Harry Potter: Quidditch Champions

Ik vind dat het vergelijken van games met elkaar een tegenstrijdig proces kan zijn. Tegenwoordig zijn videogames zo'n monumentale gezamenlijke inspanning van codering, artwork, geluidsontwerp, creatieve visie, enzovoort dat het tegen elkaar opstapelen snel zijn doel kan verliezen. Er is echter de laatste tijd een trend geweest, een trend die deze week echt op de voorgrond is gekomen toen Sony en Firewalk een kogel in het achterhoofd van Concord zetten, en die trend is dat consumenten echt niet massaal naar nieuwe live-service of GAAS-games trekken. Dit is geen nieuwe ontwikkeling, want we hebben dit de afgelopen jaren volledig van kracht gezien met verschillende kleinere en minder spraakmakende projecten, of het nu Knockout City, Roller Champions, Rocket Arena, zelfs een paar verschillende Battle Royale-projecten zoals Hyper Scape. De reden dat ik dit ter sprake breng, is omdat Harry Potter: Quidditch Champions nu hier is, en hoewel er een heleboel redenen zijn om dit spel te benadrukken en enthousiast te zijn, is het ook al opgesloten in een strijd die veel beter gepositioneerde titels al hebben verloren.

Dat lijkt misschien een zeer negatieve manier om een recensie te starten, en dat is het ook. Maar na slechts twee avonden met Quidditch Champions klinken de waarschuwende claxons al in mijn hoofd. Ja, ik heb tot nu toe plezier gehad (en ik zal zo meteen alles uitleggen over de positieve en opwindende elementen), maar ik heb ook problemen ondervonden met het vinden van wedstrijden bevolkt met spelers en, zoals het geval was met XDefiant, stel ik nu al de vraag wat Quidditch Champions nog meer in petto heeft om ervoor te zorgen dat ik terug wil blijven komen. Dus, laat me stoppen met er omheen te draaien en jullie allemaal wat tijd te besparen en te stellen dat hoewel Quidditch Champions een uitstekende Harry Potter-ervaring is en een behoorlijk leuke kijk op de fantasiesport, het me ook niet zou verbazen als deze game zich over zes maanden in dezelfde lastige of beslissende positie bevindt als de andere "leuke" titels die ik hierboven heb genoemd.

Maar hoe dan ook, met deze grote oude olifant die nu snel de kamer uit schuifelt, laten we verder gaan met de positieve delen over Quidditch Champions. Zwerkbal is altijd een geliefd en populair idee geweest, maar het is nooit echt aangeboden in een boeiend interactief formaat. Unbroken Studios heeft goed... deze trend doorbroken. Dit is zonder twijfel de beste Zwerkbalervaring die je vandaag kunt vinden. Het is gebouwd op een solo- of 3v3-formaat waarbij spelers meerdere rollen op zich nemen in hun Zwerkbalteams. Voor een solospeler betekent dit dat je moeiteloos kunt schakelen tussen de taken van een Chaser die op de Quaffle jaagt en probeert doelpunten te scoren en punten veilig te stellen, een Beater ontworpen om Bludgers te gebruiken en tegenstanders met geweld van hun spel of hun bezems volledig te slaan, een Chasers Keeper om de drie doelpalen te verdedigen tegen inspanningen van de tegenstander, Of wanneer de Snitch in de vergelijking komt, die van de Seeker om deze iconische en ongrijpbare bal op te jagen en te grijpen. Voor multiplayer en de 3v3-actie nemen spelers tegelijkertijd de dubbele taken van een Chaser en een van de drie andere rollen op zich, in een formaat waarin je naadloos tussen deze rollen kunt schakelen wanneer dat nodig is. U kunt bijvoorbeeld de eerste twee minuten doorbrengen als een Chaser en dan overschakelen naar de Seeker wanneer de Snitch arriveert, of als keeperstaken uw taak zijn, spring dan in de schoenen van de Keeper wanneer de tegenpartij Chaser een poging doet om uw doel te bereiken.

Hoewel dit misschien een vreemde beslissing lijkt om spelers meerdere rollen tegelijk te laten spelen, werkt het in de praktijk eigenlijk heel goed. De rollen stuiteren op elkaar en het spel is zo uitgebalanceerd dat de Chaser het vlees op de botten is en de andere rollen meer extra niche-extra's zijn die kunnen worden geactiveerd en gebruikt wanneer dat nodig is. Het enige probleem dat ik met dit systeem heb, is dat een Zwerkbalteam uit zeven spelers bestaat, en daarom wordt meer dan de helft van de inactieve rollen afgehandeld en bediend door AI (of zes van de zeven rollen als je solo speelt). Zoals het geval is in elke sporttitel, is de AI meestal middelmatig in de beste tijden, en daarom had ik graag willen zien hoe 7v7 multiplayer-actie zich in plaats daarvan afspeelde. Helaas heeft Quidditch Champions echter één online modus, de 3v3, en hier wordt helemaal niet van afgeweken.

