Dwarf Fortress

Er zijn weinig simulatoren met de reputatie van Dwarf Fortress. Dit is de inspiratie geweest voor Minecraft en indirect Fortnite. Dat de simulator een impact heeft gehad op zijn omgeving is duidelijk. Op het eerste gezicht is het net als elk ander overlevingsspel. Je kapt bomen, verbouwt voedsel en bouwt uiteindelijk een grootschalige gemeenschap op met lange productielijnen. U wordt aangeboden van de diepste ervaringen op de markt. Bijna alles wordt gesimuleerd. Of het nu gaat om wat je dwergen de dag ervoor deden, de geschiedenis van het land of hun liefdesleven. Het creëren van dingen is vaak een radertje in een langere productielijn waar goederen andere goederen worden en uiteindelijk kunnen worden gebruikt. Ongelukken, incidenten en andere dingen buiten het normale gebeuren ook. Het creëert een gevoel dat niet alles binnen je controle ligt. Terwijl je Dwarf Fortress speelt, realiseer je je al snel dat controle een fantasie is.

Dwarf Fortress begint met een groep dwergen boven de grond. Je hebt een aantal dieren, middelen en handlangers met hoop op een goede toekomst. De geschiedenis van de wereld is geschreven en het land dat zich voor jullie ontvouwt is jullie nieuwe thuis. Groene heuvels, diepe bossen en open velden zijn allemaal belangrijke aspecten van je fort. Alles is niet zo hoopvol als je je realiseert dat je te diep hebt gegraven in je zoektocht naar schatten. Monsters beginnen je fort binnen te vallen vanuit een diepe schacht en je krijgt iets dat lijkt op de Moria-reeks uit Lord of the Rings. Of wanneer je per ongeluk een gat slaat in een meer onder de grond en iedereen in je fort verdrinkt. Er zijn tekenen, ondersteuning en andere dingen om je te helpen deze dingen te voorspellen, maar je kunt het niet altijd met volledige zekerheid weten. Mijn tweede poging om een fort in een vulkaan te bouwen eindigde zoals je je misschien kunt voorstellen. Kwade snelle dood en brandende handlangers. Om nog maar te zwijgen van alle bedreigingen die van land en van binnenuit kunnen komen als de politici uitvallen.

Hoe bouw je een statig fort dat dit aankan? Tijd, geduld, experimenteren, gidsen en veel verliezen. Niemand is hier in eerste instantie een expert in, het is een extreem niche-avontuur waarbij je moet omgaan met alles wat een levend wezen nodig zou kunnen hebben in zo'n fantasie-omgeving. Het is moeilijk, soms meedogenloos uitdagend, maar biedt een prachtige beloning als je het overleeft. Er zijn geen doelstellingen, geen betaalscherm of iets dergelijks dat je gewend bent. Je speelt zo lang als je wilt. Er zijn meer spelmodi dan de klassieke waarin je een fort bouwt. Je kunt de Adventure- en Legends-modus starten. De eerste zet je op een trektocht door de wereld die je een beetje hebt gecreëerd zoals in de eerste Lord of the Rings. Jij en een groep avonturiers kunnen door de wereld reizen, quests uitvoeren en er meer over leren. Legends-modus is meer een modus waarin je kunt lezen over alles wat er in de wereld is gebeurd en gebeurt. Dit laatste is niet zozeer een spel op zich, maar de mogelijkheid om te lezen over alle informatie, geschiedenis en world building.

