Herdling

De indie-ontwikkelaar Okomotive is bekend geworden om zijn meer sfeervolle en eenvoudige avonturen. Na twee goed ontvangen hoofdstukken in de FAR -serie, is de studio van gedachten veranderd en heeft in plaats daarvan zijn aandacht verlegd naar iets nieuws, een spel dat bekend staat als Herdling.

Het uitgangspunt van dit project is eigenlijk vrij eenvoudig. Je kruipt in de huid van een soort jonge herder, waarbij het uiteindelijke doel is om een kudde fantastische beesten - beschouwd als Calicorns - door een wereld te leiden om hun migratie naar de top van een enorme berg te voltooien. Dit begint in de groezelige en vuile onderdoorgang van een donkere stad, maar verschuift na verloop van tijd naar open prairies, prachtige valleien, diepe tunnels en alpine-achtige bergketens, allemaal waar de speler kleine milieu-uitdagingen moet navigeren om vooruit te blijven komen en om de kudde uit te breiden met extra Calicorns die onderweg zijn geadopteerd.

Nogmaals, het uitgangspunt is heel eenvoudig en daar is niets mis mee. Herdling is net zo snel voorbij als het begint, maar het laat een indruk achter om de eenvoudige reden dat het de speler aanmoedigt om zijn volledige focus te wijden aan het leiden van de kudde. Mechanisch gezien is het een heel basale ervaring, waarbij je het grootste deel van je tijd doorbrengt als een soort herdershond, bevelen blaffend om de kudde Calicorn in de juiste richting vooruit te drijven. Er zijn maar een handvol inputs die ooit beheersing vereisen, maar ze zijn zo ontworpen en opgenomen dat je ze altijd gebruikt en interessante manieren vindt om je rentmeesterschap van de Calicorns te verbeteren. Het werkt zelfs als het een deel van de mechanische diepgang van andere games mist.

En dit is ook terwijl Herdling geen dialoog of enige vorm van gesproken verhaal heeft. Er is bijna geen audio van relevantie, en al het verhaal wordt gedaan door middel van de worldbuilding en de acties van de speler, en Okomotive blijken effectief te zijn in het leveren hiervan. Herdling is emotioneel, en hoewel er minimale interactie is met de Calicorns zelf, bouw je een band met ze op en ontwikkel je een band met de beesten onder jouw bescherming, iets dat kan worden uitgebreid door ze bijnamen en kleine cosmetische accessoires te geven.

Maar het moet gezegd worden dat dit allemaal werkt om de eenvoudige reden dat Herdling lang niet te lang welkom is. Het is een heel kort en kort spel, dat een paar uur duurt, afhankelijk van hoe effectief je als herder blijkt te zijn. Vanwege de korte lengte is er geen ruimte voor een opgeblazen gevoel of onnodige systemen en mechanica, en de puzzels blijken ook vrij eenvoudig te zijn en leiden er niet toe dat je met je hoofd tegen een muur slaat, wat een voordeel is omdat de besturing vaak een punt van frustratie is en je moe maakt van het voortdurende spelen.

Ja, Herdling, althans op Switch, is een beetje vervelend om echt te spelen. De game is geen prestatiewrak in de zin van framedrops en schokkerige resolutie (zelfs als de resolutie niet geweldig is en er merkbare textuur binnenkomt, vooral in zeer open omgevingen), maar het heeft zonder twijfel zijn demonen met bugs en problemen.

Ten eerste is de camera weerzinwekkend om te gebruiken. Het functioneert nauwelijks goed en gaat consequent uit zichzelf af, verdraait het perspectief en zorgt er vervolgens voor dat de speler het niet kan corrigeren. Dit kan zijn dat je onder het level clipt of beweegt zodat de speler naar de camera staart alsof Crash Bandicoot van een rotsblok rent. Het is enorm frustrerend, vooral wanneer de beweging uit eigen beweging de controle probeert over te nemen en afwijkt in richtingen die je niet verwacht... Als je dit koppelt aan de daadwerkelijke spelbrekende fout die je kunt voortzetten zonder je Calicorn kudde, wat betekent dat je uiteindelijk een puzzel tegenkomt die je niet kunt oplossen, omdat er geen Calicorn in de buurt is en er geen manier is om op je schreden terug te keren vanwege het spel dat barrières oplegt... Je krijgt uiteindelijk een spel dat soms te vervelend blijkt te zijn om te spelen dan de korte duur ooit toelaat.

Het klinkt misschien alsof ik Herdling aan het bashen ben, maar dit zijn vrij eenvoudige dingen die de game goed zou moeten doen, en eerlijk gezegd als dat zo was, zou Okomotive een nogal mooie en charmante indiegame in handen hebben. Zoals het er nu uitziet, in ieder geval op Switch, is het moeilijk om Herdling aan te bevelen, omdat de problemen sommige delen van het spel gewoon onspeelbaar maken, tenminste als je, zoals ik, het niet opnieuw hoeven opstarten van een spel om voorbij een bug te komen beschouwt als een fundamentele vraag van een videogame. Maar als je het geluk hebt om deze problemen te vermijden, zul je merken dat Herdling charme heeft en een eenvoudig uitgangspunt dat ideaal is voor diegenen die een paar of een paar nachten willen vullen met een nieuwe videogame.