De energie-industrie spint een inspirerend verhaal waarin individuele consumenten worden gecast als netto-nulhelden, die in hun eentje de klimaatverandering aanpakken door lichten uit te doen, milieuvriendelijke gadgets te kopen en zonnepanelen te installeren. Volgens een nieuwe studie van de Universiteit van Sydney bagatelliseert dit verhaal echter gemakshalve de cruciale rol van de industrie en de overheid bij het implementeren van grootschalige, systemische veranderingen. Door zich te richten op consumentengedrag creëren energiebedrijven een feelgood-mythe die afleidt van het feit dat zij, samen met beleidsmakers, het leeuwendeel van de verantwoordelijkheid dragen. Nu Australië voorop loopt in de uitstoot per hoofd van de bevolking en de energiesector bijna de helft daarvan bijdraagt, blijft de vraag hangen: geeft dit verhaal individuen macht of zet het hen op voor mislukking? Is deze strategie een slimme afleiding van de verantwoordingsplicht van het bedrijf, of een echte oproep tot actie?
Wat vind je van de situatie?