Fragpunk

De Chinese gamingmonoliet Netease vindt het wiel niet uit, het steelt het. Toen de blauwdruk voor de ultrasuccesvolle Marvel Rivals werd opgesteld, waren de bedoelingen vanaf het begin duidelijk. Neem de beste delen van Overwatch en maak er een spel van. Geen originaliteit, geen origineel denken - wat, zoals in het geval van Forza Motorsport (aanvankelijk schaamteloos Gran Turismo-plagiaat), Diddy Kong Racing (Mario Kart) en Bayonetta (Devil May Cry), precies het juiste idee zou blijken te zijn. Met de nieuw uitgebrachte gratis shooter Fragpunk heeft Netease (via de Bad Guitar Games studio) het weer geflikt. Het basisplan is even simpel als slim. Steel het heldenaspect, de spelmechanica, de lay-out en delen van het algehele ontwerp van Valorant, combineer het allemaal met Hearthstone - Voila! Fragpunk in een notendop. Maar is het goed?

Het korte antwoord is; Ja! Fragpunk is niet zo succesvol als Marvel Rivals, maar het is nog steeds een leuk actiespel. Om te beginnen heeft Bad Guitar zich gericht op de juiste dingen met betrekking tot de algehele speelbaarheid en hoe de wapens aanvoelen. Er is hier een beetje Apex Legends, een beetje Call of Duty: Modern Warfare III en een flinke dosis Valorant. Ik geniet van het looptempo, ik hou van het gevoel van zowat elk wapen en het geven van zowel de trekker als het raken met je kogels geeft hier meer voldoening dan in bijvoorbeeld Apex Legends. De ontwikkelaars hebben duidelijk op de juiste plaatsen naar inspiratie gezocht (zoals ik al zei) en vuurgevechten gebouwd die druipen van precisie en nauwkeurigheid, wat leuk is om te zien, niet in de laatste plaats als je bedenkt hoe kleverig en willekeurig het voelt om Call of Duty vandaag te spelen, met de enorme verschillen tussen time-to-kill en time-to-die die momenteel bestaan.

In Fragpunk worden de helden 'Lancers' genoemd en in de personagegalerij vinden we een hele reeks echt freaky types, evenals meer standaard Valorant-plagiaat. Er is hier een kind dat rondrent met wat lijkt op een Guitar Hero-gitaar die bliksem schiet, en een zwevende magiër met een manbun die muren kan beklimmen. Van mijn kant zijn er hier genoeg personages die het proberen waard zijn en die eigenzinnig, zo niet super origineel aanvoelen en de variatie tussen personageontwerp en speciale aanvallen en hoe je ze kunt gebruiken om effectief te zijn op het slagveld is erg goed. Fragpunk is ook niet bijzonder evenwichtig, wat op de een of andere ondoorgrondelijke manier alleen maar een goede zaak is gebleken. Axon is met een behoorlijke marge het scherpste personage in het spel, en Broker is een goede tweede als je het mij vraagt, en dat vind ik niet echt erg. Ik heb eerder het gevoel dat het gebrek aan balans tussen verschillende Lancers een chaos in de games creëert die ouderwets en wereldvreemd aanvoelt. Wat ik leuk vind. Het lijkt een beetje op Marvel Rivals, waar Moon Knight en Spider-Man vanaf het begin de lobby's hebben gedomineerd en het spel er niet slechter door maken.

Wat betreft het kaartspelaspect van Fragpunk, ik ben ook onder de indruk en tevreden. Ik ben zeker geen speler die zich vestigt met Gwent, Balatro of Hearthstone als ik een moment over heb en dus vooraf sceptisch was dat Fragpunk een spel voor mij zou zijn. Maar het is, ik vind het leuk en ik hou van de originele touch die de kaarten en de vaardigheden van de kaarten bieden. De ontwikkelaars van Bad Guitar hebben, net als in het geval van de karakterbalans, zichzelf behoorlijk wild laten gaan met de vaardigheden in de Shard Cards van het spel en dat wordt zeer gewaardeerd. De ene kaart maakt de hoofden van vijanden enorm en dus supergemakkelijk te raken, terwijl je met een andere eieren kunt leggen die je meer gezondheid geven. Er is ook een kaart waarmee je spontaan honingdauwmeloenen naar het andere team kunt gooien, die dan uitglijden (!) op de meloen en in het hoofd kunnen worden geraakt door de sluipschutter van je team. In dezelfde geest zijn er 100+ meer "serieuze" kaarten en vaardigheden.

Het ontwerp is ook goed. Er zijn hier ook elementen van Apex, elementen van Fortnite, elementen van Valorant maar ook veel originaliteit en ik ben een sucker voor de ultragekleurde, cartoonachtige dingen die de ontwikkelaars hier aanbieden. Het personageontwerp is geslaagd en alles, van de opzichtige contrasterende kleuren tot de gerasterde auto-effecten wanneer iemand wordt neergeschoten, beschouw ik als zeer geslaagd. Als Sony's fiasco van meerdere miljoenen dollars Concord er zo uit had gezien en dit speeltempo had gehad, zou het hoogstwaarschijnlijk hebben overleefd, als ik over de speelbal ga wrijven.

Dus... Wat is dan erg? De menu's moeten worden herwerkt omdat ze verdomd moeilijk te navigeren zijn en niet duidelijk zijn. Gezien het feit dat er 169 verschillende Shard Cards zijn, voelt het alsof er een gebrek aan tactische en strategische diepgang is in de opzet van het teamspel van Fragpunk, waar Bad Guitar aan zou moeten werken. Ik ben ook wat problemen tegengekomen met de netcode die zouden moeten worden aangepast, maar over het algemeen heb ik genoten van deze kleurrijke actiebagatelle. Omdat ik denk dat dit spel zo gezien moet worden. Als een leuke kleinigheid en een afwijking van serieuzere alternatieven in het genre. Met Marvel Rivals en Fragpunk heeft Netease zijn eigen nummer gevonden waar je gemakkelijk van kunt genieten, althans voor mij.