Fairy Tail 2

Japanse role-playing games zijn weer in opkomst, en het gevoel is dat er elke twee weken meerdere nieuwe spannende avonturen in het genre worden uitgebracht. Dit betekent echter dat de concurrentie toeneemt tussen de titels die worden uitgebracht, en in de schaduw van games als Final Fantasy VII: Rebirth, Metaphor: Refantazio en Eiyuden Chronicle: Hundred Heroes is het duidelijk dat titels als Fairy Tail 2, hoewel ze nog steeds een plezierig avontuur leveren, niet dezelfde standaard bereiken.

Fairy Tail als vervolg vindt zijn oorsprong in de mangaserie die in 2006 werd uitgebracht en het merk is sindsdien succesvol gebleven. Het avontuur is aangepast in zowel anime-series als films en heeft een groot aantal videogames gezien, met de oudste titel die beschikbaar is voor het PSP-formaat uit 2009. Het lijdt dan ook geen twijfel dat Fairy Tail loyale en toegewijde fans heeft, en ik moet toegeven dat mijn geschiedenis met het merk uiterst beperkt is, aangezien ik vooral foto's en video's heb gezien waarin de verschillende personages met elkaar zijn geïntegreerd. Om deze reden zal ik niet kunnen beoordelen hoe goed Fairy Tail 2 het originele materiaal op de beste manier beheert, maar mijn rol zal meer zijn om het te beoordelen als een regulier rollenspel.

Want zonder veel kennis van het verhaal dat zich eerder heeft afgespeeld, word je in Fairy Tail 2 gegooid zonder al te veel informatie om te begrijpen. Het lijdt geen twijfel dat het een voortzetting is van een reeds lopend verhaal, en hoewel ze proberen educatief en uitnodigend te zijn in hun vertelstijl, gebeurt er veel dat moeilijk is om, althans in het begin, als buitenstaander begrip voor te voelen. Je wordt min of meer in de huid gegooid van verschillende helden, en met een verhulde dreiging van een charismatische schurk lijkt het lot van de wereld op jouw schouders te rusten. Het is een klassiek uitgangspunt dat al eerder is gebruikt, en het werkt nog steeds, zou ik kunnen toevoegen, maar het voelt niet bijzonder fris of opwindend als je de meeste titels in het genre eerder hebt gespeeld.

We maken echter al snel kennis met verschillende personages, en dan is het klassiek en ouderwets rollenspel van de Japanse school waarbij je een verhaal kunt volgen, kleinere omgevingen kunt verkennen en verschillende nare dingen aan de lopende band kunt bestrijden. De gevechten zijn waarschijnlijk de grootste reden waarom je Fairy Tail 2 zou willen spelen, aangezien de snelle en spectaculaire gevechten zich ontvouwen op een lopende band. Het systeem zelf is misschien niet het meest geavanceerde als het gaat om het opbouwen van een meter om vervolgens verschillende speciale aanvallen af te branden, maar het hoge tempo vermengd met de grote hoeveelheid verschillende personages (die kunnen worden omgeschakeld zoals je wilt) geeft je constant het gevoel dat de hartslag omhoog is. Er zijn ook enkele interessante momenten waarop je verschillende elementen kunt matchen om meer schade aan te richten, en de mogelijkheid om aanvallen met je personages te combineren betekent dat het nooit saai aanvoelde, hoewel het af en toe een beetje repetitief kon worden tijdens langere speelsessies.

De graphics zijn dan van de klassieke soort, waarbij het ietwat cartoonachtige uiterlijk het spel een eenvoudig maar stijlvol uiterlijk geeft zonder echt iets spectaculairs te bieden. De tekenfilmstijl is de afgelopen jaren enigszins verwaterd in games als Genshin Impact, de Tales-serie en Persona en meer, en Fairy Tail 2 doet niets nieuws om visueel op te vallen. Bovendien, hoe meer je naar de eenvoudige omgevingen kijkt, hoe duidelijker het wordt dat dit een game is die is gebouwd voor de laatste generatie consoles, dus je kunt geen lekkere eye candy verwachten, zelfs als het ontwerp zelf nog steeds voldoet aan de normen van vandaag.

Er is ook geen optie om Engelse audio aan te zetten, dus je moet van begin tot eind naar de Japanse stemacteurs luisteren. Dit is op zich niet iets negatiefs, maar als je het soort persoon bent dat wil kunnen horen wat de personages zeggen in plaats van dialogen te lezen, ben je gewaarschuwd. Wat de taal betreft, moet je mogelijk ook de instellingen op je console wijzigen om ervoor te zorgen dat de game überhaupt Engelse ondertitels weergeeft. In feite ging mijn eerste half uur met het spel erom dat het spel niet in het Japans was, aangezien de titel standaard met die instelling begon zonder menu om het te wijzigen. Uiteindelijk, en na veel vloeken, kreeg ik de taal veranderd door mijn PlayStation 5 in te stellen met Engelse menu's, en pas toen realiseerde het spel zich dat het iets anders dan Japans moest weergeven. Onnodig omslachtig - om het botweg te zeggen.

Uiteindelijk zou ik Fairy Tail 2 omschrijven als een spel dat doet wat het moet doen zonder al te veel te pronken. Omdat alle systemen hun doel vervullen. De personages voelen uitgebreid aan zonder te schitteren, de graphics zijn aantrekkelijk zonder iets nieuws toe te voegen, en de muziek en setting wiegen je in een klassiek Japans rollenspel dat zich tot op de letter aan het kader houdt. Er is echter niets speciaals dat je interesse wekt, maar het meeste voelt goed gedaan zonder emotioneel verder te reiken. Als je al een fan bent van de serie, kan ik zeker zien dat je meer vermaakt zult worden dan iemand die deze personages nog nooit eerder heeft ontmoet, maar als je, net als ik, geen enkele band voelt met de wereld die deel uitmaakt van deze kleurrijke anime-saga, moet je waarschijnlijk wachten op een sterk verlaagde prijs voordat je Fairy Tail 2 aangaat.