geschiedenis - het gamediscours een stuk giftiger is geworden, en als je binnenwaadt om te zeggen of je een game leuk vindt of niet, voelt het alsof je op ijs stapt dat zo dun is als een vel papier met een mijnenveld eronder. We zouden veel over dit onderwerp kunnen schrijven, maar het is de moeite waard om duidelijk te maken dat dit punt minder over de partijen zelf gaat, en meer over de manier waarop het gamediscours is verschoven. De wij-zij-mentaliteit is nog nooit zo sterk geweest, en vanwege algemene termen als woke, DEI en meer, is het gemakkelijker dan ooit om een menigte op te zwepen over heel kleine dingen. De sprongen naar extreme standpunten zijn ook duidelijker geworden, en zelfs als je het ermee eens bent dat het ontwerp van Concord absolute ezelswangen was, is het moeilijk om het gevoel te hebben dat je jezelf bij de critici kunt gooien zonder je aan te sluiten bij racistische Joe en al zijn vrienden.

Vooral de discussie over vrouwelijke representatie in games heeft dit jaar een drastische wending genomen, waarbij velen de release van Stellar Blade en zijn hoofdrolspeler Eve prijzen als de wederkomst van Christus. Het is prima om voorkeuren te hebben voor personages, vooral in een medium als gaming waar je hoopt te ontsnappen naar een andere wereld, maar het is heel vreemd geworden hoe games als Intergalactic: The Heretic Profit, die hun hoofdrolspeler een andere look geven, worden bespot omdat ze niet zo gewelfd zijn als de andere 2D-vrouwen waar mensen verliefd op zijn geworden. De mensen die zo extreem zijn, zijn een kleine, maar zeer vocale minderheid, en in 2025 hoop ik dat er aan beide kanten wat meer gezond verstand naar voren kan komen, wat weer tot goede gesprekken kan leiden, zonder modewoorden en echokamers.

2. Live-Service Slop

Suicide Squad: Kill the Justice League kwam uit in 2024 en voordat er een heel jaar was verstreken, werd het gratis weggegeven via Prime Gaming. Op Steam-verkopen daalt het met 95%. Concord was amper twee weken uit voordat het werd afgeschaft. Het is tragisch, vooral als je bedenkt hoeveel tijd je had kunnen besteden aan het najagen van iets anders dan weer een live-service slopfest. Ik heb het al eerder gezegd en ik zal het keer op keer zeggen: mensen, zelfs gamers, hebben geen onbeperkte tijd. Ze kunnen geen veertig uur besteden aan het spelen van Fortnite, Call of Duty, Apex Legends, Helldivers II of een van de andere games die ze echt leuk vinden, en dan overstappen naar weer een ander spel dat wanhopig probeert hun aandacht te trekken. Je kunt niet elke hond in het asiel redden, hoe graag je dat ook zou willen, en je kunt niet elk live-servicespel spelen. Natuurlijk, Marvel Rivals en Helldivers II geven pakken misschien net genoeg voorbeelden om te geloven dat ze van hun bom van $ 250 miljoen dollar een hit kunnen maken, maar naarmate we meer en meer van deze titels buiten de boot zien vallen, zie ik liever dat getalenteerde ontwikkelaars iets maken waar ze gepassioneerd over zijn, en de live-serviceruimte grotendeels achter zich laten.

