Inzoi Early Access Review: "Pardon, maar hebben we elkaar niet eerder ontmoet?"

We gaan deze herziening beginnen met het maken van een voorschrift dat een constante zal zijn in de hele tekst en dat het beter is om vanaf het begin duidelijk te maken, omdat vergelijkingen heel gebruikelijk zullen zijn en hoe eerder hoe beter. Ja, Inzoi is een evolutie van The Sims (drink niet elke keer een shot als ik deze verwijzing aanroep, anders maak je het artikel zo dronken als een piraat af), in feite is het een flagrante upgrade waarbij de uitgevers niet de minste aarzeling hebben gehad om alle te redden elementen van deze Maxis-saga te redden om het "een glow-up te geven" en er een next-gen delirium van mens van te maken simulatie.

Dat is geregeld, laten we eens kijken of het voorstel van de Zuid-Koreanen van Krafton overtuigt of een van die rare pogingen blijft om een 30 jaar oude videogame-instelling te verbeteren waar niemand om heeft gevraagd.

Het voorstel van Inzoi is even simpel als eerlijk, ons doel is niets anders dan een virtuele avatar te genereren en ons onder te dompelen in het bewogen leven van een stad met alles wat daarbij komt kijken, een huis vinden naar onze smaak, vrienden... Wie weet? Misschien liefde! Wie weet? En verken in het algemeen deze interactieve wereld in zijn vele opties en taken.

De eerste indruk is overweldigend, de mogelijkheid tot aanpassing is bijna oneindig en vanuit de personage-editor zelf kunnen we al een glimp opvangen van het goede werk van de Koreanen in het grafische gedeelte, dat uitstekend is. The Sims slaagde erin, dankzij een zeer karakteristieke esthetiek, ons ervan te overtuigen dat het grafisch niet zo slecht was, terwijl het in werkelijkheid een visueel element had dat niet veel meer was dan dat van een mobiele game. Inzoi is all-in met next-gen graphics, maar MAAR, dit is veel meer merkbaar in de creatiesecties dan in de gameplay. Hierover later meer.

Als het gaat om het creëren van ons personage, kunnen we er zoveel tijd aan besteden als we willen. Seconden als we een van de vele vooraf gegenereerde aspecten kiezen die er zijn, of uren als we een avatar willen maken naar ons eigen beeld en gelijkenis? Of die van Ursula von der Leyen, als we dat willen. De mogelijkheden zijn bijna eindeloos.

Deze zelfde stortvloed aan opties is van toepassing op de personalisatie van alles om ons heen, van onze kleding, meubels, huis, auto... Alles kan worden veranderd tot het punt van uitputting of misselijkheid. Als we de catalogus van het spel beu worden, kunnen we zelfs een AI-tool gebruiken, die redelijk goed werkt, om afbeeldingen of objecten over te brengen naar het virtuele terrein en ze in ons leven te gebruiken.

Dat gevoel van ongekende diepgang als het gaat om het aanpassen van alles, verdwijnt snel als we in het spel komen. Om te beginnen moeten we beslissen of we een bestaand huis gaan bewonen of er een helemaal opnieuw beginnen. Net als in The Sims hebben we een budget en daar moeten we ons hoe dan ook aan houden. In feite kunnen we ook de rol op ons nemen van een personage met een reeds bestaande achtergrond en zelfs een reeds bestaand gezin, maar laten we eerlijk zijn, dat is niet de optie die we hebben gekozen en we zullen het leven helemaal opnieuw leven.

Nou, zoals ik al zei, als we eenmaal ons personage en huis hebben gecreëerd, betekent dit dat we minuten of uren nadat we zijn begonnen, afhankelijk van hoe we hebben besloten verder te gaan, zullen we ons realiseren dat we hier zijn, oké? En nu? Welnu, we kunnen zo veel of zo weinig doen als we willen en het is belangrijk dat we onze eigen doelen stellen, omdat het voorstel van het spel in deze zin vrij open is.

Het eerste dat we zullen zien, is dat de grafische uitspatting die we in de personage-editors hebben geproefd, eerlijk gezegd wordt verminderd als we echt gaan spelen. De visuele omgeving is beter dan die van The Sims, maar veel minder dan verwacht. De karaktercontrole is in principe hetzelfde als in de Maxis-saga, een point-and-click-systeem, met een vervolgkeuzelijst voor de interacties met de persoon of het object waarmee we willen communiceren. Het is waar dat er een toename is in de manier waarop je met alles kunt omgaan, maar het is nog steeds een ietwat teleurstellende gesloten omgeving van opties.

In die zin, en als we het hebben over wat we kunnen doen met andere personages die we in het spel vinden, heeft Inzoi tot vervelens toe herhaald dat alle losse personages een AI hebben die helpt om hun reacties realistischer en willekeuriger te maken wanneer ze met ons omgaan. Welnu, voor zover we hebben gezien, is dit op zijn best slechts gedeeltelijk waar.

