Gears of War: Reloaded

"En ik vind het best grappig, ik vind het een beetje triest, de dromen waarin ik sterf zijn de beste die ik ooit heb gehad."

Gary Jules en Michael Andrews' zeer atmosferische en ietwat griezelige interpretatie van het oude Tears for Fears nummer echoot in mijn hoofd als ik Gears of War: Reloaded opstart. Gears of War wordt volgend jaar 20, wat volkomen absurd aanvoelt, het voelt alsof het gisteren was toen ik de trailer voor het eerst zag en oprecht wenste dat ik me een Xbox 360 kon veroorloven. Gears en ik heb nog wat onafgemaakte zaken en nu kwam eindelijk de kans om af te maken wat me de eerste keer ongeveer 17-18 jaar geleden nooit voor elkaar kreeg. Ik kwam toen een heel eind, tot aan de laatste fase van het vijfde bedrijf, maar gaf het uiteindelijk om de een of andere reden op. Er moet een deel zijn geweest waar ik gek van werd, dus ik heb het gewoon nooit meer opgepakt, ook al heb ik in de loop der jaren zeker gedacht dat ik het op een gegeven moment zou doen. Maar het is zoals John Lennon ooit zong dat "het leven is wat er met je gebeurt terwijl je bezig bent met het maken van andere plannen".

Het is het debuut van Gears of War op PlayStation na al die jaren als een exclusieve titel en ik heb mezelf onmiddellijk in de strijd gegooid tegen de Locust horde en hun genadeloze Queen Myrrah, en ik kan niet anders dan glimlachen als ik mijn eerste struikelende stappen zet. Het is zeker een beetje alsof ik terug in de tijd wordt gegooid waar ik in mijn oude jongenskamer zat en speelde op een dik en heel eenvoudig 14-inch scherm. Sindsdien is er onmiskenbaar veel gebeurd, dat is zeker, en ik moet toegeven dat het een beetje vreemd voelt om Gears op PlayStation te spelen, ook al juich ik het absoluut toe.

Qua basismechanica zijn er geen grote verschillen met het origineel, behalve dat het iets soepeler, iets sneller en iets moderner aanvoelt, terwijl het toch herkenbaar is. De spelbesturing lijkt ook in principe hetzelfde te zijn, althans vanaf het begin, tenzij je ervoor kiest om het naar je eigen voorkeuren te veranderen. Ik herken mezelf in ieder geval snel en gelukkig is het spiergeheugen in mijn vingers er nog steeds, ook al is het zo lang geleden. De verversingssnelheid is meestal redelijk goed met een stabiele 60 frames per seconde, maar als het rommelig en intens wordt, heeft het de neiging een beetje te dalen, wat jammer is, maar niet catastrofaal.

Natuurlijk moeten we het hebben over de integratie van de vele geweldige functies van DualSense, want het is buitengewoon succesvol en maakt Gears of War in 2025 eigenlijk een betere game op PlayStation dan op Xbox. Het lijdt geen twijfel dat het ongelooflijk veel doet voor de game-ervaring, het voelt solide aan om de wapens af te vuren dankzij de haptische feedback, de stappen van Marcus Fenix voelen net zo zwaar aan als ze eruitzien, en het splitsen van een Locust met de kettingzaag heeft nog nooit zo echt gevoeld. Ook de speaker in de controller is op een goede manier geïntegreerd, alle antwoorden die je via radiocommunicatie krijgt, gaan via de controller en dat geeft de hele ervaring een andere dimensie. Maar sommige wapengeluiden komen hier ook vandaan en het is vooral erg handig bij het herladen. Net als in het origineel kun je het pistool razendsnel herladen als je het herladen goed timet en wanneer het magazijn nog 2-3 kogels over heeft, is er een duidelijke klik van de luidspreker als een kleine waarschuwing. Wanneer het magazijn helemaal leeg is en het herlaadproces begint, is er weer een klik van de controller en op basis hiervan is het dan vrij snel om te leren om het snelle herladen te timen door gewoon op audio te gaan. Meestal moet ik in de hoek kijken en dan het risico lopen de focus een beetje te verliezen op de voortdurende strijd, en het kan behoorlijk intens worden als de walgelijke Locusts met volle kracht aanvallen. Maar nu hoef ik alleen nog maar te luisteren en dan weet ik precies wanneer ik op R1 moet drukken om perfect snel op te laden. Het duurt even voordat je het onder de knie hebt, maar als je het eenmaal onder de knie hebt, is het erg nuttig.

