Ik denk dat Horizon Forbidden West een geweldig spel is, maar het was niet helemaal de sprong voorwaarts waar ondergetekende en vele anderen van droomden. Het einde van de game liet me echter zeker hypen voor een derde game, dus het vullen van de leegte met een uitbreiding klonk leuk. Na ongeveer 10 uur te hebben besteed aan het doen en vinden van absoluut alles in de omgeving van Los Angeles, is het veilig om te zeggen dat Burning Shores die belofte waarmaakt - zelfs als ik vrees dat Horizon nog steeds dat speciale iets mist dat voorkomt dat het verdwijnt in de schaduw van langverwachte games die om de hoek komen.
Misschien niet zo verwonderlijk als het hoofdverhaal in feite in de ijskast is gezet (met enkele kleine, plagerige uitzonderingen), en de focus in plaats daarvan op Aloy zelf ligt. Natuurlijk, Burning Shores begint met ons mee te nemen naar Los Angeles in de hoop iets te vinden dat kan helpen omgaan met de dreigende dreiging die aan het einde van het basisspel wordt onthuld, maar het is vooral een excuus voor Aloy om nieuwe plaatsen te zien, nieuwe mensen te ontmoeten en nieuwe machines te bevechten. De meest impactvolle qua verhaal is de introductie van Seyka - een andere jonge insulaire vrouw met een passie voor avontuur. Ze heeft een interessante persoonlijkheid en haar spaarzaamheid met Aloy voelt veel natuurlijker dan dat onze rode haren de hele tijd met zichzelf blijven praten. Acteurs Ashly Burch en Kylie Liya Page kunnen hier behoorlijk wat van de eer voor opstrijken, omdat ze goed samenwerken, en je kunt de chemie voelen en zien - vooral wanneer de twee nerd uit zijn over hoe de wereld vroeger was. Misschien voelt hun relatie een beetje gehaast naar het einde toe - wat leidt tot een minder impactvol einde dan wat had kunnen zijn - maar het is nog steeds memorabel. We weten allemaal dat het allemaal om de reis draait, niet om de bestemming, en deze uitbreiding levert in dat opzicht op.
En wat een visuele reis is het. Los Angeles is eenvoudig gezegd Forbidden West's San Francisco met lava spuwende vulkanen, wat zorgt voor een groot contrast van helderblauw water dat opspat naar de prachtige stranden die leiden naar weelderige, groene wildernis met rode, hete lava die er doorheen stroomt. Ik kan begrijpen waarom Guerrilla dit uiteindelijk exclusief voor PlayStation 5 heeft gemaakt, terwijl alles er aanzienlijk beter uitziet, en dat is voordat ik de gameplay noem.
Want dat is wat mij het meest verbaasde. Burning Shores is niet alleen een mooiere Forbidden West in Los Angeles met wat meer lore. Een handvol nieuwe robotvijanden onderscheidt zich echt van degene die we gewend zijn, zowel qua ontwerp als gedrag. Geweldige toevoegingen die ik hier niet zal spoilen, brengen herinneringen terug aan toen ik voor het eerst tegen deze robotdinosaurussen vocht in Horizon: Zero Dawn. Er is een opwinding van het zien van iets compleet nieuws dat de formule opfleurt die aan het einde van mijn tijd met Forbidden West op het punt stond te vertrouwd te worden. Het hebben van nieuwe hulpmiddelen, vaardigheden en milieugevaren om mee te spelen helpt ook.
Het brengen van de actie naar Los Angeles biedt op zich al nieuwe mogelijkheden om de machines op coole en bevredigende nieuwe manieren uit te schakelen. Of het nu gaat om het schieten van explosieve kristallen die enorme schade in en uit zichzelf kunnen aanrichten of vijanden kunnen vernietigen door vernietigbare structuren erop te laten vallen. Door deze te combineren met nieuwe combinaties van vijanden en beter ontworpen gebieden om in te vechten, wordt het plezier van het gebruik van je oude, favoriete wapens nog groter.
Nieuwe wapens en vaardigheden zijn de kers op de taart. Net als de nieuwe vijanden wil ik hier niet de beste en meest opmerkelijke verrassingen verpesten (zelfs als Sony besloot dit in trailers te doen), maar laten we zeggen dat een paar nieuwe wapens een aantal van mijn go-to's hebben vervangen door zowel krachtig als anders te zijn dan wat we gewend zijn. Zelfs de grijphaak is veel handiger geworden door je in staat te stellen om gekwetste vijanden snel te vernietigen met een rad critical strike. Een handvol nieuwe Valor Surge vaardigheden tillen ook bepaalde speelstijlen en tactieken naar een ander niveau. Al deze mogelijkheden samen zorgen ervoor dat Los Angeles echt aanvoelt als je speeltuin.
Dat geldt ook buiten de gevechten. Sightseeing, het zoeken naar verzamelobjecten en paaseieren of het oplossen van puzzels worden niet vervelend wanneer een vliegende berg onder water kan zwemmen, geisers geven je een boost tijdens het glijden en er zijn een heleboel herkenbare herkenningspunten verspreid over LA. Niets baanbrekends, maar net genoeg om het fris en de moeite waard te maken.
Iets wat uiteindelijk niet de moeite waard is, zijn de boss encounters Guerrilla is aan het hypnotiseren. De laatste eindbaas is absoluut een visueel spektakel, maar brengt niets nieuws op het gebied van gameplay. Misschien leuk toen en daar, maar weerspiegelt ook de tekortkoming van de franchise om zijn potentieel niet ten volle te benutten.
Toch is Horizon Forbidden West's Burning Shores een must-play voor fans van de game. Los Angeles is absoluut prachtig om in rond te rennen en te vliegen, de nieuwe wapens en vijanden zijn leuk en brengen een frisse wind, terwijl het verhaal nieuwe personages en kleinere details introduceert die duidelijk kleine of meer opmerkelijke rollen zullen spelen in de bijna aangekondigde derde game. Ga alleen niet in op Horizon Forbidden West 1,5 wanneer dit meer een zijstap is die lijkt op Horizon: Zero Dawn's The Frozen Wilds.