Volgens de vluchtmechanica van de bezemsteel is dit briljant en vloeiend ontworpen. Er is een zekere mate van gelijkheid met dit spel en Hogwarts Legacy, zoals je ook kunt zien met de visuele en artistieke stijl, en ik breng dit naar voren omdat de Quidditch Champions bezemsteelvliegmechanica in feite een meer responsieve en strakkere versie van het systeem is dat Avalanche ontworpen voor zijn singleplayer-titel. Ondanks dat Zwerkbal een omnidirectionele sport is, voel je je nooit gehinderd of gefrustreerd door de vliegsystemen, zelfs niet als je een Snitch achtervolgt en moet duiken en duiken en draaien om de uitdagende beweging van de bal op te vangen. Deze logica is ook van toepassing op de verschillende andere rollen en hun unieke elementen, zoals Bludger die drie doelen tegelijk verslaat en beschermt als de Keeper, en ook in de tackle- en passmechanica. Je zou kunnen zeggen dat het spel soms een beetje te rudimentair is, maar ik denk dat het eigenlijk in het voordeel werkt van het snelle tempo en de gemakkelijk te leren actie.

De kernstructuur en het ontwerp van Quidditch Champions is perfect. Het nagelt alle belangrijke elementen voor Zwerkbal om geweldig aan te voelen in een interactief spelformaat, maar Unbroken heeft duidelijk een paar problemen ondervonden met het versterken van de ervaring. Om de een of andere vreemde reden verdien je, als je een level omhoog gaat door simpelweg het spel te spelen en een reputatie te verdienen, af en toe Skill Points die kan worden gebruikt om nieuwe attributen en vaardigheden voor de respectievelijke vier rollen te ontgrendelen. Dit kan een efficiëntere pass zijn voor Chasers, meer venijnige tackles voor Beaters, een snellere tijd om de Snitch balk te vullen en de bal te pakken als een Seeker, of manieren om sneller tussen de drie doelen te bewegen als een Keeper. Het is een systeem dat niet complex is, maar waarvan je je afvraagt waarom het er überhaupt moet zijn en waarom het van toepassing is op alle modi en niet alleen op het gedeelte voor één speler Campaign. In wezen zal het Skill Point -systeem uiteindelijk leiden tot een enorme kloof tussen nieuwere en meer ervaren spelers, wat alleen maar duidelijker zal worden als je upgradebare bezems aan de vergelijking toevoegt, waardoor sommige bezems sneller en wendbaarder zijn dan andere.

Toegegeven, beide progressie- en upgradesuites gebruiken puur in-game valuta en systemen, maar het voelt als een erg holle manier om progressie te introduceren in een game die dit soort progressie in de eerste plaats niet nodig heeft. Een gerangschikt of een multiplayer-klassement zou oneindig veel interessanter en passender zijn. Voordat ik verder ga, wil ik eraan toevoegen dat er cosmetica te koop is met zowel puur in-game als een premium valuta, maar deze elementen hebben een strikte invloed op het uiterlijk en hebben geen gameplay-effect.

Dus, Quidditch Champions heeft een leuke interpretatie van de fantasiesport, een geweldig aanvoelende bezemsteelbeweging, en mag ik ook toevoegen, een briljante Wizarding World esthetiek die de taak bij de hand heeft met vlag en wimpel dankzij vrolijk en charmant geluidsontwerp en muziek en ingewikkelde en gevarieerde levels die over de hele wereld plaatsvinden, Van een bescheiden begin op de Weasley's Burrow tot het Premier Quidditch World Cup toernooi. Dit zijn allemaal gebieden om te benadrukken en enthousiast over te worden Quidditch Champions, maar er is een gloeiend en altijd duidelijk probleem waar ik niet voorbij kan komen. Het is dat... Dat is het. Er is niets anders om over te zeuren.

Er is een Campaign -modus met vier kopjes actie, waarvan er één de tutorial is. Elk van de anderen ziet je gewoon geconfronteerd worden met speler-versus-AI-actie, hetzij tegen de Hogwarts Houses, de rivaliserende scholen in de Triwizard Cup, of je land vertegenwoordigen op de World Cup, en dat is alles wat er is voor het singleplayer "Career" -element. De moeilijkheidsgraden proberen de zaken wat complexer te maken, maar ze bereiken hier nooit echt de taak die voorhanden is, omdat de AI, zoals eerder vermeld, nooit een bedreiging vormt. Wat de multiplayer betreft, is er één spelmodus. De enige delen die overblijven is een oefengebied en een Exhibition wedstrijd waar je verschillende teams tegen elkaar kunt laten spelen voor de lol. Dus, een zeer beperkt gameplay-aanbod in combinatie met zinloze en eerlijk gezegd oninteressante progressie betekent dat Quidditch Champions al zijn eieren in één mand heeft: pure Zwerkbalactie. Na vier, misschien vijf uur, geloof me, begint dat heel snel zijn charme te verliezen.

Het is om deze reden dat ik me zorgen maak over Harry Potter: Quidditch Champions. Natuurlijk, het is geen enorm prijzig spel, met een verkoopprijs van ongeveer £ 25, en heeft geen overweldigende inspanningen om inkomsten te genereren (zelfs als het een seizoensstructuur en een gevechtspass-achtig mechanisme heeft...) maar het gebrek aan inhoud is soms zorgwekkend en wanhopig, en ik weet niet zeker hoe en zelfs of Unbroken de formule kan opschudden en iets nieuws kan introduceren om ervoor te zorgen dat mensen uur na uur terugkeren naar dit spel. Het is een fantastische Wizarding World aanpassing en een briljante kijk op Zwerkbal, maar dat is alles wat het is en ik zie geen toekomst waarin ik zelfs over twee weken nog steeds routinematig in Zwerkbalactie spring hier.