Nederlands
Gamereactor
reviews
Flint: Treasure of Oblivion

Flint: Treasure of Oblivion

Het strategische avontuur van Savage Level lijkt het verhaal te vertellen dat voorafging aan Treasure Island.

HQ

Als je het klassieke stuk literatuur hebt gelezen dat Treasure Island is, zul je heel bekend zijn met de legendarische Captain Flint. Dit is in wezen het meest historische en beruchte voorbeeld van een fictieve piraat, en hij is ook de inspiratie voor verdere gedenkwaardige piraten, waaronder Toby Stephens' vertolking van hem in de serie Black Sails. Nu is Captain Flint echter ook de ster van een videogame, aangezien ontwikkelaar Savage Level heeft besloten om zijn verhaal te nemen en er een alternatieve kijk op te bieden, allemaal in de vorm van het strategie-avontuur, Flint: Treasure of Oblivion.

Zoals je misschien kunt afleiden uit de titel van het spel, verkent dit de jacht van Captain Flint om een mysterieuze schat te vinden, een schat die talloze piraten beginnen te ruziën en elkaar afslachten in de jacht op het boek van Robert Louis Stevenson. Dus ja, Flint: Treasure of Oblivion is in feite een prequel op Treasure Island, en met dat in gedachten kun je een verhaal verwachten dat onderzoekt hoe hij een piratenheer werd, hoe hij voor het eerst hoorde van deze beroemde schat, hoe hij zijn bemanning samenstelde en de controle over een schip kreeg, en ook wat er gebeurde toen hij dit fortuin voor zichzelf nam en het voor de wereld verborg.

HQ

Als je van verhalen over piraten houdt, of zelfs Treasure Island waardeert, zal het verhaal dat Savage Level hier heeft samengesteld je interesse wekken. Het biedt alle typische stijlfiguren die je zou verwachten van een Caribisch piratenverhaal, of het nu gaat om zwaardgevechten met vuursteenschoten die overal klinken, scheepswrakken en lange reizen over de open zee, talloze flessen rum om te consumeren, en goud, edelstenen en stukken van acht om te verzamelen en te horden of te delen onder je bemanning om het moreel te verhogen. Het is eerlijk gezegd stereotiep voor een piratenverhaal, maar het enige gebied dat de ontwikkelaar probeert te doorbreken met de traditie, is de manier waarop het dat verhaal overbrengt.

Dit is een ad:

Voor de meest cruciale delen van het verhaal verschijnen op strips geïnspireerde panelen die je een frisse blik geven op wat er gebeurt, terwijl gesproken dialogen extra kleur toevoegen. Het blaast zeker nieuw leven in het kernverhaal en geeft het wat extra artistieke flair waardoor het niet alleen opvalt tussen anderen in het genre, maar ook een stapje verder gaat. Dit element zorgt er echter ook voor dat de rest van het verhaal ronduit tekortschiet, tot het punt waarop het een uitdaging kan zijn om ondergedompeld en betrokken te raken bij wat er in het verhaal gebeurt als er geen stripboekelementen zijn. Dit wordt niet geholpen door het feit dat er geen gesproken dialoog in het spel is buiten deze strippanelen en ook af en toe een zin die erin valt terwijl je over de wereld dwaalt. Savage Level had de kans om iets heel groots te doen met deze verhaalrichting, maar slaagde er niet helemaal in om zijn potentieel in het spel volledig te realiseren.

Over de wereld gesproken, dit is een van de gebiedenFlint: Treasure of Oblivion die me het meest teleurstelt. Aan de ene kant zitten de verschillende niveaus boordevol details en kleur en lijken ze op plaatsen die je wilt verkennen en waar je meer over wilt leren. Of het nu gaat om een schip met meerdere niveaus, een bruisende stad, een pittoreske kustlijn, er zijn veel vergezichten die je in grotere diepte wilt ervaren, maar het belangrijkste probleem is dat er nooit echt diepte wordt geboden. De wereld is gewoon een medium om doorheen te bewegen, niets meer en niets minder, en naarmate je verder komt in het spel, zul je ontdekken dat het enige voordeel van het lopen van de gebaande paden is om uitroeptekens te vinden die bepalen waar er een item is dat je kunt oppakken. Anders hebben de levels en het ontwerp van de wereld gewoon moeite om de speler te inspireren.

