Fight or Flight

Er zijn een paar redenen om enige twijfel te zaaien over Fight or Flight. Het heeft een cast van relatief onbekende sterren, afgezien van Josh Harnett in de hoofdrol, het is geregisseerd door een persoon met twee voormalige regiecredits die je waarschijnlijk niet zult kennen, geschreven door een duo, waarvan de een ook heel weinig ervaring heeft en de andere het best bekend is om de recente Shazam, G.I. Joe, en Spy Kids films, en ook, en misschien wel het belangrijkste, Sky leek niet te willen dat je wist wanneer het in première zou gaan. Lange tijd werd ons alleen verteld dat deze film in februari op Sky Cinema zou verschijnen, en een week in die maand werd bevestigd dat hij precies aan het einde zou aankomen. Onnodig te zeggen dat de gebruikelijke geruststellende elementen die je vertrouwen in een film geven, ontbreken, en toch is het eigenlijk een film waar je 90 minuten voor moet uittrekken om te zitten en te kijken.

Fight or Flight is in wezen wat je krijgt als je The Raid instelt op een vliegtuig. De film gaat over een hoogopgeleid persoon, gespeeld door Harnett, die de taak heeft om aan boord van een vliegtuig te gaan en een wereldwijde cybercrimineel genaamd The Ghost uit te schakelen. De plot ontrafelt zich echter al snel en onthult dat Hartnett's Lucas 38.000 voet in de lucht vastzit in een metalen container onder druk met talloze andere moordenaars en getrainde agenten, die elk soortgelijke taken hebben gekregen van andere organisaties. Het is een dwaas en dwaas plot dat overkomt als iets dat absoluut zou hebben gebloeid in de jaren 80 en misschien is dat ook de reden waarom het erin slaagt om zo effectief te entertainen.

Deze film probeert zichzelf op geen enkel moment al te serieus te nemen. Het is bedoeld om belachelijk en leuk te zijn en gevuld met de kenmerkende dialogen en kwinkslagen die iconische actiefilms uit de jaren 80 zo naadloos worden geleverd. Binnen de eerste 20 minuten, na het grootste deel van een openingsact die zich voordoet als iets serieuzers, raakt Katee Sackoff's personage Katherine je met de regel "zeg je dat het vliegtuig vol moordenaars zit ", en het is hier dat je je realiseert dat alles wat eraan voorafging helemaal geen weerspiegeling is van wat komen gaat.

Het tweede bedrijf gaat dan verder met het leveren van steeds gekkere actie, waarbij Lucas vecht tegen allerlei soorten moordenaars, zelfs inclusief de triades. De actie is goed gechoreografeerd en moeiteloos vermakelijk, wat bewijst dat de makers een echt verfijnde visie hadden met hoe ze de beperkte ruimte die ze beschikbaar hadden zouden gebruiken. Dit is geen John Wick waar Keanu Reeves tussen New York, Tokio en Parijs hopt, het grootste deel van Fight or Flight speelt zich af in één enkel vliegtuig, en toch voelt elke vechtscène desondanks uniek en fris aan.

Het indrukwekkende deel van de verhaallijn is ook hoe het erin slaagt de kijker op het puntje van zijn stoel te houden. Het bederft niet wat komen gaat, het laat gewoon een broodkruimelspoor achter dat je in realtime kunt volgen. Wie is Lucas eigenlijk? Wat zijn de echte motivaties van Katherine? Wie is The Ghost en waarom veroorzaken ze terreur op een wereldtoneel? De waarheid wordt pas in het derde bedrijf bedorven, wanneer de zaken echt ontsporen, wat leidt tot een explosieve en gedenkwaardige finale.

Of het nu gaat om acid trips, vliegtuigcrashes en krijgermonniken, de laatste act houdt zich nooit in. Het is soms misschien te gek, maar de aard van de film en zijn vermogen om zichzelf nooit te serieus te nemen, zorgt ervoor dat dit werkt. Er is een goede en onverwachte komedie ingebouwd en de cast werkt goed samen en levert een uitstekende chemie op, vooral tussen Hartnett en Charithra Chandran's Isha.

Fight or Flight is bloederig en meedogenloos, grappig en belachelijk, boordevol actie en spannend, en het doet dit allemaal binnen een speelduur van 90 minuten en met een duidelijk beperkt budget. Het ziet er niet goedkoop uit, maar de punten die ik aan het begin van deze recensie heb opgesomd, zijn duidelijke voorbeelden dat niemand de bank voor deze film kapot maakte, en toch werkt het en vermaakt het oprecht. Dit heeft alle schakeringen van wat actiefilms uit de jaren 80 zo geliefd en tijdloos maakte en hoewel de plot op geen enkele manier een Shakespeariaans wonder is, is er hier genoeg grondwerk en karakterontwikkeling gedaan dat er duidelijk ruimte en interesse is voor een vervolg om te volgen. Ik gaf toe dat ik geen hoge verwachtingen had van deze film, maar Fight or Flight verrast en eerlijk gezegd is het een leuker horloge dan een deel van het actiegezeur dat door de andere productiegiganten is aangezwengeld.