Het bouwen van de wereld wordt letterlijk door jou gedaan, maar ook indirect door alles wat er in de wereld gebeurt. Wanneer je een nieuwe begint, wordt een paar honderd jaar geschiedenis voor de wereld gecreëerd. Dit betekent dat het niet op magische wijze verscheen toen je begon, maar er zijn dingen gebeurd die het hebben gevormd. Wanneer u vervolgens het roer overneemt, wordt het in de loop van de tijd bijgewerkt. Nieuwe tijdperken kunnen zich voordoen wanneer er iets groots gebeurt, grappige kleine voetnoten bij verhalen kunnen zich ontvouwen tussen je personages en de computerbesturing. Het is een verhaal dat wordt gecreëerd, gevormd en ontwikkeld terwijl je speelt en niet rechtstreeks aan je wordt gepresenteerd. Als je de Adventure- of Fortress-modus speelt, is er veel verborgen en moet je de wereld verkennen om meer te leren. Je zult de geschiedenis van de mensen nooit kennen, tenzij je ze in de wereld ontmoet. Het weer, de seizoenen, de biomen weerspiegelen ook tot welk voedsel, dieren en andere dingen je toegang hebt. Er zijn bijvoorbeeld meer dan 50 bomen die vruchten produceren. Je dwergen zullen ook voorkeuren hebben over eten en drinken. Na verloop van tijd leer je wat je nodig hebt.

Wanneer je een machtig fort hebt gebouwd, bijna alles hebt gedaan en het gevoel hebt dat je nu veilig bent, dan kun je erop rekenen dat de val niet ver weg is. Je hebt misschien grote ontevredenheid onder je onderdanen en ze komen in opstand, of een megamonster eet alles aan de oppervlakte, een van je dwergen opent per ongeluk een lek waardoor verschillende niveaus van je fort nu onder water staan. U kunt zeker pompen bouwen en oplossingen vinden om het lek te dichten, maar het kan schade hebben veroorzaakt. Water komt in verschillende vormen, ik probeerde te profiteren van een bevroren meer in de winter. De lente kwam en ijs werd water en dat was een les voor de volgende keer. Ik had geen tijd gehad om genoeg gebouwen uit te bouwen om vloeibaar water te verwerken. Mijn dwergen slaagden er nog steeds in om uit de vloeren te kruipen die nu onder water stonden, behalve een paar die zich gedwongen voelden om te proberen enkele edelstenen te redden. Mijn oplossing was nu om de onderste verdiepingen te blokkeren en doorgangen te bouwen voorbij mijn lagere verdiepingen. Ik had natuurlijk pompen kunnen bouwen en proberen de lagere regionen te redden, helaas had ik op dat moment geen toegang tot veel van deze gebouwen. Het spel schakelt vaak tussen het omgaan met crises en het vinden van oplossingen om verder te bouwen. Dat is een van de sterke punten. De hele tijd is er een evoluerend verhaal en jouw reactie bepaalt hoe het verder gaat.

Om Dwarf Fortress te waarderen, moet je waarschijnlijk van evoluerende verhalen en titels zoals Rimworld en Anno houden. Mijn grote kritiek is dat hoewel er een trainingsmodus is, deze veel verkenning vereist door spelers buiten de titel. Aan de andere kant is er een argument dat het veel zelftesten opent. Een pluim is voor Bay 12 Games voor de presentatie. Ik speelde dit toen het alleen visueel bestond in de vorm van Ascii, een computertaal die bestaat uit symbolen. Het was niet gemakkelijk om je hoofd te krijgen om te begrijpen wat je in het begin zag. De ontwikkelaars vonden dat ze niet bevoegd waren om de kunst te maken toen deze in 2006 werd uitgebracht. De Steam-release loste dit op door een kunstenaar in te huren om de kunst te maken. Alle symbolen zijn vervangen door figuren, bomen, paddenstoelen, rotswanden, stenen en meer. Het lijkt op iets heel gewoons in het medium. Het is echter nog steeds niets bijzonders, maar de upgrade is als dag en nacht naar wat is geweest. Hoewel de graphics nog niet precies alles kunnen illustreren wat er achter de motorkap gebeurt (wat volgens Bay 12 Games onderweg is), heeft het geen druppel van de diepte verloren die er altijd al is geweest. Dit is niet iets dat je in een dag of twee leert.

