GladMort

Een succesvolle Kickstarter vorig jaar bracht een nieuw arcade-spel naar Neo Geo. Voor degenen onder ons die niet zo'n console hebben, GladMort is nu geconverteerd naar een frissere console en als je op zoek bent naar een Ghouls 'n Ghosts-achtig spel, compleet met hoge moeilijkheidsgraad, voortzettingen en credits, dan is GladMort zeker iets voor jou. Voor mij duurde het maar een paar uur om te beseffen dat dit helemaal niets voor mij was.

Chaos heerst in een vergeten koninkrijk en in de rol van de ridder GladMort moet je proberen alles recht te zetten. Op side-scrolling tracks bestuur je de ridder, die slechts twee klappen kan weerstaan voordat hij een leven verliest, obstakels ontwijkt, tussen platforms springt en allerlei soorten vijanden verslaat. Het geheel ziet er echt uit als een arcadespel uit vervlogen tijden, en het voelt bijna verkeerd om het op een grote moderne OLED-tv te ervaren. Je kunt zelfs verschillende filters inschakelen om het bijvoorbeeld meer als een CRT-tv te laten voelen, als je dat wilt. Maar het is vooral het spelontwerp dat je vertelt welk tijdperk ze wilden herscheppen; een heleboel levens en de aftiteling van het woord die onderaan het scherm staan in vijf levels waar je held slechts twee treffers kan weerstaan. Het is een echte uitdaging, op maat gemaakt voor wie precies dat zoekt. Volledig gegoten in een concept dat ernaar streeft om zo trouw mogelijk te zijn aan klassieke arcadespellen.

En ja, dat is het absoluut. Als je dit interessant vindt, kun je hier een beetje stoppen met lezen, een goedkoop geld betalen en die ervaring opdoen. Voor mij is het vooral een heel ongeïnspireerd levelontwerp dat mezelf in de weg staat om enthousiast te worden. Het maakt de reis ook spannender met zoveel mogelijk vijanden op het scherm om een hoge moeilijkheidsgraad te creëren. Tot je beschikking heb je een heleboel verschillende wapens zoals bijlen, speren en andere middeleeuwse favorieten - maar de aanvallen voelen traag aan en de hitbox van het spel is vaak twijfelachtig. De uitdaging wordt frustrerender dan eerlijk, waarbij het meestal gemakkelijker is om gewoon vooruit te rennen en te proberen over alle slechteriken heen te springen om bij de baas te komen die aan het einde van de baan staat te wachten.

Gelukkig zijn er onderweg enkele controleposten. Het wordt dus een les in het onthouden van alles, het vinden van een patroon in hoe vijanden bewegen en vooruitgaan. Maar de ongeïnspireerde paden maakten het niet erg leuk. Er zijn een paar ladders, sprongen of gebieden die wat moeilijker te bereiken zijn waar je een nieuw wapen kunt vinden. Maar verder zijn het gewoon levels die het visuele ontwerp een beetje veranderen en nieuwe soorten vijanden naar je toe gooien.

Het zijn de pixels en het visuele ontwerp die waarschijnlijk de belangrijkste attractie zijn en ja, het is absoluut prachtig. Tegelijkertijd zijn we behoorlijk verwend geraakt met dit soort flirt met retro, dus het is momenteel moeilijk te zeggen dat het uniek of opwindend aanvoelt. De soundscape streeft ook naar dat klassieke gevoel, maar ik zal niet zeggen dat de melodieën bijzonder gedenkwaardig zijn of de ervaring versterken. Voor iedereen die dit soort klassieke arcade speelt, is de muziek het eenvoudige middel dat ook een kracht wordt en als je wat meer memorabele tonen had gehad, zou het wat leuker zijn geweest.

Op een bepaalde manier voelt het een beetje verdrietig om gemeen te zijn tegen GladMort. Want als het de ambitie is om een nieuw spel te maken voor het Neo Geo-formaat en om het te laten voelen als een flirt met het verleden, dan is dat beetje in ieder geval met verve gedaan. Zoals ik al eerder zei, worden veel mensen gegarandeerd aangetrokken door dat uitgangspunt en dan weet je wat je krijgt. Voor mezelf verveelde ik me na een uur of zo opnieuw proberen, want aangezien er geen besparing is, is het een uitdaging die je in één keer moet doen. Ik heb de neiging om het gevoel te hebben dat ik games veel beoordeel op basis van hoe opgewonden ik ben over het opstarten van de titel en het hebben van een gamesessie en dat was hier helaas bijna volledig afwezig.