Heads of State

Een van de dingen die de jaren 80 zo'n epische periode voor het maken van films maakten, was dat films puur dom leuk konden zijn en slagen. Tegenwoordig is er vaak de perceptie dat een film meer moet zijn, een eerlijke en duidelijke boodschap moet bieden en anderszins een artistiek hoogstandje moet zijn. Het is daarom dat we niet de neiging hebben om zoveel echt goede, dwaze en gemakkelijke actiefilms te zien, maar gelukkig heeft dat Amazon MGM Studios er niet van weerhouden om Heads of State te maken.

Deze film is de belichaming van domme en dwaze actie. Ik ga nooit zo ver of wees zo brutaal om te zeggen dat dit in lijn zal zijn met moderne actietentstokken zoals Mission: Impossible en Dune, maar het boekt wel succes op plaatsen waar deze heldendichten dat niet doen, namelijk in het feit dat het een beperkte hoeveelheid van je tijd vereist en zich niet voordoet als iets anders dan dwaze en vermakelijke actie.

Het idee is dat Idris Elba en John Cena schitteren als respectievelijk de Britse premier en de Amerikaanse president, twee personen die het niet met elkaar eens zijn. De president van Cena is een ex-filmster, een echte Johnny Cage, terwijl Elba een meer plausibele en vaste aanstelling politicus biedt, en deze twee polariserende lichamen worden gedwongen om samen te werken ondanks hun verschillen nadat ze het doelwit zijn van internationale terroristen. De ware motivatie wordt pas echt onthuld in de laatste act, maar laten we zeggen dat iemand probeert het paar te vermoorden door Air Force One neer te schieten, om ze te gebruiken als martelaren en een reden om de NAVO ten val te brengen.

Het is een plot dat ongeveer net zo satirisch en enigszins geloofwaardig is als je vandaag de dag kunt krijgen. Het is een dwaze en zeer on-the-nose kijk op de moderne geopolitiek, een die niet veel denkwerk vereist, maar je net genoeg diepgang geeft om de belangrijke bewegende delen te begrijpen. Het is het perfecte orgaan om de actiescènes te ondersteunen die draaien om het leidende duo dat zich een weg baant van vijandig Wit-Russisch grondgebied naar de aanstaande NAVO-bijeenkomst, allemaal in een poging om het eindeplan van de grote architect te stoppen.

Er zijn extra elementen om hieraan toe te voegen, waaronder de bekwame MI6-agent van Priyanka Chopra Jonas, de gekke CIA-agent van Jack Quaid en de Russische wapenhandelaar van Paddy Considine, individuen die het plot een beetje meer variatie geven en ervoor zorgen dat de actie blijft bloeien en centraal staat.

En over de actie gesproken, dit is misschien waar Heads of State het meest gedijt door opvallende en gedenkwaardige sequenties te serveren die, hoewel nauwelijks geloofwaardig, leuk en leuk zijn om te consumeren. Ze doen een beetje denken aan de actiescènes uit een Michael Bay-film, waar het nauwelijks zo fijn gechoreografeerd is als een John Wick film, noch zo'n spektakel als Mission: Impossible, maar ze houden je betrokken en kijken uit naar het volgende explosieve moment.

Laten we ook de humor niet vergeten. Actiefilms hebben de neiging om gebeten te worden door de Marvel komische stijl die de emotie van een film ondermijnt, maar Heads of State slaagt erin dit voor het grootste deel te overwinnen door een zeer charismatisch hoofdduo te hebben dat moeiteloos samenwerkt. Het gezelschap en de manier waarop Elba en Cena in The Suicide Squad op elkaar stuiterden, is hier behouden gebleven, wat momenten oplevert die hilarisch, geestig en leuk zijn - iets dat vooral wordt geëvenaard door de korte verschijning van Quaid.

Natuurlijk, de dialoog en humor kunnen cheesy zijn en je zou kunnen stellen dat het tempo misschien een beetje te snel is, omdat het voelt alsof de film soms in een razend tempo vordert, waardoor er weinig ruimte is voor eerlijke emotie om tot bloei te komen. Maar dat gezegd hebbende, het past bij het thema en de rekening, en het gebruik van creatieve montage en camerahoeken en filmtechnieken stelt Heads of State in staat om constant je aandacht vast te houden, zelfs als het Russische accent van Paddy Considine ervoor zorgt dat je op de mute-knop wilt drukken als hij spreekt...

Om een lang verhaal kort te maken, Heads of State is een verrassend vermakelijke en leuke actiefilm. Het gaat nooit op pad of probeert nooit meer te zijn dan een dwaze en dwaze explosieve stoeipartij, maar dat maakt het ook zo'n kick om twee uur lang te volgen. Het is een perfect voorbeeld van domme actie die goed is uitgevoerd, en als je op zoek bent naar iets om in het weekend naar te kijken, is dit zeker een leuke manier om twee uur door te brengen.