Gears of War: Reloaded is absoluut een geweldig uitziend spel, dat is zeker, maar... Ik ben niet bepaald gevloerd, moet ik toegeven. Ik herinner me nog heel goed hoe onder de indruk ik was toen het origineel uitkwam, dat destijds waarschijnlijk de beste in zijn klasse was op het gebied van graphics. Reloaded legt de lat niet zo hoog, maar de texturen, belichting en schaduwen zien er nog steeds erg goed uit, met omgevingen en omgevingen in het algemeen die er nooit beter uitzien in een Gears -spel, zou ik zeggen. Maar bepaalde elementen zoals vuur en water zijn op sommige plaatsen minder indrukwekkend, vooral water, dat er in sommige gevallen grafisch erg gedateerd uitziet. Als ik terugkijk op het origineel, kan ik ook niet anders dan het gevoel hebben dat de gezichten daar en toen persoonlijker en expressiever aanvoelden. Natuurlijk lijken Marcus en Dom nog steeds op zichzelf, de eerste heeft zijn gepatenteerde soulpatch en bandana, maar er is nog steeds iets dat niet helemaal goed voelt. Ze zijn in dit geval een beetje te gepolijst en een beetje uitdrukkingsloos. Marcus had in het origineel een nogal gehavend en versleten gezicht, waarbij het duidelijk was dat hij in de loop der jaren veel had meegemaakt. Ik denk dat dat hier bijna volledig ontbreekt, een beetje alsof hij Botox-injecties heeft gehad. Later wordt het zeker een beetje beter, als het vierde bedrijf begint begin ik Marcus ook te herkennen zoals hij er vroeger uitzag, maar daarvoor lijkt het vaak alsof hij net uit de douche is gesprongen en vervolgens make-up over zijn littekens en rimpels heeft gedaan.

Er zijn meer dingen die vervelend zijn, ook al zijn het meestal kleine dingen in een verder goed spel. Maar verder laat de kunstmatige intelligentie te wensen over. Mijn team is niet bepaald een knappe kopper en Dom is vooral een expert in het in de problemen komen. Herinner je je de Kryll nog? Levensgevaarlijke, vliegende kleine vleermuisachtige wezens die onder de dekmantel van de duisternis genadeloos en effectief aanvielen en eigenlijk altijd tot onmiddellijke dood leidden. Onze lieve Dom raakte steeds verdwaald en raakte dan gewond en kwam vast te zitten op een donkere plek waar het moeilijk werd om hem te redden. Ik probeerde het, maar toen ik daar aankwam, kreeg ik de Kryll over me heen en stierf. Na een paar van dergelijke ongelukken begon ik Dom uiteindelijk gewoon aan zijn lot over te laten, omdat hij en mijn andere kameraden trouwens vaak irritant dom zijn. Maar ter verdediging, ze zijn eigenlijk helemaal niet slecht als het gaat om vuurgevechten, dus op die manier is het redelijk gelijkmatig, denk ik. De vijanden zijn ook niet veel beter en zijn helaas in de meeste situaties dommer dan een rots. De kunstmatige intelligentie lijkt sinds 2006 geen echte vooruitgang te hebben geboekt, of misschien is 2015 eerlijker, aangezien dit eigenlijk de Gears of War: Ultimate Edition remaster is die een beetje is aangepast voor de nieuwste consolegeneratie.

Ik kan niet anders zeggen dan dat Gears of War in de meeste opzichten waardig oud is geworden en niet in de laatste plaats een zeer eervol en sterk debuut heeft gemaakt op PlayStation 5. Het is voor het grootste deel een zeer goede remaster, aangezien de campagne net zo goed is als ik me herinner dat het bijna 20 jaar geleden was, zij het een beetje kort, en de fijne integratie van DualSense zorgt ervoor dat het eigenlijk beter voelt om op PlayStation te spelen dan op Xbox, ironisch genoeg. Ondanks enkele tekortkomingen is het moeilijk om Gears of War: Reloaded niet aan te bevelen aan zowel oude als nieuwe spelers, omdat het nog steeds een ongelooflijke game is en, niet in de laatste plaats, het is nu de hoogste tijd voor alle die-hard PlayStation-spelers om in te halen wat je hebt gemist.