Dune: Awakening

"Ik hou niet van zand. Het is grof en ruw en irritant en het komt overal." Verkeerde filmreeks, maar na vele uren Dune: Awakening te hebben gespeeld, ben ik er vrij zeker van dat degenen die op Arrakis "wonen" het eens zijn met Anakin Skywalker. En ik weet niet zeker of er zoveel mensen wonen, maar ze proberen gewoon te overleven. Het is nauwelijks een vakantie genieten van de zon. Nee, hier is de zon je grootste vijand. Behalve zandwormen, want niets is enger dan Shai-Hulud.

Het Noorse bedrijf Funcom heeft zijn ervaring opgedaan met online role-playing games, of MMORPG's, zoals Conan Exiles, Anarchy Online en The Secret World om iets te creëren dat net zo interessant is als een MMO/survival-game gebaseerd op de Dune-boeken van Frank Herbert. Het komt vaak voor dat we zien dat games uit deze serie zich richten op de politiek achter de Spice Wars, maar hier krijgen we een meer intieme kijk op hoe het leven op Arrakis is. Dune: Awakening speelt zich af in een alternatieve tijdlijn waar Paul Atreides (de hoofdpersoon gespeeld door Timothée Chalamet in de nieuwe Dune-trilogie als je niet zo bekend bent met deze wereld) nooit is geboren, en Javier Bardem heeft nooit "Lisan al Gaib" kunnen zeggen en daardoor een meme zijn geworden. Dankzij, of juist daardoor, heeft het verhaal zich een beetje anders ontvouwd dan we gewend zijn en ons doel in het spel is om de Fremen-mensen te vinden die zijn verdwenen van wat ooit hun thuisplaneet was. Zonder het verhaal te bederven, krijgen we een verklaring waarom er geen Fremen meer zijn, maar het is aan ons personage om de waarheid te achterhalen.

De personagemaker is wat we zouden verwachten van een game als deze met looks en dergelijke. Het is ook mogelijk om je thuisplaneet te kiezen en waar je je op de sociale ladder bevond. Dit is om het personage wat meer achtergrond te geven. Het is dan ook mogelijk om te kiezen met welk type vechtstijl je begint. Daar zit je dan aan vast, maar het is ook mogelijk om eigenschappen van de andere eigenschapsbomen te ontgrendelen. Het probleem is dat sommige klassekenmerken veel later worden ontgrendeld dan andere. Ik koos ervoor om als soldaat te spelen, wat toen de eerste klasse bleek te zijn die werd ontgrendeld. Als ik een van de anderen had gekozen, zoals de Bene Gesserit (waar normaal gesproken alleen vrouwen lid van kunnen zijn, maar hier werkt het ook met een mannelijk personage), zou ik een klasse hebben gehad die heel laat wordt ontgrendeld plus de soldateneigenschap. Nu zat ik vast met alleen mijn eigenschappenboom voor effectieve gevechten op middellange afstand. Dus als je iemand bent die graag heel vroeg veel ontgrendelt, wil je misschien wat lezen voordat je een keuze maakt.

Ons schip wordt vervolgens neergeschoten boven Arrakis en nu moeten we overleven. Zoals ik eerder schreef, is dit een soort overlevingsspel, maar in tegenstelling tot veel andere spellen in het genre, zijn er niet veel dingen om bij te houden om ons in leven te houden. Het enige wat nodig is, is water. Dat is echt niet zo gemakkelijk te vinden op een planeet vol zand. Dus waar wordt dit water gevonden? In bloed, zweet... Maar geen tranen. Nadat je iemand hebt vermoord, zuig je hun bloed eruit totdat je zoveel volle bloedzakken hebt dat Dracula jaloers zou zijn. Je kunt direct uit het zakje drinken, wat niet aan te raden is. Het kan je dorst lessen, maar je verliest ook gezondheid. In plaats daarvan bouw je een bloed-tot-water-machine in je basis en geniet je ervan om je niet langer als een bloedzuiger te voelen. Het andere ding om in de gaten te houden is uw algemene gezondheid, uw welzijn. Word neergeschoten of neergestoken en je gezondheidsmeter zal niet zo blij zijn. Hetzelfde geldt voor vallen van hoogte. Weet je, precies het soort dingen dat onze gezondheidsmeters in het echte leven zou verslijten.

Net als in de rest van het survivalgenre gaat alles in een lus. Ga eropuit en verzamel materialen, bouw dingen, dood een paar slechteriken, herstel, verzamel meer materialen, bouw meer dingen. En natuurlijk ga je het hoofdverhaal van tijd tot tijd vooruit. Het entertainment van het spel zit echter in deze herhaling, aangezien het verhaal niet echt iets is om aan de met zand gevulde kerstboom te hangen. Het is leuk om te proberen te overleven terwijl de zon me bakt in wat zeker heter is dan een normale pizzaoven. Zand zover het oog reikt in alle richtingen. Bandieten in kleine kampen en bandieten in grote bases. Er is iets speciaals voor nodig om een game tientallen tot honderden uren interessant te houden wanneer alle omgevingen altijd precies hetzelfde zijn. Zand en rotsen, rotsen en zand. Ik voel echt hoe moeilijk het is om te overleven. Als het water in de tanks opraakt, ik ver van mijn basis ben en het scherm wazig begint te worden door een zonnesteek, voel ik me niet goed. Noch in het spel, noch voor het scherm.