Muzikaal en audiovisueel is er muziek en geluid, maar er is niets dat bijdraagt aan de ervaring. Het is bijna beter om je eigen afspeellijst extern af te spelen. Aan de andere kant is de volksmuziek altijd leuk, ook al is er niet veel van. Een probleem op dit moment is dat waarschuwingsberichten en andere belangrijke informatie niet zichtbaar of hoorbaar zijn. Je krijgt een klein vakje om op te klikken aan de zijkant van het scherm. Dit betekent dat dingen niet altijd tijd hebben om zich bij jou als speler te registreren. Dit werkte iets beter in de originele versie. Qua besturing is het een beetje gemengd Ik geef de voorkeur aan de nieuwe versie dankzij meer muisondersteuning. Tegelijkertijd kan ik het heel veel menu's in menu's vinden. Dat betekent veel klikken om eenvoudige dingen te doen. Dit is vaak een probleem geweest waar oudere strategiegames last van hadden, maar Dwarf Frotress valt zeker in die categorie.

De gebruikersinterface is beter dan vroeger, maar er is duidelijk ruimte voor verbetering. Minder vaak klikken om dingen te bereiken is er een van. Iets meer informatie in de tooltips en wanneer je items vasthoudt, was wenselijk geweest. Er is een grens tussen zelf verkennen en het spel dat je meteen de juiste informatie geeft. Veel dingen zoals stoelen, bedden, borduurwerk, kostuums, uniformen, boerderijen, opslagruimtes en dergelijke zijn vrij eenvoudig te begrijpen. Dan zijn er gebouwen die bovenop andere gebouwen gebouwd moeten worden of bepaalde dingen nodig hebben. Ik had graag een scherm gehad waar je gemakkelijk kunt zien waar in de logistieke keten je een resource of item mist. De complexiteit van dit werk heeft dergelijke hulpmiddelen nodig.

Ondanks kleine kritiekpunten is het nog steeds een meeslepende ervaring. Omdat er niet gewonnen wordt, kun je gewoon doorgaan met ontwikkelen, nieuwe forten bouwen of spannende verhalen beleven. Wanneer alles een proces met meerdere stappen is, creëert het ook een verplichting van mij om dingen door te zetten. Ik wil bijvoorbeeld betere kleding maken voor mijn dwergen. Het is een hele industrie om kleding te krijgen. Je hebt dieren, wol, boerderijen, gebouwen en mensen nodig om de materialen te verzamelen en te vervoeren. Bij verschillende gebouwen krijg je nieuwe grondstoffen, die op hun beurt uiteindelijk kunnen worden ingeleverd bij de kledingmaker. Daar bepaal je zelf de maat van de kleding, wat voor kleding, welk materiaal, kleuren en meer. Daarover gesproken, de kleuren komen veel meer in beeld nu de titel graphics heeft. Vroeger konden we uniformen in bepaalde kleuren maken, maar we moesten ons voorstellen hoe ze eruit zagen. Een deel van mij waardeerde Ascii om die reden. Het werd meer een interactief boek waarbij veel aan onze verbeelding werd overgelaten. Tegelijkertijd is het veel beter speelbaar en duidelijk in de Steam-versie. Alle kleine variaties op meubels, bomen, land, terrein, weer en mogelijkheden om je fort aan te passen, verschijnen op een manier die het nog niet eerder deed.

Dwarf Fortress is een magnum opus, al 20 jaar in ontwikkeling door twee broers. Het is nog niet volledig ontwikkeld. Wat ik heb geprobeerd is een uitgebreide, bijna onnodig diepe simulatie van het bouwen van steden in een wereld vol magie, mede, boze dwergen, helden en monsters. Het slaagt er zelfs in om verliezen leuk te maken. Dwarf Fortress wil alle aspecten van het leven simuleren, en voor het grootste deel slaagt het hier fantastisch in. Ondanks een aanzienlijk (officieel) verbeterde gebruikersinterface, kan het een beetje te menu-zwaar worden. De gebruikersinterface van het spel en de signalering van belangrijke informatie aan u kunnen ook enigszins worden verbeterd. Over het algemeen is er geen andere ervaring op de markt die erin slaagt om zo diep te graven. Of je houdt hiervan, of je haat de ervaring die wordt aangeboden. Ik val in de kleine groep die van deze simulatie houdt. Kleine problemen houden dit niet tegen om op te staan als een van de vele meesterwerken van de gamewereld.