Dit wordt helemaal niet geholpen door de ruwe en trage beweging. Flint: Treasure of Oblivion is geen spel dat bijzonder gemakkelijk of leuk is om te spelen. De beweging is ongelooflijk zwaar en iets anders doen dan rondlopen op een vlakke ondergrond voelt als een hele klus. Of het nu gaat om het beklimmen van een muur, het springen over een kloof of het beklimmen van een ladder, na een paar keer zou je willen dat je niet hoefde te kijken Flint en zijn bemanning worstelen om zichzelf langzaam op richels te trekken, enzovoort. De grootste zorg is dat de besturing over het algemeen gewoon slecht is, vooral in gevechten en vooral bij het gebruik van een controller. Deze game is een nachtmerrie om te besturen tijdens gevechten. Je zult moeite hebben om tussen personages te schakelen, aanvallen en bewegingen nauwkeurig te richten, vaardigheden te activeren en items te gebruiken. Na een paar uur is het moeilijk om aan te nemen dat deze game is ontworpen voor controllers, of helemaal niet, wat een grote zorg is gezien het feit dat het beschikbaar is op Xbox, PlayStation en Switch.

Flint: Treasure of OblivionFlint: Treasure of Oblivion
Dit is een ad:
Flint: Treasure of OblivionFlint: Treasure of Oblivion

De problemen met de gevechten strekken zich niet eens alleen uit tot de besturing, want er is een duidelijk gebrek aan duidelijke en toegankelijke tutorials, omdat de game in plaats daarvan de voorkeur geeft aan het naar je gooien van wat in feite een bordspelhandleiding is om je te vertellen hoe de actie zich ontvouwt. Het is een bizarre oplossing, omdat het meestal gewoon een traditionele turn-based strategie is met een paar willekeurige wendingen dankzij de op dobbelstenen gebaseerde gevechten. Waarom er aan het begin van het spel geen gestroomlijnde en duidelijkere tutorial kon zijn om enkele van de meer gecompliceerde elementen uit te leggen, laat me verbijsterd achter, en ik kan me voorstellen dat veel spelers dit gewoon als een reden zullen zien om verder te gaan en hun tijd met het spel te beëindigen. Als je dit combineert met een ruwe gebruikersinterface die het helemaal geen plezier doet, krijg je een game die een behoorlijke uitdaging kan zijn om van te houden en vaak frustrerend om te spelen.

Maar het meest frustrerende aan dit spel is dat er elementen zijn die indruk maken en waar je meer van wilt zien. Er zit duidelijk een getalenteerd verhalend team achter dit project, een veelzijdige en creatieve artistieke crew die een interessante wereld en levels kan leveren en ook spannende stripboekpanelen. Er zijn delen van de gevechten die een groot potentieel laten zien, zoals de willekeurige aard en hoe dat de speler dwingt om out of the box te denken. Al deze positieve punten gaan echter gebukt onder problemen en negatieven die ze gewoon overschaduwen. De stijfheid en stijve aard van de besturing en het feit dat je het gevoel hebt dat je tegen het spel vecht om het basisdingen te laten doen, is genoeg om je je haar uit te trekken, en hoewel ik eigenlijk de strakkere en kortere lengte van het avontuur bewonder, is het gebrek aan nevendoelen of manieren om echt van de wereld te genieten gewoon teleurstellend.

Flint: Treasure of Oblivion

Als Savage Level kan verbeteren hoe dit spel aanvoelt om te spelen, waardoor sommige van de prikkelbare frustraties worden verminderd, dan geloof ik echt dat Flint: Treasure of Oblivion kan vermaken voor zijn korte duur. Maar zoals het er nu uitziet, vooral voor spelers op console of van plan om een controller op pc te gebruiken, is er op dit moment gewoon te veel te wensen over van deze game.

05 Gamereactor Netherlands
5 / 10
+
Narratief en verhaal is een kracht. De artistieke leiding en het gebruik van strippanelen maken indruk. Goede basis voor gevechten. Fatsoenlijke beelden.
-
Afschuwelijke controles. Slechte tutorials en uitleg. Saaie levels en wereldontwerp. Grimmige gebruikersinterface.
overall score
Is onze netwerkscore. Wat is die van jou? Netwerkscore is een gemiddelde van de cijfers uit alle landen