Nederlands
Gamereactor
filmreviews
Final Destination: Bloodlines

Final Destination: Bloodlines

Iedereen sterft, opnieuw, nadat jonge mensen erin slagen de dood te bedriegen, waardoor ze zichzelf in een positie brengen waarin de eenvoudigste en meest alledaagse taken worden geassocieerd met absoluut dodelijk gevaar.

HQ

Fuck you, dood! Final Destination is terug en het zou oneerlijk zijn om dit iets anders te noemen dan een herhaling van een herhaling, wat een herhaling was van een al repetitieve herhaling... Maar dat maakt niet uit. Ik vind het eerder geruststellend dat er filmsequels zijn die weten wat ze zijn, weten wat er nodig is om succesvol te zijn, weten wat het publiek wil en weigeren een winnend concept te veranderen. Niets is "definitief" omdat er altijd meer komt en in dit geval is de koppigheid van de dood net zo vermakelijk als in de eerste twee films.

HQ

Het verhaal is op vrijwel precies dezelfde manier opgezet als altijd. Een vrouw anticipeert op massale sterfte, waarschuwt veel mensen, brengt zichzelf in veiligheid en ontsnapt aan een enkeltje naar het hiernamaals. De dood geeft echter niet zo gemakkelijk op en na een grote sprong van de gelukkige jaren 50 naar vandaag, is het duidelijk dat de wil van de dood terug is om de hele bloedlijn van de nu oude dame te vernietigen. Alles zal sterven, iedereen zal sterven, en er is sluwheid en grote voorzichtigheid voor nodig om te overleven.

Final Destination: Bloodlines
Er is hier een les te leren en dat is: piercings zijn een vreselijk idee.
Dit is een ad:

Stefani (Kaitlyn Santa Juana) keert terug naar haar familie om hen allemaal te waarschuwen dat de dood op komst is voor elk van hen, en dat is wanneer de sterfgevallen beginnen te ontrafelen, in de goede oude Final Destination orde. Een groot deel van de aantrekkingskracht van deze filmreeks, als je het mij vraagt, zijn de verschillende manieren waarop mensen sterven en Bloodlines is in dat opzicht een hit. Minus de iconische houthakkersscène van Final Destination 2 (onvergelijkbaar goed), denk ik dat Bloodlines enkele van de meest inventief bizarre en dus vermakelijke sterfgevallen bevat, inclusief wanneer een bimbo wordt verpletterd in een vuilniswagen terwijl de camera op haar ingezoomde schedel blijft, wat me hardop aan het lachen maakte, als een regelrechte psychopaat.

Final Destination: Bloodlines

Het acteerwerk is niet het beste deel van deze films, maar ik heb hier niet echt veel te klagen. De personages zijn flinterdunne clichés, of regelrechte karikaturen van echte mensen, maar het is duidelijk met opzet gedaan en met een twinkeling in beide ogen, en de dialoog is net zo jaren 90-slasher-dwaas als het zou moeten zijn, zoals het altijd is geweest - en hopelijk zal blijven. Bloodlines is niet bepaald een meesterwerk, maar het is een film met genoeg zelfbewustzijn en humor dat je niet anders kunt dan hem een "goede" beoordeling geven.

07 Gamereactor Netherlands
7 / 10
overall score
Is onze netwerkscore. Wat is die van jou? Netwerkscore is een gemiddelde van de cijfers uit alle landen