3. Beleid inzake hebzucht/roofzucht

Over live-service gesproken, hier is een van de grootste zonden. Bij het vormgeven van dit artikel vroeg ik rond om te zien of iemand iets had dat ze aan hun lijst met bugbears wilden toevoegen, en er kwam een mix van reacties binnen rond gatcha-spellen, loot boxes, battle passes, en ze kunnen allemaal worden samengevat in het algemene net van hebzucht. Gaming is een industrie met veel geld, en dus trekt het natuurlijk mensen aan die klassieke auto's willen kopen in plaats van te helpen de banen van hun werknemers te redden. Dit overdreven zakelijke gevoel is al een tijdje blijven hangen in games, waar je kunt zien dat een titel wordt gemaakt vanwege verkoopbaarheid in plaats van passie. Duurdere edities van games, dure cosmetische items en meer hebben hun aanwezigheid bekend gemaakt in 2024, en hoewel we niet verwachten dat gamen goedkoper zal worden, zou het fijn zijn om niet het gevoel te hebben dat je een ijspriem tussen je billen krijgt geduwd wanneer je inlogt om je favoriete titels te spelen. Niet alle spellen en bedrijven maken zich hier schuldig aan, en er zijn er die zich realiseren dat je veel geld kunt verdienen, meer dan genoeg geld, zonder het grootste deel van je spelersbestand naar buiten toe kwaad te maken, maar totdat iedereen dat doorheeft, blijft dit op de lijst staan.

4. Ontslagen

Waarschijnlijk wishful thinking, dit, maar ik hoop echt dat we volgend jaar niet plotseling duizenden mensen hun levensonderhoud zien verliezen. We dachten dat 2023 slecht was, maar 2024 bracht ontslagen naar een heel nieuw niveau. Zelfs makers van geweldige games zoals Hi-Fi Rush waren niet veilig, en je vraagt je af of er iets is dat een baan in gaming veilig kan houden als je niet bovenaan de ladder staat. Zelfs in de journalistieke ruimte hebben we meerdere sluitingen gezien, waaronder GGRecon, Game Informer en Play Magazine. Het is erg moeilijk om positief te blijven over dit stukje gaming, als het lijkt alsof getalenteerde mensen elke week hun baan verliezen, maar hopelijk kunnen we in 2025 en daarna wat licht aan het einde van de tunnel gaan zien.

5. Super vroege onthullingen

Voordat je begint met typen, begrijp ik volledig waarom bedrijven games onthullen die meer dan vijf jaar verwijderd zijn. Het creëert een buzz, het laat het publiek weten waar ze aan werken, zodat ze geen valse hoop krijgen, het kan ook zorgen voor het inhuren van games van potentiële ontwikkelaars, en het kan aandeelhouders informeren waar een bedrijf aan werkt. Vanuit het oogpunt van de consument voelt het echter echt als een mes in de maag als je de game ziet waar je jaren, misschien zelfs een decennium op hebt gewacht, om vervolgens te horen te krijgen dat je die release pas zult zien als je oud en grijs bent. Het wordt steeds moeilijker om aan franchises gehecht te blijven, omdat de tijd tussen inzendingen gewoon te groot wordt. Ik was halverwege mijn tienerjaren toen ik The Witcher 3: Wild Hunt voor het eerst speelde, en ik weet niet of ik het vervolg voor mijn dertig zal zien. Dat is geen geweldig gevoel om te hebben, en hoewel The Witcher 4 pas onlangs echt is onthuld, zijn er genoeg games die jaren geleden zijn onthuld en die in het publieke bewustzijn zijn gebleven, alleen om ons bijna niets te geven. 2025 lijkt een fenomenaal gamejaar te worden, maar laten we hopen dat we niet nog een run hebben van Geoff Keighley die met die zielloze glimlach en niet-knipperende ogen zegt dat we die super geweldige game kunnen verwachten die hij deze zomer in 2043 speelde.

Voordat ik afsluit, wil ik benadrukken dat, hoewel er dit jaar wat sombere dingen waren, gamen als geheel nog steeds een zeer positieve zaak kan zijn. Omdat ik het geluk heb om dit werk te doen en naar conventies te gaan, verbazen de mensen die ik ontmoet me altijd, van degenen die games maken en promoten tot de mensen die er gewoon zijn om ervan te genieten. Er zijn ook echte troopers, zoals Amir Satvat, de man die zijn uiterste best deed om banen te vinden voor mensen die die van hen hadden verloren in het gamen. Ja, de gaminggemeenschap kan zijn giftige kant weer laten zien met iemand als Satvat, maar hij is het bewijs dat er altijd mensen zullen zijn die meer van gamen houden dan mensen die doen alsof ze ervan houden, alleen zodat ze de haat ervoor kunnen grieten.