Een ander ding waar ik me niet goed bij voel, is dat ik wordt opgegeten door een enorme zandworm. Als er één ding is waar Funcom in is geslaagd, dan is het wel het gevoel dat er altijd gevaar voor zandwormen bestaat. Zodra ik ook maar één stap in het zand zet, en zelfs daarvoor, slaat de paniek toe. De bedieningselementen beginnen te trillen, de meter om aan te geven hoeveel geluid ik maak en hoe dichtbij de worm is is felrood, het geluid is angstaanjagend. Snel rijd ik met mijn motor naar de dichtstbijzijnde veilige plek, de wormen hebben geen trek als de grond van steen is. Af en toe zie ik ergens verderop een worm uit het zand tevoorschijn komen, misschien heeft hij net weer een speler opgegeten. De soundscape is zo goed dat ik het alleen maar hoef te horen, niet eens te zien, uit angst om in te zetten. Shai-Hulud is vlakbij!

Helaas krijg ik niet hetzelfde gevoel als ik tegen een van de eindeloze bandieten op de planeet moet vechten. Dit komt omdat het vechtsysteem teleurstellend is. Het is niet slecht, maar niet meer dan middelmatig. Het grootste probleem zijn de melee-gevechten. Als het mes tegen mes is. Afgezien van het feit dat je voor eeuwig verdoofd kunt worden, is dit soort gevechten niet erg leuk. Blokkeer een aanval die leesbaarder is dan de Dune-boeken zelf en ga tegen met een eigen aanval. Boem, dood, neem hun bloed. De meeste vijanden die zich richten op melee, gebruiken een soort op energie gebaseerd schild dat hun hele lichaam bedekt. Snelle slagen zullen niet bijten, dus je zult een geladen aanval moeten gebruiken die door het schild gaat. Dit is meestal ongelooflijk eenvoudig om te doen na het ontwijken van een aanval. Het probleem zit bij degenen die meer trigger-happy zijn. Het punt is dat de computergestuurde vijanden nooit erg slim zijn. Ze rennen gewoon recht op je af of staan en schieten in het volle zicht, nooit gehurkt achter iets, en beter zichtbaar dan de zon in deze verdomd hete lucht. De enige reden waarom ze enig probleem veroorzaken, is dat ze nooit stoppen met schieten. Ze nemen een korte pauze om te herladen, maar dan staan ze daar, als een slechtere versie van Rambo.

Dit spel is PvE. Of nou ja, het zou moeten zijn, voor het grootste deel. Volgens de beschrijving van de ontwikkelaars van het spel is PvP 'een optie', maar geen dwang. Het probleem hier is dat het een grote leugen is. Aan het einde van het spel, wat het eindspel wordt genoemd, is er geforceerde PvP. De Deep Desert, zoals dit enorme gebied wordt genoemd, is de plek waar de meest begeerde items te vinden zijn. Maar als solospeler is het erg moeilijk om er te komen. Het is natuurlijk mogelijk, maar als er grote teams worden gevormd om alles te verdedigen, wordt het erg moeilijk. Ik heb niets tegen PvP in games, maar als 99 procent van het spel PvE is en spelers die liever op deze manier spelen worden buitengesloten van het laatste deel van het spel, zorgt dat niet voor een goed gevoel. Bovendien zijn sommige statische crashsites (soms crashen schepen willekeurig op de kaart), die er altijd zijn, PvP in zones die anders PvE zijn. Er zijn ook contracten om voor te zorgen, zoals het vinden van dingen of het doden van speciale vijanden, om extra geld, uitrusting of materialen te verdienen, die in deze schepen moeten worden voltooid. Dus ik begrijp niet echt waarom PvP geen vereiste is.

Natuurlijk, als je niet het hele spel wilt uitspelen, hoef je er niet in te duiken. Dit is het grootste probleem dat ik hiermee zie: de PvP-spelers, die volgens verschillende enquêtes verreweg het grootste deel van de spelersbasis uitmaken, zullen de eindzone bereiken, beseffen dat het niets voor hen is en het spel voor altijd wegleggen. Ik had graag gezien dat dit op de een of andere manier voor beide soorten spelers was opgesplitst, waarbij de gevaarlijkere zone misschien meer materiaal zou opleveren. Funcom heeft updates beloofd met nieuwe content en ik duim echt dat alle spelers iets te doen hebben. Omdat ik denk dat dit de volgende grote MMO-ervaring zou kunnen zijn, als de ontwikkelaars hun kaarten goed spelen.

Of je nu team Atreides of team Harkonnen bent, beide zijn er mogelijkheden om mee te doen voor speciaal meubilair voor de basis, kleding en meer, je zult veel vinden om van te houden in dit spel. Het is een uitstekend overlevingsspel dat helaas grote gebreken heeft in het vechtsysteem. Het basisgebouw, waar het uiteindelijk voelt alsof je een grote fabriek in je huis hebt, is erg goed en ik heb een aantal ongelooflijke creaties gezien. Rijd op een motor over het zand met een worm die in je kont bijt, vlieg met je eigen ornithopter hoog in de lucht, zet een maaidorser neer om kruiden te verzamelen. Er is hier zoveel te doen, ook al is het allemaal zand. Anakin Skywalker zou het hier haten.