Eyes of Wakanda

Hoewel de belangrijkste focus van Marvel Studios op dit moment The Fantastic Four: First Steps is, hebben ze zojuist Eyes of Wakanda uitgebracht. De serie bestaat uit vier afleveringen, elk ongeveer 30 minuten lang, en wordt geproduceerd door onder andere Ryan Coogler, wat aangeeft dat het iets substantieels zou kunnen zijn. Het uitgangspunt is fundamenteel opwindend: we volgen agenten van Wakanda's geheime elitemacht Hatut Zeraze door historische tijdperken, waar ze Vibranium-objecten opsporen die in verkeerde handen zijn gevallen. Het is bedoeld als een soort historische tour door de verborgen invloed van Wakanda op wereldgebeurtenissen, en tegelijkertijd een herinnering aan waarom het isolement van de natie noodzakelijk maar ook gevaarlijk was.

Visueel is de serie indrukwekkend. De animatie is artistiek en gestileerd, met kleurenschema's en bewegingspatronen die doen denken aan handgeschilderde Afrofuturism. De actiescènes zijn goed gechoreografeerd en de omgevingen voelen rijk en levendig aan, en het is hier dat de serie zijn sterkste expressie bereikt: het is altijd stijlvol. Helaas heeft het verhaal niet hetzelfde gewicht. Hoewel elke aflevering zich afspeelt in een nieuwe tijd en setting - van het oude Kreta tot het 15e-eeuwse China en het 19e-eeuwse Ethiopië - wordt het meer een reeks anekdotes dan een echt verhaal.

De eerste aflevering speelt zich af op Kreta, waar agent Noni de confrontatie aangaat met een voormalige Wakanda-krijger die Vibranium heeft gestolen en zijn eigen imperium wil opbouwen. Het is een thematisch interessant conflict, maar door het korte formaat wordt het nooit bijzonder dramatisch.

In de tweede aflevering krijgen we een Wakandan-interpretatie van de Trojaanse oorlog, waar een Vibranium-ketting wordt gevonden in het bezit van Helena van Troje. Ondanks het potentieel voelt het meer als een snel zijspoor, omdat de ideeën er zijn, maar ze komen nooit tot adem.

De derde aflevering, die zich afspeelt in China, is misschien wel de meest levendige, grotendeels dankzij een meer historische versie van Iron Fist die opduikt en de serie nieuw leven inblaast. Haar interactie met Agent Basha valt op en creëert een tempo en energie die de rest van de serie mist. Helaas is het ook voorbij voordat het de kans krijgt om iets meer te worden.

De vierde en laatste aflevering speelt zich af in Adwa, Ethiopië, tijdens een beslissende strijd tegen koloniale troepen. Hier wordt een poging gedaan om alles samen te binden met een toekomstige Black Panther en grotere thema's van nalatenschap, verantwoordelijkheid en toekomstige rampen, maar deze aflevering lijdt ook aan hetzelfde probleem als de rest, omdat het te veel is in te weinig tijd.

Het grootste probleem is het formaat zelf. Vier afleveringen van een half uur zijn niet genoeg om deze verhalen te vertellen. De serie is onsamenhangend en de personages blijven oppervlakkig. Noni, Basha en de andere personages hebben potentieel, maar ze hebben geen tijd om zich te ontwikkelen tot iets meer dan symbolische agenten. Aan het einde van de aflevering heb je geen tijd gehad om ze te leren kennen, en ze verdwijnen net zo snel als ze kwamen. Dit betekent ook dat de thema's, hoe interessant ze op papier ook zijn, nooit echt aanslaan. Of het nu gaat om kolonialisme, kritiek op de macht of cultureel erfgoed, het blijven eerder hints dan boeiende verhalen.

Zelfs de verbinding met het grotere MCU-universum is vaag. Er wordt gezegd dat de serie zich afspeelt in dezelfde wereld als de films, en er zijn knipogen naar gebeurtenissen en thema's uit Black Panther, maar het voelt nooit alsof Eyes of Wakanda een bijzonder belangrijke rol speelt in het grotere oeuvre. Het draagt geen cruciale informatie bij, het ontwikkelt geen gevestigde karakters en het verandert niets aan de manier waarop we het universum als geheel zien. Voor degenen die hopen op iets in de trant van What If...? of iets dat Wakanda's plaats in de MCU verdiept, zal het daarom een nogal lege ervaring zijn. Het is eerder een toevoeging dan een doorontwikkeling.

Het moet echter gezegd worden dat de serie het probeert. Het heeft ideeën, een duidelijke visuele visie en een oprechte interesse om Wakanda boven royalty's en tronen te verheffen. Maar het lukt niet. Het is te kort, te dun en te ongericht. Bovenal voelt het als een reeks gepitchte ideeën die nooit echt zijn uitgegroeid tot voltooide verhalen. Ironisch genoeg is dat wat opvalt... Ondanks dat Iron Fist in een van de afleveringen voorkomt, stelt dit me het meest teleur omdat je zo duidelijk kunt zien wat de serie had kunnen zijn, maar wat we krijgen is slechts een glimp.

Eyes of Wakanda is een stijlvolle maar oppervlakkige excursie in de wereld van Marvel. Voor fans van Wakanda-esthetiek of de geanimeerde Marvel -stijl is het misschien de moeite van het bekijken waard, maar iedereen die iets verwacht dat het imago van de MCU vergroot of verandert, zal de serie waarschijnlijk niet onder de indruk verlaten.