Down Cemetery Road: Seizoen 1

Als je bedenkt hoe consistent goed Slow Horses is geweest op Apple TV, is het moeilijk om niet te enthousiast te worden over een nieuw project van het creatieve team achter die spionagethrillerserie. Het is gebaseerd op een roman van Mick Herron, dezelfde auteur achter Slow Horses, met behulp van een scenario geschreven door Morwenna Banks, dezelfde persoon die van Slow Horses een scenario maakte, en het deelt ook veel van dezelfde producenten en talent achter de schermen. In wezen is Down Cemetery Road een pseudo Slow Horses spin-off, met de nadruk op het zijn van een Britse misdaadthrillershow.

Nogmaals, al deze dingen in aanmerking genomen, zou je hopen dat Down Cemetery Road dezelfde hoogten zou kunnen bereiken als Slow Horses, maar dat is een machtig hoge lat om te bereiken. Het heeft talent, het heeft een bekwaam creatief team en er staat een bekwame productiegigant achter, maar slaagt het daarin?

Objectief gezien, ja. Down Cemetery Road is een prima televisieshow die meer voor dan tegen heeft. De plot verrast voortdurend met nieuwe onthullingen en ontwikkelingen, de cast levert meestal sterke uitvoeringen en elke aflevering heeft een voorsprong en een niveau van spanning dat past bij het genre waarin het past. Maar hoe uitstekend Emma Thompson ook is in deze show en altijd is geweest, ze voldoet niet helemaal aan dezelfde uitzonderlijke normen als Gary Oldman in misschien wel zijn grootste rol in de recente geschiedenis als Jackson Lamb. En op dezelfde manier is het vlijmscherpe randje en de verfijnde manier die een seizoen van Slow Horses het gevoel geeft dat het nooit een seconde van je tijd verspilt, niet helemaal aanwezig, misschien omdat Down Cemetery Road acht afleveringen beslaat in vergelijking met Slow Horses ' zes.

Het punt dat ik probeer te maken met precies deze twee kritieken is dat Down Cemetery Road een goede en aan te bevelen televisieshow is, maar het voldoet niet aan de normen van Slow Horses. Nogmaals, ik heb het gevoel dat deze show een aflevering of twee te lang is en dat er ook een duidelijk gebrek is aan een meeslepende antagonist, aangezien de kernschurken ofwel duistere overheidsmedewerkers zijn die nauwelijks interactie hebben met de hoofdcast of apathische moordenaars met nietszeggende motivatie. De kracht van Down Cemetery Road is de samenzwering in de kern, het is het ontrafelen van het verwrongen regeringscomplot en hoe het de verschillende personages met elkaar verbindt. Dat is iets wat Slow Horses ook heeft, maar het geeft schurken ook een motivatie die je kunt begrijpen of die je waardeert als antagonisten. Deze show bevat dat niet in dezelfde mate, aangezien Adeel Akhtar's Hamza meestal een stuntelige lafaard is, Fehiniti Balogun's Amos worstelt om enige emotie te tonen, en Darren Boyd's C komt nooit oog in oog te staan met het hoofdduo van Thompson's Zoe en Ruth Wilson's Sarah. Er wordt veel gesleept tussen de verschillende personages en het zorgt voor een beetje onbalans in de bredere show.

Toch hebben we het hier over een mooi drama. Het is goed geschreven en zoals eerder vermeld heeft het vooral sterke uitvoeringen. Je raakt gehecht aan de hoofdrolspeelsters en raakt enigszins geobsedeerd door uit te zoeken hoe alle stukjes op hun plaats vallen. Maar je zou ook willen dat het in een iets sneller tempo beweegt tegen de tijd dat je aflevering vijf bereikt, en dat sommige van de minder vitale momenten en verhaallijnen helemaal zijn verwijderd. Er zijn zelfs hele threads die in dit seizoen nooit een goede conclusie krijgen, waardoor uiteindelijk een eindproduct wordt afgeleverd dat niet dezelfde therapeutische conclusie heeft als Slow Horses, nogmaals als vergelijkingspunt.

Dus als je, net als ik, van Slow Horses en het team erachter houdt, dan moet je Down Cemetery Road kijken, want er is genoeg om te waarderen om de aftiteling van aflevering acht lonend te maken. Begrijp gewoon tegelijkertijd dat het niet Slow Horses is en niet dezelfde precisie, aandacht voor detail of opmerkelijk niveau van verfijning heeft.