Flight Risk

"Hebben jullie allemaal een piloot nodig?" Niet als het gaat om een gladgeschoren, overacterende Mark Wahlberg in de domste thriller van het jaar tot nu toe. Nee, dan kan ik best goed zonder, maar bedankt voor het vragen. Ik zal proberen niet chagrijnig te klinken in deze recensie en in plaats daarvan proberen door de ellende heen te lachen, maar het is niet gemakkelijk. Want hoe bedreven Mel Gibson ook is in het regisseren van het eeuwig briljante Apocalypto, hij is hier net zo jammerlijk slecht achter de camera, en het is soms moeilijk te geloven dat het eigenlijk dezelfde filmmaker is in de regisseursstoel. Of "onbegrijpelijk" is misschien een beter woord. Het is een onbegrijpelijk verschil.

De sheriff Madolyn uit Alaska is erin geslaagd een van de accountants van de maffia te strikken. Om deze uiterst waardevolle kroongetuige ongehinderd en/of risicovol naar Anchorage te vervoeren, huurt ze een privépiloot genaamd Daryl in om de twee in een klein propellervliegtuig door de besneeuwde wildernis van Alaska te vliegen in wat vooraf wordt beschreven als een rustige en rustige reis. Daryl is echter niet wie hij zegt dat hij is en er zijn onderliggende interesses en motivaties in dit plot en de getuige zelf (gespeeld door de altijd even middelmatige Topher Grace) zit plotseling in de problemen, 1000 meter boven de grond.

Er is niets mis met het uitgangspunt zelf. Drie mensen met verschillende motieven zitten ver boven de wolken in een klein vliegtuigje gepropt en de opzet voor een spannend kat-en-muisspel is altijd aanwezig. Flight Risk is, in de ideefase, een mix tussen Passenger 57 en Calm Waters, en ik denk dat het heel goed had gekund, met de juiste acteurs en de juiste regisseur. Dat zijn niet Mark Wahlberg, Topher Grace of Mel Gibson. Geen van hen biedt hier iets wezenlijks. Geen van hen had bij deze productie betrokken moeten zijn, en Michelle Dockery (Downton Abbey ) heeft ook niets te zoeken in een thriller als deze. Ze mist intensiteit en aanwezigheid, kan helemaal geen paniek of angst uitbeelden, terwijl Grace aanvoelt als een slechte parodie op zijn That 70's Show personage Eric. De ergste is echter Marky-Mark, wiens 'psychotische' moordenaar zo volkomen belachelijk is dat je niet anders kunt dan lachen om verschillende sleutelscènes. Wahlberg's optreden is een soort mix tussen zijn Max Payne en Boogie Nights inspanningen en het is zo duidelijk dat hij eigenlijk niet veel beter is in acteren dan een gewone Joe van de straat...

Flight Risk is niet opwindend, er is geen zenuw, geen opbouw die iets betekent, en het mist een enkele emotionele expressie die geloofwaardig aanvoelt. Het eerste bedrijf is ellendig, het tweede bedrijf is belachelijk en de resolutie is ook constant slecht, waardoor dit tot nu toe een van de slechtste films van het jaar is.