Laten we zeggen dat speelbare personages een probleem hebben als het gaat om het aannemen van hun rol in het spel en er is een soort "vast tarief" van acties die VEEL uit een meeslepende, intelligente wereld halen. Laten we een voorbeeld nemen. Als we plotseling een brand stichten en de brandweerlieden komen aan, dan kunnen ze prima aan tafel zitten om ontbijt te maken of te praten met iemand die er is. Het resultaat is slecht en teleurstellend.

Wat duidelijk is verbeterd, is de bewegingsvrijheid. In Inzoi kunnen we de stad kiezen waarin we ons vestigen met verschillende opties en dan kunnen we vrij over de kaart bewegen. Nou ja, misschien ook niet vrijelijk, want de realiteit is dat het gevoel van de wereldatmosfeer constant is, maar zeker veel dieper dan in elk van The Sims en met een acceptabele mate van levensgevoel. Er zijn auto's die we kunnen kopen en gebruiken en we hebben een mobiel telefoonsysteem om te communiceren met de mensen die we zien.

In die zin is het systeem ook vrij beperkt en gebruikt het een reputatiemodus met de anderen, die onze relatie met hen zal markeren... Nou ja, net als in The Sims. Als we eenmaal hoger op de vriendschapsladder komen, kunnen dingen verder gaan naar liefde... Ach! l'amour! Inzoi staat elke vorm van relatie tussen mannen en vrouwen en hun mogelijke combinaties toe, zoals het hoort, maar niemand zou Inzoi moeten kopen als een simulator met 18+ inhoud omdat alle seks- en naaktscènes gecensureerd zijn of helemaal niet bestaan. We hebben medelijden met jullie, mijn gluurvrienden.

We bevinden ons misschien op dat ongemakkelijke moment waarop het tijd is om te onthouden dat dit een offline spel is. Alles wat in Inzoi gebeurt, blijft in Inzoi, letterlijk met al het goede (een beetje) en slechte (veel) dat het heeft. Toch hoeven we niet gek te worden, want als we eenmaal over het lege gevoel van het lege canvas dat we in het begin hadden, heen zijn, geeft Inzoi ons een groot aantal dingen om met ons personage te doen en hoewel de dingen meestal geen uitdaging als zodanig vormen als het gaat om het ondernemen ervan, Ze zijn vermakelijk en arbeidsintensief.

Wat betreft het spel zelf, nou ja, een beetje van het gebruikelijke. Op zoek naar banen, vrienden, relaties... Ja, ik weet wat je denkt: maar dat heb ik al gespeeld... En je hebt gelijk! Er zijn een aantal coole nieuwe dingen in Inzoi, maar het zijn er maar weinig, en meestal cosmetisch. Wat de kern van het spel is, lijkt een beetje op The Sims met toevoegingen zoals een dynamisch weer of de optie voor je keko om "alleen" te spelen, maar niets dat echt rechtvaardigt om uren te maken en plezier te hebben, wat leidt tot een gevoel van gebrek aan ziel of leegte dat we eerlijk gezegd niet hadden verwacht, Maar dat is vanaf het begin heel duidelijk. We hielden wel van het gevoel dat de tijd voortschrijdt met ons karakter en dat stelt ons in staat om te "evolueren", hetzij als een gezin met opgroeiende kinderen, hetzij als onszelf. Dit alles uitgelegd hebbende, wanneer in een recensie de uitleg van de gameplay drie alinea's beslaat, is het echt tijd om je zorgen te gaan maken.

De muziek is weer een "eerbetoon" aan The Sims, een mix van new age-deuntjes met de merkwaardige eigenschap dat ze heel ontspannend zijn, maar tegelijkertijd onze ziel verzwakken tot het uiterste van trankimazin, iets dat ik persoonlijk altijd haatte in de spellen van Maxis en dat hier wordt gered zonder er zelfs maar een beetje aan te draaien om te zien hoe het gevarieerd zou kunnen worden. De stemmen van de personages zijn verschrikkelijk. Het is weer een fictieve taal van irritante geluiden die stopt in een soort mix tussen Gru's volgelingen en WoW's murlocks waarvan ik eerlijk gezegd niet begrijp hoe ze de bètatestfasen van het spel hebben doorstaan. De geluidseffecten zijn over het algemeen een beetje geforceerd, maar ik denk dat het niet slecht is.

Dat gezegd hebbende, en samenvattend, realiseer ik me dat ik waarschijnlijk soms een beetje te grof klonk in mijn beoordeling van dit spel. Het is mogelijk dat Inzoi in geen enkel opzicht een grote revolutie is in termen van de lifesims die we hebben gespeeld, maar het is waar dat het een heel gek grafisch element met zich meebrengt, vooral in de personagemaker, en enkele andere coole details die ons kunnen motiveren om een beetje te spelen... Ja, een beetje, want de realiteit is dat ik niet zeker weet of dit in 2025 genoeg zal zijn om de speler lang achter de computer te houden, sterker nog, ik ben bang dat het niet zo zal zijn.