Exographer

Ik ben altijd al gefascineerd geweest door Metroidvania's. Ik waardeer de verkenning, de ontdekking van nieuwe vaardigheden en het gevoel van vooruitgang dat deze spellen bieden. Ik heb echter altijd een sterkere affiniteit gevoeld met degenen die zich richten op actie. De adrenaline van het onder ogen zien van uitdagende vijanden en het overwinnen van obstakels met razendsnelle reflexen heeft me altijd meer aangesproken dan het oplossen van al te complexe puzzels.

Dus toen ik hoorde over Exographer, een Metroidvania die de nadruk legt op verkenning en puzzels, voelde ik een mix van opwinding en twijfel. Het idee van een spel dat wetenschap combineert met ruimteavontuur was verleidelijk, maar ik was bang dat de puzzelmechanica me zou frustreren. Toch intrigeerde de belofte van een rijk gedetailleerde buitenaardse wereld, ondersteund door een wetenschappelijk verhaal, me genoeg om aan dit avontuur te beginnen.

Ik zal niet tegen je liegen. Vanaf het allereerste begin boeide de pixelart-esthetiek van Exographer me. Elk niveau is ontworpen met een ongelooflijk detailniveau dat uitnodigt tot verkenning. De sfeer is meeslepend en soms deed het me veel denken aan Scavengers Reign. Ik weet niet of je het hebt gezien - het is een miniserie over overlevenden van een interstellair vrachtschip die gestrand zijn op een buitenaardse planeet vol met allerlei extravagante (op de beste manier) flora en fauna, en ze moeten de planeet verkennen, enz.

Nou, in Exographer word je InI, een ontdekkingsreiziger die is gestrand op een mysterieuze buitenaardse planeet. Jouw missie is om de geheimen van de uitgestorven Natitan-beschaving te ontrafelen en onderweg een reeks uitdagingen en puzzels aan te gaan. Met behulp van je tools en vaardigheden, zoals een camera die verborgen deeltjes onthult, moet je obstakels overwinnen en raadsels oplossen in een uitgestrekte wereld met meer dan 20 levels en zes verschillende biomen, sommige met kleuren die zo extravagant zijn als Scavengers Reign (nogmaals, op de beste manier).

Bovendien voegt het feit dat de ontwikkeling van het spel wordt ondersteund door echte wetenschappers opmerkelijke authenticiteit toe aan de ervaring. De puzzels zijn ontworpen op basis van wetenschappelijke principes, waardoor ik het gevoel had dat elke uitdaging niet alleen een vaardigheidstest was, maar ook een kans om iets nieuws te leren. Deze context voegt een laag realisme en doelgerichtheid toe aan de gameplay die veel puzzelspellen missen, waarbij je merkt dat je puzzels oplost alleen maar omwille van het, in plaats van omdat het verhaal van de game dit vereist.

De gameplay-ervaring bracht echter ook uitdagingen met zich mee. Hoewel het idee om puzzels op te lossen met behulp van natuurkundige concepten en observatie fascinerend is, kwam ik verschillende keren vast te zitten. Sommige raadsels vereisen een dieper begrip van de onderliggende wetenschappelijke principes dan ik had verwacht. Hoewel het spel interessante hulpmiddelen biedt, zoals laarzen die doen denken aan The Expanse en een krachtveld dat de moleculaire dichtheid vervormt, zorgde de complexiteit van de puzzels er soms voor dat ik me gefrustreerd voelde.

De niet-lineaire structuur van het spel is een pluspunt, waardoor spelers vrijer kunnen verkennen. Voor mij betekende dit echter vaak dat ik, in plaats van een duidelijk pad te volgen, verdwaald raakte en probeerde uit te zoeken wat ik nu moest doen. De combinatie van puzzels die observatie vereisen en de noodzaak om op specifieke manieren met de omgeving om te gaan, voelde soms overweldigend. Maar ik denk dat een echte puzzelliefhebber deze functies zou waarderen.

Ondanks deze moeilijkheden kon ik niet ontkennen dat het spel een aantrekkingskracht op me had. De zoektocht naar geheimen en het verkennen van gevarieerde biomen hielden me bezig. De wereld van Exographer zit vol details en verrassingen die uitnodigen tot nieuwsgierigheid en ontdekking. Als ik één aspect van het spel zou moeten benadrukken, zou het de sfeer zijn (die, zoals ik al zei, me doet denken aan Scavengers Reign ) en het gebruik van wetenschap als een zinvol element in de puzzels. Er is een grote samenhang tussen het verhaal en de gameplay-dynamiek; Dankzij de wetenschap klopt alles binnen het verhaal. Zelfs als je sterft, krijg je de mogelijkheid om terug te teleporteren. Deze overvloed aan betekenis is zeker een van de sterke punten van Exographer.

Uiteindelijk, hoewel Exographer uitdagingen biedt die frustrerend kunnen zijn voor degenen die (zoals ik) geen puzzelexperts zijn of niet het geduld voor hen hebben, maken de focus op wetenschap en de unieke sfeer het een boeiende ervaring. Ik denk dat het een heel toegankelijk spel is voor iedereen; De wetenschappelijke elementen zijn niet al te complex, ze zijn zoals velen van ons ze zijn tegengekomen in verschillende films, shows en fictiewerken.

Uiteindelijk is Exographer een titel die een intrigerend voorstel biedt voor liefhebbers van exploratie en wetenschap, maar ook voor een algemeen publiek dat op zoek is naar een leuke tijd om rond te springen en wetenschappelijke puzzels op te lossen. De mix van kunst, muziek en verhaal zorgt voor een meeslepende ervaring die, hoewel uitdagend, moeilijk te weerstaan is. Het is zeker een spel dat het ontdekken waard is. En het heeft het potentieel om diegenen te inspireren die bereid zijn de uitdaging aan te gaan.