Het Electric State RPG Core Rulebook

Toen Free League Publishing The Electric State RPG aankondigde, hadden fans van Simon Stålenhag's suggestieve kunst en verhalen alle reden om enthousiast te zijn. The Electric State is meer dan alleen een rollenspel op tafel; het is een reis naar een angstaanjagend mooi, alternatief Amerika van 1997, gevuld met kapotte robots, dreigende monolieten en de melancholie van een wereld die zich ontrafelt. Als iemand die veel te veel avonden heeft doorgebracht met het bestuderen van het originele kunstboek van Stålenhag, kon ik niet wachten om dit kernregelboek in handen te krijgen. Dit is hoe het zich verhoudt.

Free League heeft altijd uitgeblonken in het maken van boeken die net zo goed kunstwerken zijn als gamehandleidingen, en het kernregelboek van The Electric State is daarop geen uitzondering. Elke pagina druipt van de sfeer, dankzij de kunst van Stålenhag, die verweven is met de tekst op een manier die beide versterkt. Je vindt er uitgestrekte, desolate landschappen onderbroken door surrealistische machines en vervaagde overblijfselen van de menselijke beschaving. Het artwork zet niet alleen de toon; Het is een integraal onderdeel van het vertellen van verhalen. Je kunt uren verliezen met het doorbladeren van het boek alleen voor de beelden, zelfs als je nog nooit een enkele dobbelsteen hebt gegooid.
De lay-out is strak en functioneel, met een retro-futuristische esthetiek die nostalgie uit de late jaren 90 schreeuwt. Lettertypen en grafische elementen voelen authentiek aan voor het tijdperk, waardoor het boek een gevoel van onderdompeling krijgt, zelfs voordat je begint met lezen.

Als je niet bekend bent met The Electric State, is het uitgangspunt een unieke Stålenhag-draai aan de post-apocalyps. Het jaar is 1997 en Amerika is uitgehold door een mix van oorlog, achteruitgang van het milieu en de opkomst van neurale VR-technologie die een groot deel van de bevolking inert heeft gemaakt. Enorme drones en levenloze machines bezaaien het landschap, en spelers moeten navigeren door de griezelige leegte van een wereld die zijn menselijkheid heeft verloren. Het is niet de Mad Max-chaos van de meeste post-apocalyptische omgevingen; Het is stiller, droeviger en diep introspectief.
Het regelboek doet uitstekend werk door de setting uit te werken en tegelijkertijd ruimte te laten voor interpretatie door speler en GM. Er zijn gedetailleerde secties over de neurale netwerken, het doel van de torenhoge monolieten en de raadselachtige drones, maar veel van de overlevering wordt op een opzettelijk gefragmenteerde manier geleverd, een weerspiegeling van de onsamenhangende, gebroken aard van de wereld zelf. Dit is een setting die gedijt op mysterie, en het boek spelt niet alles slim uit.

De game maakt gebruik van een aangepaste versie van Free League's Year Zero Engine (YZE), die wordt geprezen om zijn eenvoud en verhalende focus. Als je Tales from the Loop of Mutant: Year Zero hebt gespeeld, zul je dit systeem bekend voorkomen, hoewel het is aangepast aan de melancholische toon van The Electric State.
Spelers creëren personages met behulp van een reeks archetypen zoals de nomade, aaseter of verzorger, elk gekoppeld aan de thema's van de setting van overleven en verlies. Eigenschappen en vaardigheden worden gerold met behulp van een pool van d6's, waarbij successen worden bepaald door 6-en te gooien. Push-mechanica, waardoor spelers dobbelstenen opnieuw kunnen gooien met het risico stresspunten te verdienen, voegen een laag spanning toe, vooral in een wereld waar middelen en stabiliteit schaars zijn.

De meest intrigerende toevoeging is het geheugenmechanisme. Terwijl spelers de wereld verkennen, worden ze aangemoedigd om herinneringen te maken en op te roepen, die mechanische voordelen bieden, maar hun personages ook verankeren in de emotionele kern van het verhaal. Het is een subtiele maar briljante manier om mechanica te koppelen aan rollenspel, waardoor de focus van het spel op persoonlijk en collectief verlies wordt versterkt.
De gevechten zijn schaars en dodelijk, wat past bij de setting. Dit is geen spel over het neermaaien van hordes vijanden; Het gaat over overleven en moeilijke keuzes maken in een wereld die al uit elkaar valt. De eenvoud van het systeem houdt de focus op verhaal en sfeer in plaats van knapperige mechanica, wat aanvoelt als de juiste beslissing.

GM's in The Electric State hebben veel creatieve vrijheid, maar het boek biedt uitstekende hulpmiddelen om hen te begeleiden. Er is een robuust gedeelte over het vormgeven van de desolate wereld, gevuld met aanwijzingen, willekeurige tabellen en advies over hoe je die aparte mix van verwondering en angst kunt creëren. De game legt de nadruk op samenwerking en moedigt spelers aan om bij te dragen aan het proces van wereldopbouw, waardoor sessies meeslepender en persoonlijker kunnen aanvoelen.
Een van de opvallende kenmerken is de manier waarop het boek het avontuurlijke ontwerp omlijst. In plaats van traditionele speurtochten worden GM's aangemoedigd om te denken in termen van reizen, ontmoetingen en vignetten. De focus ligt niet op het bereiken van doelstellingen, maar op het ervaren van de wereld en het worstelen met haar mysteries. Het is een verfrissende aanpak die perfect past bij de toon van het spel.

Een van de sterke punten van The Electric State is de toegankelijkheid. De regels zijn eenvoudig en het boek doet goed werk door nieuwe spelers en GM's door het maken van personages, mechanica en het stellen van verwachtingen te leiden. Als je van een zwaarder systeem als Dungeons & Dragons komt, kan de overgang naar de gestroomlijnde aanpak van YZE aanvoelen als een verademing. Dat gezegd hebbende, zullen ervaren spelers de diepgang waarderen die verborgen zit in de eenvoud van het spel, met name de nadruk op verhalende en emotionele verhalen.

Hoezeer ik ook dol ben op dit boek, het is niet zonder gebreken. De gefragmenteerde benadering van wereldopbouw, hoewel thematisch geschikt, kan spelers of GM's frustreren die op zoek zijn naar meer concrete antwoorden over de setting. Sommige secties voelen een beetje onderontwikkeld aan, waardoor er hiaten ontstaan die aanzienlijke GM-improvisatie zouden kunnen vereisen.
Bovendien, hoewel de focus van het spel op introspectie en sfeer een sterk punt is, zal het misschien niet iedereen aanspreken. Als je groep de voorkeur geeft aan actie met hoge inzetten of complexe mechanica, dan is dit niet het spel voor jou. De Electric State is een langzame verbranding en de grootste beloningen komen van het leunen op de stillere, emotionele momenten.

Het Electric State RPG Core Rulebook is een triomf van thematisch ontwerp. Het legt de essentie van Simon Stålenhag's kunst en verhalen vast en vertaalt het in een tafelervaring die even suggestief als boeiend is. Free League heeft opnieuw bewezen waarom ze een van de beste in de branche zijn als het gaat om verhalende RPG's.
Als je een fan bent van het werk van Stålenhag, post-apocalyptische instellingen of games die verhaal en emotie belangrijker vinden dan mechanica, dan is dit een must-have. Het is niet zomaar een spel; Het is een uitnodiging om in een wereld te stappen die zowel buitenaards als hartverscheurend vertrouwd aanvoelt. Verwacht alleen niet dat het je hand vasthoudt - net als de wereld die het afbeeldt, gaat The Electric State net zo goed over de reis als over de bestemming.